حسادت دوست؛ نشانه خالص نبودن دوستی
امام علی علیه السلام فرمودند:
حَسَدُ الصَّدِیقِ مِنْ سُقْمِ الْمَوَدَّةِ.
حسادت دوست از خالص نبودن دوستی است.
نهج البلاغه: حکمت 209
شرح حدیث:
دوست صادق از پیشرفت و متنعم شدن دوستش لذت می برد و برای موفقیت بیشتر او دعا می کند. امام علیه السلام با فرمایش خود سنجش در دوستی ها را تشریح نموده است.
خداوند بنابر مصالح خویش نعمت هایی به بعضی بندگانش می دهد دوست غیر واقعی ناراحت می شود و از داشتن نعمت های الهی برای دوستش رشک می برد.
ای کاش به همین جا خاتمه پیدا کند ولی شیطان او را وسوسه می کند تا این حسادت را به اجرا درآورد ابتدا در غیابش از او بدگویی می کند و گاه دلش خنک نمی شود تهمت و افترا می زند و مسخره و استهزاء می نماید و البته اگر خود را دربست در اختیار شیطان بگذارد حاضر به نابودن شدن محسوب یعنی همان را که ادعای دوستی اش را می نماید خواهد شد.
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.
خداوند بنابر مصالح خویش نعمت هایی به بعضی بندگانش می دهد دوست غیر واقعی ناراحت می شود و از داشتن نعمت های الهی برای دوستش رشک می برد.
ای کاش به همین جا خاتمه پیدا کند ولی شیطان او را وسوسه می کند تا این حسادت را به اجرا درآورد ابتدا در غیابش از او بدگویی می کند و گاه دلش خنک نمی شود تهمت و افترا می زند و مسخره و استهزاء می نماید و البته اگر خود را دربست در اختیار شیطان بگذارد حاضر به نابودن شدن محسوب یعنی همان را که ادعای دوستی اش را می نماید خواهد شد.
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.
