ضرر آرزوهای طولانی

امام علی علیه السلام فرمودند:

مَن اَطالَ الاَمَلَ اَساءَ العَمَلَ.

هر که آرزویش را طولانی کند به کاری زشت مبتلا خواهد شد.

نهج البلاغه، حکمت 35

عوارض و آفات آرزوهای دراز برای کسی پوشیده نیست همه خوب می دانند وقتی انسان خارج از محدوده عمرش هوس و ارزو کند بناچار باید به حرام بیفتد و از راه های نامشروع کسب درآمد کند تا بتواند به انگیزه ها و دلم می خواهدهای دور و دراز خویش پاسخ دهد. یکی از آفات آرزوی طولانی از یاد بردن جهان آخرت و مبهوت دنیا شدن است همان بزرگوار فرمود:

اَمّا طُولُ الاَمَلِ فیُنسی الآخِرَهَ (1)
اما آرزوی دراز آخرت را از یاد آدمی می برد.

و نیز فرمود:

اَکثَرُ الناّسِ اَمَلاً اَقَلُّهُم لِلمَوتِ ذِکراً (2)
کسی که بیش از همه آرزو دارد از همه کمتر به یاد مرگ است

به راستی وقتی کسی باور کند می میرد و مرگ هم بی خبر می اید آرزوهایش را محدود می کند و چون عتقد به جهان آخرت است به کارهای زشت دست نمی زند زیرا نیز باور دارد که باید مواخذه شود و در هنگام سنجش اعمال راه فراری ندارد. بیاموزیم از رسول اعظم اسلام حضرت محمد صلی الله علیه و آله که می فرمود: سوگند به آن که جان محمد در دست اوست چشم به هم نزدم مگر آنکه پنداشتم پلک هایم به هم نمی رسند و خداوند جان مرا می ستاند.(3)

پی نوشت:
2- کافی ج 2 ص336
3- غرر الحکم 3053
1- بحار ج 73ص 109

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.