دست بسته نماز خواندن اهل تسنن
پرسش :
چرا اهل تسنن دست بسته نماز می خوانند!
پاسخ :
پیش از پاسخ لازم است یاداور شوم که اختلاف بین مسلمانان در مسائل عملی و برخی جزئیات اعمال عبادی و اعتقادی ، موجب خروج هیچ یک از فرق مسلمان از دایره اسلام نمی شود. علمای اسلام اعم از شیعه و سنی در طول تاریخ به این مهم اذعان داشته و همواره بر اساس آن زندگی همراه با صلح و محبت و برادری با برادران مسلمان خود داشته اند. پس توجه شود که بحث از چرایی برخی اختلاف نظرها و عمل ها به معنی جدابودن و متحد نبودن مسلمانان نیست. همه مسلمانان در عین داشتن اختلافات، در ریشه ها و اصول دینی مشترکات بسیار زیاد و فراوان دارند.
نکته دیگر درباره ریشه برخی اختلافات در زمینه احکام و مناسک دینی به نوع نگاه مسلمانان به منابع برداشت از سنت رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) و وظایف شرعی پس از پیامبر گرامی اسلام بر می گردد. در این میان به شیعه امامیه بنا به سفارش های مؤکد رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) همواره برای فهم اصول و فروع دین، نگاهش به عترت پاک رسول خدا بوده و سعی می کرده سنت و سیره پیامبر را از دریچه نگاه علی (علیه السلام) و اهل بیت پیامبر ببیند . شیعیان، در طول تاریخ، از زمان امام علی (علیه السلام) تاکنون، همواره بر روش و سیره و تعالیم اهل بیت پیامبر که همان سیره و سنت نبیّ مکرّم اسلام است، مقید و ملزم بوده اند.[۱]
البته برخی مسلمانان چنین نگاهی نداشته و به اجتهادات دیگر صحابه پیامبر هم اعتماد می کردند. از همین جا تفاوت در برداشت ها از سنت رسول خدا آغاز شد
از امتیازات شیعه امامیه نسبت به سایر فِرَق اسلامی این است که حقایق و معارف دینی خود را از طریق معصومین دریافت کرده که عاری از هرگونه خطا و تحریف و برداشت سلیقه ای است. یکی از این اختلاف برداشت ها در بحث آداب اقامه نماز و احکام مربوط به آن است که شیعه بر اساس سنتی که از اهل بیت پیامبر به او رسیده عمل می کند و دیگر برادران اهل سنت از برداشتهای دیگر صحابه استفاده می کنند.
آنچه درباره منشأ نمازخواندن برادران اهل تسنن به صورت دس بسته در تاریخ گفته شده این است که:
در زمان خلافت عمر، جمعی از اُسرای ایرانی را به نزد او آوردند. این گروه به منظور رعایت ادب نزد خلیفه، دستها را روی سینه بر هم گذاشته بودند. عمر از آنان پرسید چرا این گونه ایستاده اید؟ آنان پاسخ دادند رسم ما آن است که در نزد بزرگان برای رعایت ادب و نشان دادن تواضع خویش، این چنین بایستیم. عمر این مرام را پسندید، و از آن پس دستور داد برای رعایت ادب و تواضع به درگاه الهی دستها را بر هم گذاشته و نماز را اقامه کنند، و این خلاف سنت و دستور رسول خدا (صلّی الله علیه و آله بود.[۲]
به نظر شیعه این کار در نماز خلاف سنت رسول خدا بوده و بدعت و حرام است و انجام این کار را باعث بطلان نماز می داند.
البته این نکته هم قابل ذکر است که در مساله تکتّف (دست بسته نماز خواندن) حتی بین اهل سنت هم اتفاق نظر نیست. بعضی از علمای اهل سنت این کار را در نمازهای واجب، مکروه نیز می دانند. ابن رشد اندلسی در این باره می گوید:
درباره دست روى دست گذاشتن در نماز میان علماء (اهل سنت) اختلاف است، مالک ابن انس در نمازهاى واجب مکروه و در نماز نافله آن را جایز شمرده و جمهور آن را مستحب دانسته اند. علت این اختلاف نظر روایات صحیحى است که به دست ما رسیده که نماز پیامبر را توصیف مى کند و در آن نقل نشده که پیامبر دست راست روى دست چپ مى گذاشته اند. از طرفى به مردم امر شده که دست روى دست گذاشته نماز بخوانند (دستور دهنده معلوم نیست.)[۳]
پی‌نوشت‌ها:
[۱]. رهبری امام علی از دیدگاه قرآن، نامه صد و دهم، سید شرف الدین.
[۲]. جواهر الکلام، ج ۱۱، ص ۱۹؛ (به نقل از شبهای پیشاور ص ۲۰۷)
[۳]. بدایة المجتهد، جلد اوّل کتاب الصلاة فصل دوم، مسأله پنجم، ص۱۳۶ ـ ۱۹۳ به نقل از شبهای پیشاور ص ۲۰۷.
منبع: www.soalcity.ir
پیش از پاسخ لازم است یاداور شوم که اختلاف بین مسلمانان در مسائل عملی و برخی جزئیات اعمال عبادی و اعتقادی ، موجب خروج هیچ یک از فرق مسلمان از دایره اسلام نمی شود. علمای اسلام اعم از شیعه و سنی در طول تاریخ به این مهم اذعان داشته و همواره بر اساس آن زندگی همراه با صلح و محبت و برادری با برادران مسلمان خود داشته اند. پس توجه شود که بحث از چرایی برخی اختلاف نظرها و عمل ها به معنی جدابودن و متحد نبودن مسلمانان نیست. همه مسلمانان در عین داشتن اختلافات، در ریشه ها و اصول دینی مشترکات بسیار زیاد و فراوان دارند.
نکته دیگر درباره ریشه برخی اختلافات در زمینه احکام و مناسک دینی به نوع نگاه مسلمانان به منابع برداشت از سنت رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) و وظایف شرعی پس از پیامبر گرامی اسلام بر می گردد. در این میان به شیعه امامیه بنا به سفارش های مؤکد رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) همواره برای فهم اصول و فروع دین، نگاهش به عترت پاک رسول خدا بوده و سعی می کرده سنت و سیره پیامبر را از دریچه نگاه علی (علیه السلام) و اهل بیت پیامبر ببیند . شیعیان، در طول تاریخ، از زمان امام علی (علیه السلام) تاکنون، همواره بر روش و سیره و تعالیم اهل بیت پیامبر که همان سیره و سنت نبیّ مکرّم اسلام است، مقید و ملزم بوده اند.[۱]
البته برخی مسلمانان چنین نگاهی نداشته و به اجتهادات دیگر صحابه پیامبر هم اعتماد می کردند. از همین جا تفاوت در برداشت ها از سنت رسول خدا آغاز شد
از امتیازات شیعه امامیه نسبت به سایر فِرَق اسلامی این است که حقایق و معارف دینی خود را از طریق معصومین دریافت کرده که عاری از هرگونه خطا و تحریف و برداشت سلیقه ای است. یکی از این اختلاف برداشت ها در بحث آداب اقامه نماز و احکام مربوط به آن است که شیعه بر اساس سنتی که از اهل بیت پیامبر به او رسیده عمل می کند و دیگر برادران اهل سنت از برداشتهای دیگر صحابه استفاده می کنند.
آنچه درباره منشأ نمازخواندن برادران اهل تسنن به صورت دس بسته در تاریخ گفته شده این است که:
در زمان خلافت عمر، جمعی از اُسرای ایرانی را به نزد او آوردند. این گروه به منظور رعایت ادب نزد خلیفه، دستها را روی سینه بر هم گذاشته بودند. عمر از آنان پرسید چرا این گونه ایستاده اید؟ آنان پاسخ دادند رسم ما آن است که در نزد بزرگان برای رعایت ادب و نشان دادن تواضع خویش، این چنین بایستیم. عمر این مرام را پسندید، و از آن پس دستور داد برای رعایت ادب و تواضع به درگاه الهی دستها را بر هم گذاشته و نماز را اقامه کنند، و این خلاف سنت و دستور رسول خدا (صلّی الله علیه و آله بود.[۲]
به نظر شیعه این کار در نماز خلاف سنت رسول خدا بوده و بدعت و حرام است و انجام این کار را باعث بطلان نماز می داند.
البته این نکته هم قابل ذکر است که در مساله تکتّف (دست بسته نماز خواندن) حتی بین اهل سنت هم اتفاق نظر نیست. بعضی از علمای اهل سنت این کار را در نمازهای واجب، مکروه نیز می دانند. ابن رشد اندلسی در این باره می گوید:
درباره دست روى دست گذاشتن در نماز میان علماء (اهل سنت) اختلاف است، مالک ابن انس در نمازهاى واجب مکروه و در نماز نافله آن را جایز شمرده و جمهور آن را مستحب دانسته اند. علت این اختلاف نظر روایات صحیحى است که به دست ما رسیده که نماز پیامبر را توصیف مى کند و در آن نقل نشده که پیامبر دست راست روى دست چپ مى گذاشته اند. از طرفى به مردم امر شده که دست روى دست گذاشته نماز بخوانند (دستور دهنده معلوم نیست.)[۳]
پی‌نوشت‌ها:
[۱]. رهبری امام علی از دیدگاه قرآن، نامه صد و دهم، سید شرف الدین.
[۲]. جواهر الکلام، ج ۱۱، ص ۱۹؛ (به نقل از شبهای پیشاور ص ۲۰۷)
[۳]. بدایة المجتهد، جلد اوّل کتاب الصلاة فصل دوم، مسأله پنجم، ص۱۳۶ ـ ۱۹۳ به نقل از شبهای پیشاور ص ۲۰۷.
منبع: www.soalcity.ir
