نظام کاتوزیان در مسیحیت
پرسش :
گروه کاتو زیان در مسیحیت چه گروهی هستند؟
پاسخ :
این گروه از جماعت هایی تشکیل می شود که به طور کلی، یا به طور اصلی کشیشانی بوده اند که برای کار چوپانی نامزد شده بودند. نخستین گروه از این طبقه، تی تاین نام دارد که سال 1524 در رُم تأسیس شد و هم اکنون تقریباً به طور کلی از بین رفته است. مهمترین گروه کاتوزیان، گروه ژروئیت یا جماعت مسیح است. این گروه توسط «ایگناتیوس لوی لا» تأسیس شد و در 1540. م توسط پاپ توسعه یافت. این نظام در قرن شانزدهم به سرعت گسترش یافت و در شورای ترنت نقش مهمی را ایفا کرد. مبلغان این فرقه به سوی هند، چین و ژاپن، آمریکای جنوبی و بعدها به سوی کانادا اعزام شدند. پس از یک دوره فعالیت شدید در مدارس و درگیری و مواجهت با فشارهای روحانی و سیاسی سخت، این فرقه در قرن هفدهم دچار کاهش و ضعف قابل ملاحظه ای در نفوذ خود شد به طوری که از بسیاری از کشورها حذف شد تا این که در 1773. م به وسیله ی پاپ منحل گردید. اما بار دیگر در 1814. م تأسیس شد و مجدداً به سرعت گسترش یافت به طوری که در سال 1950. م در حدود سی هزار نفر عضو داشت که نیمی از آنها کشیش بودند و هم اکنون از نظر عظمت و اهمیت، درجه ی دوم را در میان این فرقه ها حایز است.
نظام ژروئیت با نظام های قدیمی تر رهبانی از چند جهت فرقه دارد:
اعضای این گروه در مقابل هیچ قانون محدود کننده ای خاضع نیستند و خود را موظف نمی دانند که دعاهای روزانه را در میان دسته سرود خوانان از حفظ بخوانند. آنها از عادات ویژه ی رهبانی عاری اند و زندگی شان چنان منظم و ارگانیزه است که هر نوع خدمت فعالانه ای را برای کلیسا در تمام جهان مجاز می دانند.
آنها در مورد اطاعت از مقامات بالاتر تأکید زیادی دارند. بعد از یک فراز از اساسنامه شان که به مقتضای آن یک ژزوئیت باید تسلیم و مطیع محض باشد، مطیع لاشه مانند نام گرفته اند. اعضای این فرقه با احتیاط شدید انتخاب می شوند و هر یک طبق توانایی شخصی شان، برای وظایف ویژه ای، تحت تعلیم و تربیت دراز مدت قرار می گیرند. آنها به چهار طبقه تقسیم می شوند:
الف) نوآموزان، در این دوره که دو سال به طول می انجامد به تعهدات ساده ای ملزم می شوند. از این افراد کسانی که برای منصب کشیشی در نظر گرفته می شوند به دوره ی بعد یعنی دوره ی (ب) دانشجویی نایل می شوند. دانشجویان در این دوره که بین 8 ـ 15 سال ادامه دارد باید به مطالعه و تحقیق بپردازند. دو سال اول به ادبیات و زبانهای کلاسیک اختصاص دارد و سه سال بعد نیز مخصوص یادگیری فلسفه است. پس از گذراندن دوره ای بین سه تا پنج سال تدریس در مدرسه، دانشجویان، مطالعه ی الهیات را برای مدت پنج سال آغاز می کنند و در پایان این دوره به منصب کشیشی نایل می شوند. آنها سپس صلاحیت ارتقا به رتبه بالاتر یعنی (ج) معاونت روحانی را دارند. بعداً آنها مجال ارتقا به درجه ی چهارم (د) که مقام پرفسوری است داده می شود. آنها علاوه بر تعهدات سه گانه ی عادی رهبانی باید یک تعهد چهارمی را نیز، که عبارت است از اطاعت ویژه نسبت به پاپ، بپذیرند.
منبع: جهان مسیحیت، اینارمولند، ترجمه محمد باقر انصاری- مسیح مهاجری، موسسه انتشاراتی امیر کبیر تهران، 1387، ص 148.
این گروه از جماعت هایی تشکیل می شود که به طور کلی، یا به طور اصلی کشیشانی بوده اند که برای کار چوپانی نامزد شده بودند. نخستین گروه از این طبقه، تی تاین نام دارد که سال 1524 در رُم تأسیس شد و هم اکنون تقریباً به طور کلی از بین رفته است. مهمترین گروه کاتوزیان، گروه ژروئیت یا جماعت مسیح است. این گروه توسط «ایگناتیوس لوی لا» تأسیس شد و در 1540. م توسط پاپ توسعه یافت. این نظام در قرن شانزدهم به سرعت گسترش یافت و در شورای ترنت نقش مهمی را ایفا کرد. مبلغان این فرقه به سوی هند، چین و ژاپن، آمریکای جنوبی و بعدها به سوی کانادا اعزام شدند. پس از یک دوره فعالیت شدید در مدارس و درگیری و مواجهت با فشارهای روحانی و سیاسی سخت، این فرقه در قرن هفدهم دچار کاهش و ضعف قابل ملاحظه ای در نفوذ خود شد به طوری که از بسیاری از کشورها حذف شد تا این که در 1773. م به وسیله ی پاپ منحل گردید. اما بار دیگر در 1814. م تأسیس شد و مجدداً به سرعت گسترش یافت به طوری که در سال 1950. م در حدود سی هزار نفر عضو داشت که نیمی از آنها کشیش بودند و هم اکنون از نظر عظمت و اهمیت، درجه ی دوم را در میان این فرقه ها حایز است.
نظام ژروئیت با نظام های قدیمی تر رهبانی از چند جهت فرقه دارد:
اعضای این گروه در مقابل هیچ قانون محدود کننده ای خاضع نیستند و خود را موظف نمی دانند که دعاهای روزانه را در میان دسته سرود خوانان از حفظ بخوانند. آنها از عادات ویژه ی رهبانی عاری اند و زندگی شان چنان منظم و ارگانیزه است که هر نوع خدمت فعالانه ای را برای کلیسا در تمام جهان مجاز می دانند.
آنها در مورد اطاعت از مقامات بالاتر تأکید زیادی دارند. بعد از یک فراز از اساسنامه شان که به مقتضای آن یک ژزوئیت باید تسلیم و مطیع محض باشد، مطیع لاشه مانند نام گرفته اند. اعضای این فرقه با احتیاط شدید انتخاب می شوند و هر یک طبق توانایی شخصی شان، برای وظایف ویژه ای، تحت تعلیم و تربیت دراز مدت قرار می گیرند. آنها به چهار طبقه تقسیم می شوند:
الف) نوآموزان، در این دوره که دو سال به طول می انجامد به تعهدات ساده ای ملزم می شوند. از این افراد کسانی که برای منصب کشیشی در نظر گرفته می شوند به دوره ی بعد یعنی دوره ی (ب) دانشجویی نایل می شوند. دانشجویان در این دوره که بین 8 ـ 15 سال ادامه دارد باید به مطالعه و تحقیق بپردازند. دو سال اول به ادبیات و زبانهای کلاسیک اختصاص دارد و سه سال بعد نیز مخصوص یادگیری فلسفه است. پس از گذراندن دوره ای بین سه تا پنج سال تدریس در مدرسه، دانشجویان، مطالعه ی الهیات را برای مدت پنج سال آغاز می کنند و در پایان این دوره به منصب کشیشی نایل می شوند. آنها سپس صلاحیت ارتقا به رتبه بالاتر یعنی (ج) معاونت روحانی را دارند. بعداً آنها مجال ارتقا به درجه ی چهارم (د) که مقام پرفسوری است داده می شود. آنها علاوه بر تعهدات سه گانه ی عادی رهبانی باید یک تعهد چهارمی را نیز، که عبارت است از اطاعت ویژه نسبت به پاپ، بپذیرند.
منبع: جهان مسیحیت، اینارمولند، ترجمه محمد باقر انصاری- مسیح مهاجری، موسسه انتشاراتی امیر کبیر تهران، 1387، ص 148.
