ویروس کرونا؛ خطر جهالت و برداشت های جاهلانه

پرسش :

ویروس کرونا از قم به همه جای ایران منتشر شد؛ جایی که می‌گفتند به برکت فاطمه معصومه (سلام‌الله‌علیها) سه در بهشت در آن باز شده است، اما اکنون معلوم شد که نه تنها هیچ امتیازی بر دیگر شهرها ندارد، بلکه مایه بدبختی دیگر شهرها هم شده است. پرسش این است که چرا حضرت فاطمه معصومه بدون داشتن هیچ امتیازى، مقدس خوانده می‌شود و قدرت شفابخشى به او نسبت داده می‌شود؟! یکى از دانشمندان مذهب تشیع گفته است که چون ایشان شهامت داشته و حدیث غدیر را روایت کرده، یک شخص مقدس است! نتیجه اینکه در مذهب شیعه براى مقدس‌شدن کافى است یک روایت را تعریف کنید!

پاسخ :
در این شبهه سه مدعا مطرح شده است: حضرت فاطمه معصومه(سلام‌الله‌علیها) هیچ امتیازی ندارد؛ وی قدرت شفابخشی ندارد؛ مقدس بودن وی به جهت روایت حدیث غدیر است. در ادامه این سه مدعا را بررسی می‌کنیم:

1. آیا حضرت فاطمه معصومه (سلام‌الله‌علیها) هیچ فضیلت و امتیاز معنوی ندارد؟

شیخ محمّد تستری در فضیلت معنوی آن بانو می‌نویسد: «در میان فرزندان امام موسی کاظم (علیه‌السلام) با آن همه کثرت‌شان، بعد از امام رضا (علیه‌السلام)، کسی هم شأن حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) نیست».[1] از باب نمونه به دو روایت در فضائل پر‌شمار بانو اشاره می‌شود:

فردی از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام) می‌گوید: «نزد امام صادق (علیه‌السلام) رفتم و دیدم آن بزرگوار با کودکی که در گهواره است، سخن می‌گوید؛ با تعجب از آن حضرت پرسیدم: آیا شما با کودکی که درگهواره است، سخن می‌گویید؟ آن حضرت فرمودند: آری! اگر تو هم مایل هستی نزد او بیا و با او حرف بزن! نزدیک رفته و به کودک سلام کردم. کودک جواب سلام مرا داده و فرمود: نامی که برای دخترت انتخاب کرده‌ای تغییر ده؛ خداوند آن نام را دوست ندارد! خداوند چند روز پیش به من دختری عطا کرده بود که نام او را حمیرا گذاشته بودم. سخن گفتن نوزاد، اطلاع او از اخبار پنهانی و نهی از منکر او مرا به تعجب واداشته و بهت زده کرده بود!) امام صادق (علیه‌السلام) به من فرمودند: تعجب نکن؛ زیرا این نوزاد، پسرم «موسی» است. خداوند از او دختری به من عنایت خواهد کرد که نامش فاطمه است و در سرزمین قم به خاک سپرده می‌شود و هر کس او را زیارت کند، بهشت بر او واجب می‌گردد!»[2]

در روایت دیگری امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: «برای خداوند حرمی، و آن مکّه است، برای پیامبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) حرمی و آن مدینه است. برای امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) حرمی و آن کوفه است، برای ما اهل‌بیت حرمی، وآن شهر قم است. به زودی! زنی از فرزندان من به نام فاطمه، درآن شهر مدفون خواهد شد که هرکس او را زیارت کند، بهشت بر او واجب می‌شود!»[3]

حضرت فاطمه معصومه (سلام‌الله‌علیها) در خاندان عصمت و طهارت پا به دنیا نهاد و در دامان پدر بزرگ و پدر بزرگوار و در کنار برادرش، که هرسه امام بودند، نشو نما کرده و به مراتب بلند علم و تقوا نائل آمد. پدران، مادران و محیط مساعد معنوی مهم‌ترین زمینه زشد و تعالی معنوی و اخلاقی است و این امر هرگونه تعجب و انکاری را از میان بر می‌دارد.
 

2. آیا حضرت معصومه با اذن خداوند، قدرت شفابخشی ندارد؟

حضرت فاطمه معصومه (سلام‌الله‌علیها) از خاندانی است که در خطاب به ایشان آمده است:«عادتکم الاحسان و سجیتکم الکرم»[4]، از این رو کرامات و عنایات آن بانو بسیار فراوان است. اساسا داشتن کرامت و قدرت معنوی برای انجام برخی از امور خارق عادت به سبب برخورداری فرد از مقامات بلند معنوی است و این امر غریبی نیست. حال اگر کسی خواهان اطلاع تفصیلی از کرامات ثبت شده ایشان است، می‌تواند به واحد سمعی ـ بصری آستانه حضرت معصومه(سلام‌الله‌علیها) مراجعه نماید. اسناد بسیار متقن و معتبری از وقوع کرامات، چه شفایافتن بیماران و چه برآورده شدن برخی از حاجت‌ها به عنایت آن بانو، در آن واحد گردآوری شده است.

3. آیا فضیلت حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) تنها به سبب روایت حدیث غدیر است؟

این مدعا نادرست است. آری! حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) محدثه بوده و از راوایان احادیث به شمار می‌آیند. نه تنها حدیث غدیر، بلکه روایات بسیاری از ایشان نقل شده است؛ اما نقل روایت، به تنهایی باعث فضیلت کسی نیست. در کتاب‌های روایی کم نیستند کسانی که روایات بسیاری را نقل نموده‌اند؛ اما در نزد خداوند متعال و اؤلیای الهی دارای جایگاهی نبوده‌اند. فضایل حضرت معصومه در راوی بودن ایشان نیست؛ بلکه در مراتب بلند معنوی و تقوای آن بانو است.
 
پی‌نوشت‌ها:
[1]. تستری، محمدتقی، تواریخ النبی و آل، محمود الشریفی، چاپ اول، 1375ق، ص 149.
[2]. قرنی گلپایگانی، علی، منهاج الدموع، قم، مؤسسه مطبوعاتی دین و دانش، چاپ سوم، 1344ق، ص 441.
[3]. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‏، چاپ دوم، 1403ق، ج 99، ص 267.
[4]. صدوق، محمد بن علی‏، عیون أخبار الرضا علیه السلام، تهران، نشر جهان، چاپ اول، 1387ق، ج‏ 2، ص 277.

منبع: اندیشه قم