درستی یا نادرستی طلب مغفرت برای قاتلین ائمه علیهم السلام
پرسش :
آیا طلب مغفرت برای قاتلین ائمه معصومین (علیهم السلام) اشکال دارد و یا اصلا کار درستی است؟
پاسخ :
دشمنان ائمه (علیهم السلام) دشمنان خدا هستند. چنان که در زیارت جامعه کبیره می خوانیم:
«مَنْ عَادَاکُمْ فَقَدْ عَادَى اللَّهَ» هر کسی با شما ائمه و اهل البیت (علیهم السلام) دشمنی کند به حقیقت با خدا دشمنی ورزیده است.
هر کسی با ائمه (علیهم السلام) دشمنی یا مخالفت کند، کافر و مشرک و اهل جهنم است. چنان که در بسیاری از روایات از جمله در همان زیارت بسیار معتبر جامعه کبیره می خوانیم:
«مَنْ خَالَفَکُمْ فَالنَّارُ مَثْوَاهُ وَ مَنْ جَحَدَکُمْ کَافِرٌ وَ مَنْ حَارَبَکُمْ مُشْرِکٌ وَ مَنْ رَدَّ عَلَیْکُمْ فِی أَسْفَلِ دَرْکٍ مِنَ الْجَحِیم»
یعنی هر که با شما (ائمه) مخالفت کند، دوزخ جایگاه اوست، هر کسی منکر امامت و مقام و منزلت شما شود کافر است، و هر کسی بر علیه شما وارد جنگ شود ، مشرک است. و هر کسی امر و فرمان شما را اطاعت نکند در درَک اسفل یعنی پایین ترین و بدترین نقطه جهنم جای او است.
با این وصف چگونه می توان قاتلین ائمه (علیهم السلام) - که لعنت خداوند هر لحظه و هر دم بر آنان باد- را مورد دعا قرار داد در حالی که دعا و استغفار و طلب آمرزش برای هر کسی بیانگر یک نوع دلسوزی و اظهار محبت و علاقه است. یعنی همان چیزی که در بسیاری از آیات قرآن از آن نهی شده است. در سوره مبارکه توبه می خوانیم:
«ما کانَ لِلنَّبِیِّ وَ الَّذِینَ آمَنُوا أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِکِینَ وَ لَوْ کانُوا أُولِی قُرْبى مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحابُ الْجَحِیم »(۱)
برای پیامبر (صلّی الله علیه و آله) و مؤمنان جایز نیست که برای مشرکان از خداوند طلب مغفرت و آمرزش کنند، هر چند آن مشرکان از نزدیکان شان باشند، پس از آن که بر آن ها روشن شد که این گروه اهل جهنم هستند.
وقتی می دانیم که قاتلین ائمه (علیهم السلام) به طور قطع و یقین اهل جهنم و در بد ترین و پایین ترین جای جهنم جایشان است، دعا و طلب مغفرت برای شان اولا- هیچ فایده ای ندارد. چنان که قرآن کریم در مورد منافقین به پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) می فرماید: به هیچ وجه برای شان دعا و استغفار نکن، که اگر هفتاد (بلکه هفتاد هزار) بار هم برای شان استغفار کنی خدا آن ها را نمی آمرزد. (۲)
ثانیا – کسی برای آن ها دعا و استغفار و دلسوزی کند در قیامت هم نشین و همراه آنان خواهد بود.
لذا نه تنها دعا و استغفار برای آنان جایز نیست. بلکه تأکید قرآن و روایات بر این است که نسبت به کفار و مشرکین و منافقین و همه کسانی که فکر و عقیده و عمل و رفتارشان در نقطه مقابل قرآن و خدا قرار دارند، اظهار تنفر و دشمنی علنی داشته باشید و به پیروی از خدا و فرشتگان آنان را مورد لعنت و نفرین خود قرار دهید. زیرا آنان شجره ملعونه و به تعبیر قرآن« کلمه خبیثه و شجره خبیثه » هستند.(۳)
قاتلین و دشمنان ائمه (علیهم السلام) بعد از آن که فهمیدند حق با آنان است به مخالفت با آنان بر خاستند و راه کفر را در پیش گرفتند. چنین افرادی به حکم آیه ۱۶۱ سوره بقره و ۸۷ آل عمران و آیات زیادی از قرآن مورد لعنت خدا و فرشتگان و همه مؤمنان بلکه همه مردم قرار دارند.
پی‌نوشت‌ها:
۱. توبه (۹)، آیه ۱۱۳
۲. همان، آیه ۸۰ و سوره منافقون (۶۳)، آیه ۶
۳. ابراهیم (۱۴)، آیه ۲۴
منبع: www.soalcity.ir
دشمنان ائمه (علیهم السلام) دشمنان خدا هستند. چنان که در زیارت جامعه کبیره می خوانیم:
«مَنْ عَادَاکُمْ فَقَدْ عَادَى اللَّهَ» هر کسی با شما ائمه و اهل البیت (علیهم السلام) دشمنی کند به حقیقت با خدا دشمنی ورزیده است.
هر کسی با ائمه (علیهم السلام) دشمنی یا مخالفت کند، کافر و مشرک و اهل جهنم است. چنان که در بسیاری از روایات از جمله در همان زیارت بسیار معتبر جامعه کبیره می خوانیم:
«مَنْ خَالَفَکُمْ فَالنَّارُ مَثْوَاهُ وَ مَنْ جَحَدَکُمْ کَافِرٌ وَ مَنْ حَارَبَکُمْ مُشْرِکٌ وَ مَنْ رَدَّ عَلَیْکُمْ فِی أَسْفَلِ دَرْکٍ مِنَ الْجَحِیم»
یعنی هر که با شما (ائمه) مخالفت کند، دوزخ جایگاه اوست، هر کسی منکر امامت و مقام و منزلت شما شود کافر است، و هر کسی بر علیه شما وارد جنگ شود ، مشرک است. و هر کسی امر و فرمان شما را اطاعت نکند در درَک اسفل یعنی پایین ترین و بدترین نقطه جهنم جای او است.
با این وصف چگونه می توان قاتلین ائمه (علیهم السلام) - که لعنت خداوند هر لحظه و هر دم بر آنان باد- را مورد دعا قرار داد در حالی که دعا و استغفار و طلب آمرزش برای هر کسی بیانگر یک نوع دلسوزی و اظهار محبت و علاقه است. یعنی همان چیزی که در بسیاری از آیات قرآن از آن نهی شده است. در سوره مبارکه توبه می خوانیم:
«ما کانَ لِلنَّبِیِّ وَ الَّذِینَ آمَنُوا أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِکِینَ وَ لَوْ کانُوا أُولِی قُرْبى مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحابُ الْجَحِیم »(۱)
برای پیامبر (صلّی الله علیه و آله) و مؤمنان جایز نیست که برای مشرکان از خداوند طلب مغفرت و آمرزش کنند، هر چند آن مشرکان از نزدیکان شان باشند، پس از آن که بر آن ها روشن شد که این گروه اهل جهنم هستند.
وقتی می دانیم که قاتلین ائمه (علیهم السلام) به طور قطع و یقین اهل جهنم و در بد ترین و پایین ترین جای جهنم جایشان است، دعا و طلب مغفرت برای شان اولا- هیچ فایده ای ندارد. چنان که قرآن کریم در مورد منافقین به پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) می فرماید: به هیچ وجه برای شان دعا و استغفار نکن، که اگر هفتاد (بلکه هفتاد هزار) بار هم برای شان استغفار کنی خدا آن ها را نمی آمرزد. (۲)
ثانیا – کسی برای آن ها دعا و استغفار و دلسوزی کند در قیامت هم نشین و همراه آنان خواهد بود.
لذا نه تنها دعا و استغفار برای آنان جایز نیست. بلکه تأکید قرآن و روایات بر این است که نسبت به کفار و مشرکین و منافقین و همه کسانی که فکر و عقیده و عمل و رفتارشان در نقطه مقابل قرآن و خدا قرار دارند، اظهار تنفر و دشمنی علنی داشته باشید و به پیروی از خدا و فرشتگان آنان را مورد لعنت و نفرین خود قرار دهید. زیرا آنان شجره ملعونه و به تعبیر قرآن« کلمه خبیثه و شجره خبیثه » هستند.(۳)
قاتلین و دشمنان ائمه (علیهم السلام) بعد از آن که فهمیدند حق با آنان است به مخالفت با آنان بر خاستند و راه کفر را در پیش گرفتند. چنین افرادی به حکم آیه ۱۶۱ سوره بقره و ۸۷ آل عمران و آیات زیادی از قرآن مورد لعنت خدا و فرشتگان و همه مؤمنان بلکه همه مردم قرار دارند.
پی‌نوشت‌ها:
۱. توبه (۹)، آیه ۱۱۳
۲. همان، آیه ۸۰ و سوره منافقون (۶۳)، آیه ۶
۳. ابراهیم (۱۴)، آیه ۲۴
منبع: www.soalcity.ir
