کرونا آغاز رنسانس دینی و فرهنگی در ایران است!
پرسش :
کرونا آغاز رنسانس دینی و فرهنگی در ایران است؛ همان‌گونه که طاعون، رنسانس غرب را موجب شد! تا چند ماه پیش عوام در ایران مقبره‌های امامان و امامزادگان را شفابخش دانسته و بیماران صعب‌العلاج خود را در مقابر آنان زنجیر می‌کردند تا بیمارشان شفا یابد و متولیان نیز جهت ترویج خرافات، مکان خاصی در مقابر امامان را به این امر اختصاص داده بودند؛ اما با شیوع کرونا در ایران، حکومت دینی ناچار شد جهت جلوگیری از شیوع ویروس، صحن و ضریح مقابر امامان و امامزادگان را ضدعفونی و ویروس‌زدایی کرده و چون این کار هم مانع گسترش بیماری نشد، در‌های مقابر امامان و امامزادگان را بسته و زیارت را به بعد از کنترل بیماری (توسط علم و پزشکان) موکول نمایند. پس از فروکش کردن کرونا، مردم خواهند پرسید پس این امامان و امامزادگان چه کاره‌اند و چه کمکی به ما کرده و می‌کنند!
پاسخ :
1. در خصوص رنسانس باید گفت این جریان، آغاز زایش علمی و فرهنگی غرب پس از قرون وسطی است. جهان غرب پس از بیش از هزار سال حاکمیت خرافه پرستان به نام خدا، در دانش و عقلانیت تحول یافت و خود را از سلطه جزم اندیشی کلیسانشینان رها کرد. رنسانس در کنار سودمندی‌هایش برای بشر غربی، زیانهای بزرگی هم پدید آورد. فیلسوفان رهاشده از سلطه و ستم کلیسا به ناحق همه چیز را از چشم خدا دیدند و گمان کردند که لازمه آزادی و پیشرفت مادی و علمی، نادیده گرفتن خدا از معادلات جهان است. غرب اگرچه در علم و صنعت به پیش رفت، اما در معنویت، اخلاق و انسانیت گرفتار عقب‌ماندگی شد.
مسلمانان نه تاریخی مانند غربیان دارند و نه سنت اسلامی مانند مسیحیت، آمیخته با خرافات است. بنابر این انتظار رنسانی غربی در جهان اسلام، انتظاری است که هرگز به وقوع نخواهد پیوست. آری! یک رنسانس بزرگ و تحول آفرین در جهان اسلام، به ویژه ایران رخ خواهد داد و آن شناخت عمیق و جامعی از جهان غرب است که خودباوری و عزت نفس ایرانیان را چنان افزایش خواهد داد که هرگز غرب و مظاهر مادی و علمی‌اش آنان را فریب ندهد و با اتکا به ایمان و تلاش خود، تمدن نوین اسلامی ـ ایرانی را پدید آورده و برترین قدرت سیاسی، علمی و اقتصادی جهان با محوریت دین و اخلاق شوند!
2. کثرت شفایافتگان از بیماری‌های بسیار سخت، مادرزادی و غیره، درون و بیرون حرم‌های مطهر امامان و برخی از امامزادگان، در طول تاریخ، آن‌چنان است که انکارش، امری نامعقول و غیرعلمی است. گزارش بسیاری از این کرامات در کتاب‌های معتبر ذکر شده و مواردی نیز در سالیان اخیر به صورت سمعی و بصری ضبط و بر اساس اسناد معتبر و متقن نگهداری شده است.
3. امامان، امامزادگان و عالمان دینی، همواره مردم را به مراجعه به درمان و درمان‌گر توصیه کرده‌اند و در کنار عمل به سفارش به امور پزشکی و رعایت بهداشت، به دعا و فریادخواهی از درگاه الهی و توسل به بزرگان دین نیز ازشاد نموده‌اند. کسی که آشنانیی مختصری با معارف و آموزه‌های دینی داشته باشد، از نظام فکری جامع‌نگر اسلام بی‌خبر نخواهد بود.
4. رفتن به حرم‌های مطهر اولیای الهی، نخست برای دعا، عبادت، توسل، کسب معرفت و نورانیت معنوی است؛ آری! در کنار اینها درخواست‌های دنیایی نیز مطرح می‌شود و از افرادی هم دستگیری واقع می‌شود. اگر در طول تاریخ مؤمنان از حرم‌های ائمه بهره‌مند نمی‌شدند، این همه شور و شیدایی در زیارت و توسل وجود نمی‌داشت! چرا در مناسبت اربعین حسینی بیش از بیست میلیون نفر با زحمت و پای پیاده و یا سواره، خسته، تشنه و گرسنه به سوی کربلا می‌روند؟! چرا هرساله چند میلیون زائر فقط برای مقطع تحویل سال به حرم امام هشتم و دیگر امامان و امامزادگان مشرف می‌شوند؟! و... اگر این افراد نفعی (چه مادی، چه معنوی) نمی‌بردند، آیا عاقلانه بود که ده‌ها و صدها بار آن کارها را تکرار کنند؟!
5. هیچ‌کس از خود امامان و نیز عالمان دین ادعا نکرده و اصلاً چنین چیزی معقول نیست که هرکس به حرمی از حرم‌های بزرگان دین وارد شد و هرحاجتی که داشت، حتما برآورده می‌شود! اگر چنین چیزی ادعا شود، لازمه آن این است که حاجت‌های بسیاری که حتی با هم متضاد و گاهی متناقض است، برآورده شود و این ممکن نیست.
6. مکان‌های مقدسی مثل مساجد و حرم‌های متبرک، خصوصا هنگام نماز جماعت و جمعه یا ایام تحویل سال یا زمان مراسم مذهبی از جمعیت‌های متراکم و زیاد لبریز است؛ گاهی ده‌ها و صدها هزار و حتی میلیون‌ها نفر در محیط‌های محدود متراکمی گرد هم می‌آیند که احتمال سرایت بیماری‌های واگیر بالا می‌رود و چنین کارهایی در این روزها خلاف عقل، علم و دین است؛ از این رو هم عالمان دینی و هم پزشکان و هم مردم عاقل دنیا از این تجمعات پرهیز می‌کنند. در چنین شرایطی احتمال سرایت بیماری بالا است، و عقل پذیرش چنین خطری را مردود و احمقانه می‌شمارد؛ هیچ کسی شرعاً و اخلاقاً حق ندارد زمینه بیماری خود را ایجاد کند و چنین کاری شرعاً حرام و اخلاقاً ناروا است و حرام‌تر آنکه زمینه بیماری دیگری را ایجاد کند.
ساحت ادیان آسمانی از تأیید کارهای جاهلانۀ پیراسته است. بستن درب مسجد و حرم برای پرهیز از تجمع افراد و سرایت بیماری است، نه به دلیل بی‌فایده بودن دعا و توسل در آن! در شرایط کنونی همه کلاس‌های درس در مدرسه‌ها و دانشگاه‌ها و نیز سایرمحل‌های تجمع دیگر تعطیل و ممنوع شده است؛ آیا هیچ عاقلی می‌گوید که کرونا اثبات کرد آموزش، کار، ادارات، کارخانه‌ها، ورزشگاه‌ها و... هیچ فایده‌ای ندارد؟! آیا می‌توان گفت کرونا نشان داد سفر، دید و بازدید و ملاقات بستگان، دوستان و همکاران، هیچ کمکی به سلامتی، نشاط و افزایش روحیۀ مردم نمی‌کند؟!
منبع: اندیشه قم
1. در خصوص رنسانس باید گفت این جریان، آغاز زایش علمی و فرهنگی غرب پس از قرون وسطی است. جهان غرب پس از بیش از هزار سال حاکمیت خرافه پرستان به نام خدا، در دانش و عقلانیت تحول یافت و خود را از سلطه جزم اندیشی کلیسانشینان رها کرد. رنسانس در کنار سودمندی‌هایش برای بشر غربی، زیانهای بزرگی هم پدید آورد. فیلسوفان رهاشده از سلطه و ستم کلیسا به ناحق همه چیز را از چشم خدا دیدند و گمان کردند که لازمه آزادی و پیشرفت مادی و علمی، نادیده گرفتن خدا از معادلات جهان است. غرب اگرچه در علم و صنعت به پیش رفت، اما در معنویت، اخلاق و انسانیت گرفتار عقب‌ماندگی شد.
مسلمانان نه تاریخی مانند غربیان دارند و نه سنت اسلامی مانند مسیحیت، آمیخته با خرافات است. بنابر این انتظار رنسانی غربی در جهان اسلام، انتظاری است که هرگز به وقوع نخواهد پیوست. آری! یک رنسانس بزرگ و تحول آفرین در جهان اسلام، به ویژه ایران رخ خواهد داد و آن شناخت عمیق و جامعی از جهان غرب است که خودباوری و عزت نفس ایرانیان را چنان افزایش خواهد داد که هرگز غرب و مظاهر مادی و علمی‌اش آنان را فریب ندهد و با اتکا به ایمان و تلاش خود، تمدن نوین اسلامی ـ ایرانی را پدید آورده و برترین قدرت سیاسی، علمی و اقتصادی جهان با محوریت دین و اخلاق شوند!
2. کثرت شفایافتگان از بیماری‌های بسیار سخت، مادرزادی و غیره، درون و بیرون حرم‌های مطهر امامان و برخی از امامزادگان، در طول تاریخ، آن‌چنان است که انکارش، امری نامعقول و غیرعلمی است. گزارش بسیاری از این کرامات در کتاب‌های معتبر ذکر شده و مواردی نیز در سالیان اخیر به صورت سمعی و بصری ضبط و بر اساس اسناد معتبر و متقن نگهداری شده است.
3. امامان، امامزادگان و عالمان دینی، همواره مردم را به مراجعه به درمان و درمان‌گر توصیه کرده‌اند و در کنار عمل به سفارش به امور پزشکی و رعایت بهداشت، به دعا و فریادخواهی از درگاه الهی و توسل به بزرگان دین نیز ازشاد نموده‌اند. کسی که آشنانیی مختصری با معارف و آموزه‌های دینی داشته باشد، از نظام فکری جامع‌نگر اسلام بی‌خبر نخواهد بود.
4. رفتن به حرم‌های مطهر اولیای الهی، نخست برای دعا، عبادت، توسل، کسب معرفت و نورانیت معنوی است؛ آری! در کنار اینها درخواست‌های دنیایی نیز مطرح می‌شود و از افرادی هم دستگیری واقع می‌شود. اگر در طول تاریخ مؤمنان از حرم‌های ائمه بهره‌مند نمی‌شدند، این همه شور و شیدایی در زیارت و توسل وجود نمی‌داشت! چرا در مناسبت اربعین حسینی بیش از بیست میلیون نفر با زحمت و پای پیاده و یا سواره، خسته، تشنه و گرسنه به سوی کربلا می‌روند؟! چرا هرساله چند میلیون زائر فقط برای مقطع تحویل سال به حرم امام هشتم و دیگر امامان و امامزادگان مشرف می‌شوند؟! و... اگر این افراد نفعی (چه مادی، چه معنوی) نمی‌بردند، آیا عاقلانه بود که ده‌ها و صدها بار آن کارها را تکرار کنند؟!
5. هیچ‌کس از خود امامان و نیز عالمان دین ادعا نکرده و اصلاً چنین چیزی معقول نیست که هرکس به حرمی از حرم‌های بزرگان دین وارد شد و هرحاجتی که داشت، حتما برآورده می‌شود! اگر چنین چیزی ادعا شود، لازمه آن این است که حاجت‌های بسیاری که حتی با هم متضاد و گاهی متناقض است، برآورده شود و این ممکن نیست.
6. مکان‌های مقدسی مثل مساجد و حرم‌های متبرک، خصوصا هنگام نماز جماعت و جمعه یا ایام تحویل سال یا زمان مراسم مذهبی از جمعیت‌های متراکم و زیاد لبریز است؛ گاهی ده‌ها و صدها هزار و حتی میلیون‌ها نفر در محیط‌های محدود متراکمی گرد هم می‌آیند که احتمال سرایت بیماری‌های واگیر بالا می‌رود و چنین کارهایی در این روزها خلاف عقل، علم و دین است؛ از این رو هم عالمان دینی و هم پزشکان و هم مردم عاقل دنیا از این تجمعات پرهیز می‌کنند. در چنین شرایطی احتمال سرایت بیماری بالا است، و عقل پذیرش چنین خطری را مردود و احمقانه می‌شمارد؛ هیچ کسی شرعاً و اخلاقاً حق ندارد زمینه بیماری خود را ایجاد کند و چنین کاری شرعاً حرام و اخلاقاً ناروا است و حرام‌تر آنکه زمینه بیماری دیگری را ایجاد کند.
ساحت ادیان آسمانی از تأیید کارهای جاهلانۀ پیراسته است. بستن درب مسجد و حرم برای پرهیز از تجمع افراد و سرایت بیماری است، نه به دلیل بی‌فایده بودن دعا و توسل در آن! در شرایط کنونی همه کلاس‌های درس در مدرسه‌ها و دانشگاه‌ها و نیز سایرمحل‌های تجمع دیگر تعطیل و ممنوع شده است؛ آیا هیچ عاقلی می‌گوید که کرونا اثبات کرد آموزش، کار، ادارات، کارخانه‌ها، ورزشگاه‌ها و... هیچ فایده‌ای ندارد؟! آیا می‌توان گفت کرونا نشان داد سفر، دید و بازدید و ملاقات بستگان، دوستان و همکاران، هیچ کمکی به سلامتی، نشاط و افزایش روحیۀ مردم نمی‌کند؟!
منبع: اندیشه قم
