داوری مسیحیان بر اساس انجیل در آیه 47 سوره مائده و عدم تحریف انجیل
پرسش :
اگر مسیحیان طبق آیه 47 سوره مائده قرآن، باید بر اساس انجیل حکم کنند، پس چرا قرآن و مسلمین مدّعی تحریف آن هستند؟!
پاسخ :
ما مسلمانان معتقدیم دین اسلام، ادیان پیش از خود را نسخ کرده است. اگر پس از ظهور آیین اسلام پیروى از آیین هاى دیگر رسمیّت داشت، علاوه بر این که تشریع آیین دیگرى به نام اسلام توجیهی نداشت، هرگز صحیح نبود که پیامبر اسلام(صلى الله علیه و آله) نامه هاى تبلیغى به سران و رهبران کلیه ملل جهان بنویسد و همه را به آیین خود دعوت کند و آیین خود را یک آیین جهانى و شریعت خویش را شریعت خاتم معرفى کند. نامه هاى پیامبر و دعوت هاى پیاپى وى و جهاد طاقت فرساى مسلمانان با اهل کتاب در زمان پیامبر(صلى الله علیه و آله) و پس از وى و سخنانى که در این زمینه از پیشوایان بزرگ به دست ما رسیده است همگى حاکى این است، که با ظهور اسلام دوران رسالت پیامبران پیشین تمام شده و اکنون رسالتى جز رسالت اسلام و نبوّتى جز نبوّت حضرت محمّد(صلى الله علیه و آله) وجود ندارد.(1)
با این حال، ما در قرآن با آیاتی چون آیه 47 سوره مائده مواجه می شویم که می گوید: «وَ لْیَحْکُمْ أَهْلُ الْإِنْجیلِ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فیهِ وَ مَنْ لَمْ یَحْکُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ» ؛ (اهل انجیل [پیروان مسیح] نیز باید به آنچه خداوند در آن نازل کرده حکم کنند! و کسانى که بر طبق آنچه خدا نازل کرده حکم نمى کنند فاسقند).
آیه مورد اشاره این شبهه را ایجاد می کند که اگر مسیحیان باید بر اساس انجیل حکم کنند، پس چرا قرآن و مسلمین مدّعی تحریف آن هستند؟!
پاسخ این شبهه در فهم درست از این آیه موجود است؛ چرا که منظور از این آیه این نیست که قرآن به پیروان مسیح(علیه السلام) دستور می دهد که هم اکنون باید به احکام انجیل عمل کنند، زیرا این سخن با سایر آیات قرآن و با اصل وجود قرآن که اعلام آیین جدید و نسخ آیین قدیم می کند سازگار نیست.
منظور این است که خداوند پس از نزول انجیل بر عیسى(علیه السلام) به پیروان او دستور داد که به آن عمل کنند و طبق آن داورى نمایند.(2)
اشاره به این نکته شاید خالی از استفاده نباشد که گر چه کلمه «وَ لْیَحْکُمْ» در آیه به حسب ظاهر امر غائب و انشائیه مى باشد ولى چون این کلمه به دنبال آیاتى به کار رفته که خداى علیم مطالبى را براى پیامبر اعظم اسلام(صلّى اللّه علیه و آله) شرح و خبر داده است، لذا این کلمه در عالم واقع خبریه مى باشد؛ به این معنا که خدا خبر مى دهد که در زمان حضرت مسیح(علیه السلام) گفتیم: اهل انجیل باید طبق دستورهاى انجیل حکم و داورى نمایند.(3)
بنابراین ضروت داوری با انجیل به انجیل عصر حضرت عیسی(ع) بر می گردد و عبارت «ما أَنْزَلَ» ؛ (آنچه نازل شده)، به انجیل واقعی دلالت دارد، نه انجیل تحریف شده.
علاوه بر آنچه که گفته شده، احتمال دیگری نیز درباره معنا و تفسیر صحیح این آیه مطرح می باشد، و آن هم اینکه اگر یهود و نصارا به راستى به خدا و قیامت معتقد باشند و ظاهر سازى ننمایند مى بایست طبق مطالب «بخش تحریف نشده» تورات و انجیل و سایر کتاب هاى آسمانى خود به پیامبر اسلام(صلى الله علیه و آله) ایمان بیاورند. زیرا تورات و انجیل به آمدن پیامبر اسلام(صلى الله علیه و آله) بشارت داده و علائم او را بیان نموده است به طورى که آنان پیامبر را مانند فرزندان خود مى شناختند. جالب اینکه قرآن مجید این حقیقت را در همین سوره بیان کرده و مى فرماید: «قُلْ یَا اهْلَ الْکِتابِ لَسْتُمْ عَلَى شَىٍ حَتَّى تُقِیمُوا التَّورَاةَ وَالانْجِیلَ وَ مَا انْزِلَ الَیْکُمْ مِنْ رَبَّکُمْ» (4)؛ (اى اهل کتاب! شما هیچ آیین صحیحى ندارید مگر این که تورات و انجیل و آنچه را از طرف پروردگارتان بر شما نازل شده است، بر پا دارید).
ناگفته پیداست، مقصود از به پا داشتن این کتاب هاى آسمانى، عمل به محتویات آن است؛ و یکى از محتویات این کتابها نبوّت پیامبر اکرم(صلى الله علیه و آله) و رسالت جهانى او مى باشد که در این کتابها وارد شده و بارها قرآن به آن اشاره کرده است. اگر آنان به راستى به خدا و روز رستاخیز ایمان داشته باشند، باید به رسالت جهانى پیامبر اسلام که جزء تعالیم خدا در کتب عهدین است، نیز ایمان داشته باشند، در این صورت جزء مسلمانان مى باشند و قطعا مأجور خواهند بود.(5)
به هر حال هر دوی این احتمالات می توانند راجع به این آیه صحیح باشند و وجود چنین آیه ای در قرآن مجید به هیچ وجه مؤید عمل مسیحیان به انجیل تحریف کننده کنونی نیست.
پی‌نوشت‌ها:
(1). پاسخ به پرسش هاى مذهبى، مکارم شیرازی، ناصر، سبحانی، جعفر، قم، انتشارات مدرسه الامام علی بن ابى طالب(علیه السلام)، 1377هـ.ش، چاپ اول، ص 477.
(2). تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ناصر، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1374هـ.ش، چاپ اول، ج 4، ص 399.
(3). تفسیر آسان، نجفى خمینى، محمد جواد، تهران، انتشارات اسلامیه، 1398هـ.ق، ج 4، ص 177 و 178.
(4). سوره مائده، آیه 68.
(5). پاسخ به پرسش های مذهبی، همان، ص 477 و 478.
ما مسلمانان معتقدیم دین اسلام، ادیان پیش از خود را نسخ کرده است. اگر پس از ظهور آیین اسلام پیروى از آیین هاى دیگر رسمیّت داشت، علاوه بر این که تشریع آیین دیگرى به نام اسلام توجیهی نداشت، هرگز صحیح نبود که پیامبر اسلام(صلى الله علیه و آله) نامه هاى تبلیغى به سران و رهبران کلیه ملل جهان بنویسد و همه را به آیین خود دعوت کند و آیین خود را یک آیین جهانى و شریعت خویش را شریعت خاتم معرفى کند. نامه هاى پیامبر و دعوت هاى پیاپى وى و جهاد طاقت فرساى مسلمانان با اهل کتاب در زمان پیامبر(صلى الله علیه و آله) و پس از وى و سخنانى که در این زمینه از پیشوایان بزرگ به دست ما رسیده است همگى حاکى این است، که با ظهور اسلام دوران رسالت پیامبران پیشین تمام شده و اکنون رسالتى جز رسالت اسلام و نبوّتى جز نبوّت حضرت محمّد(صلى الله علیه و آله) وجود ندارد.(1)
با این حال، ما در قرآن با آیاتی چون آیه 47 سوره مائده مواجه می شویم که می گوید: «وَ لْیَحْکُمْ أَهْلُ الْإِنْجیلِ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فیهِ وَ مَنْ لَمْ یَحْکُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ فَأُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ» ؛ (اهل انجیل [پیروان مسیح] نیز باید به آنچه خداوند در آن نازل کرده حکم کنند! و کسانى که بر طبق آنچه خدا نازل کرده حکم نمى کنند فاسقند).
آیه مورد اشاره این شبهه را ایجاد می کند که اگر مسیحیان باید بر اساس انجیل حکم کنند، پس چرا قرآن و مسلمین مدّعی تحریف آن هستند؟!
پاسخ این شبهه در فهم درست از این آیه موجود است؛ چرا که منظور از این آیه این نیست که قرآن به پیروان مسیح(علیه السلام) دستور می دهد که هم اکنون باید به احکام انجیل عمل کنند، زیرا این سخن با سایر آیات قرآن و با اصل وجود قرآن که اعلام آیین جدید و نسخ آیین قدیم می کند سازگار نیست.
منظور این است که خداوند پس از نزول انجیل بر عیسى(علیه السلام) به پیروان او دستور داد که به آن عمل کنند و طبق آن داورى نمایند.(2)
اشاره به این نکته شاید خالی از استفاده نباشد که گر چه کلمه «وَ لْیَحْکُمْ» در آیه به حسب ظاهر امر غائب و انشائیه مى باشد ولى چون این کلمه به دنبال آیاتى به کار رفته که خداى علیم مطالبى را براى پیامبر اعظم اسلام(صلّى اللّه علیه و آله) شرح و خبر داده است، لذا این کلمه در عالم واقع خبریه مى باشد؛ به این معنا که خدا خبر مى دهد که در زمان حضرت مسیح(علیه السلام) گفتیم: اهل انجیل باید طبق دستورهاى انجیل حکم و داورى نمایند.(3)
بنابراین ضروت داوری با انجیل به انجیل عصر حضرت عیسی(ع) بر می گردد و عبارت «ما أَنْزَلَ» ؛ (آنچه نازل شده)، به انجیل واقعی دلالت دارد، نه انجیل تحریف شده.
علاوه بر آنچه که گفته شده، احتمال دیگری نیز درباره معنا و تفسیر صحیح این آیه مطرح می باشد، و آن هم اینکه اگر یهود و نصارا به راستى به خدا و قیامت معتقد باشند و ظاهر سازى ننمایند مى بایست طبق مطالب «بخش تحریف نشده» تورات و انجیل و سایر کتاب هاى آسمانى خود به پیامبر اسلام(صلى الله علیه و آله) ایمان بیاورند. زیرا تورات و انجیل به آمدن پیامبر اسلام(صلى الله علیه و آله) بشارت داده و علائم او را بیان نموده است به طورى که آنان پیامبر را مانند فرزندان خود مى شناختند. جالب اینکه قرآن مجید این حقیقت را در همین سوره بیان کرده و مى فرماید: «قُلْ یَا اهْلَ الْکِتابِ لَسْتُمْ عَلَى شَىٍ حَتَّى تُقِیمُوا التَّورَاةَ وَالانْجِیلَ وَ مَا انْزِلَ الَیْکُمْ مِنْ رَبَّکُمْ» (4)؛ (اى اهل کتاب! شما هیچ آیین صحیحى ندارید مگر این که تورات و انجیل و آنچه را از طرف پروردگارتان بر شما نازل شده است، بر پا دارید).
ناگفته پیداست، مقصود از به پا داشتن این کتاب هاى آسمانى، عمل به محتویات آن است؛ و یکى از محتویات این کتابها نبوّت پیامبر اکرم(صلى الله علیه و آله) و رسالت جهانى او مى باشد که در این کتابها وارد شده و بارها قرآن به آن اشاره کرده است. اگر آنان به راستى به خدا و روز رستاخیز ایمان داشته باشند، باید به رسالت جهانى پیامبر اسلام که جزء تعالیم خدا در کتب عهدین است، نیز ایمان داشته باشند، در این صورت جزء مسلمانان مى باشند و قطعا مأجور خواهند بود.(5)
به هر حال هر دوی این احتمالات می توانند راجع به این آیه صحیح باشند و وجود چنین آیه ای در قرآن مجید به هیچ وجه مؤید عمل مسیحیان به انجیل تحریف کننده کنونی نیست.
پی‌نوشت‌ها:
(1). پاسخ به پرسش هاى مذهبى، مکارم شیرازی، ناصر، سبحانی، جعفر، قم، انتشارات مدرسه الامام علی بن ابى طالب(علیه السلام)، 1377هـ.ش، چاپ اول، ص 477.
(2). تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ناصر، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1374هـ.ش، چاپ اول، ج 4، ص 399.
(3). تفسیر آسان، نجفى خمینى، محمد جواد، تهران، انتشارات اسلامیه، 1398هـ.ق، ج 4، ص 177 و 178.
(4). سوره مائده، آیه 68.
(5). پاسخ به پرسش های مذهبی، همان، ص 477 و 478.
