شناخت عید واقعی
امام علی علیه السلام در یکی از عیدها فرمودند:
إِنَّمَا هُوَ عِیدٌ لِمَنْ قَبِلَ اللَّهُ صِیَامَهُ وَ شَکَرَ قِیَامَهُ، وَ کُلُّ یَوْمٍ لَا یُعْصَی اللَّهُ فِیهِ فَهُوَ عِیدٌ.
همانا این عید کسی است که خداوند روزه اش را قبول کرده و نمازش را سپاس گفته و هر روزی که در آن معصیت پروردگار نکنند آن روز عید است.
نهج البلاغه: حکمت 420
شرح حدیث:
ما پیروان مکتب اهلبیت علیهم السلام و به ویژه ایرانی ها در دوره سال اعیادی داریم که بعضی مذهبی و بعضی ملی و باستانی هستند. و برای هر دو آن ها مراسم شادی ها و رسوم خاصی را انجام می دهیم حالا فرق نمی کند چه عید مذهبی باشد و یا ملی مهم آن است که در شادی هایمان گناه و نافرمانی خداوند تبارک و تعالی دخالت نداشته باشد.
دید و بازدید و چراغانی و جشن و شادی مطلوب است اما خط قرمزی هم وجود دارد و آن غوطه ور شدن در معصیت خداست. از فرمایش امام علیه السلام استفاده می شود که مثلا روز عید فطر عید برای کسانی است که تکلیف ماه مبارک رمضان خود را درست انجام داده اند روزه و نمازشان را برای جلب رضایت پروردگار به جا آورده و هیچ گونه ریا و خلافی در کارشان نبوده و عبارت پایانی حضرت شامل تمام اعیاد مذهبی و ملی ما می شود و بلکه روزهایی که در تقویم جزو اعیاد نیست نیز شامل می شود.
کُلُّ یَومٍ لا یُعصَی اللهُ فِیهِ فَهُوَ عِیدٌ.
هر روزی که در آن معصیت خدا نکردی آن روز عید است حتی اگر به ظاهر روز عزا و ماتم باشد یعنی سرور و شادمانی باطنی وقتی صحیح است که انسان عمل به وظیفه کند و خداوند را از خود راضی نماید.
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت، 1390.
دید و بازدید و چراغانی و جشن و شادی مطلوب است اما خط قرمزی هم وجود دارد و آن غوطه ور شدن در معصیت خداست. از فرمایش امام علیه السلام استفاده می شود که مثلا روز عید فطر عید برای کسانی است که تکلیف ماه مبارک رمضان خود را درست انجام داده اند روزه و نمازشان را برای جلب رضایت پروردگار به جا آورده و هیچ گونه ریا و خلافی در کارشان نبوده و عبارت پایانی حضرت شامل تمام اعیاد مذهبی و ملی ما می شود و بلکه روزهایی که در تقویم جزو اعیاد نیست نیز شامل می شود.
کُلُّ یَومٍ لا یُعصَی اللهُ فِیهِ فَهُوَ عِیدٌ.
هر روزی که در آن معصیت خدا نکردی آن روز عید است حتی اگر به ظاهر روز عزا و ماتم باشد یعنی سرور و شادمانی باطنی وقتی صحیح است که انسان عمل به وظیفه کند و خداوند را از خود راضی نماید.
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت، 1390.
