بهترین شهر آنجاست که پذیرای تو باشد

امام علی علیه‌ السلام فرمودند:

لَیْسَ بَلَدٌ بِأَحَقَّ بِکَ مِنْ بَلَدٍ خَیْرُ الْبِلَادِ مَا حَمَلَکَ.

هیچ شهری برای تو از شهر دیگر بهتر نیست. بهترین شهرها آن است که پذیرای تو باشد.

نهج البلاغه: حکمت 434

انتخاب شهرها برای زندگی شهری است که از نظر آب و هوا و محیط زیست و سنت و رسوم مردمش پذیرای انسان باشد. اگر جایی را برای زندگی گزینش شود که آسایش و آرامش ندارد باید هجرت کرد فرشتگان خداوند به آنانی که می گویند ما در روی زمین مردمی ضعیف بودیم می گویند:

أَلَمْ تَکُنْ أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَهً فَتُهَاجِرُوا فِیهَا(1)
آیا زمین خدا وسیع نبود تا مهاجرت کنید یعنی اگر مردمی در شهری عذاب می کشند و مورد قبول مردم آن شهر نیستند و می توانند هجرت کنند و جای دیگری را برای زندگی انتخاب نمایند.

چنان که رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلم وقتی ملاحظه کرد مردم مکه آزار و اذیت را به حد اعلا رسانده اند از موطن و محل تولد خویش همراه با اصحاب و اقوامش به مدینه هجرت کرد و مورد اقبال انصار قرار گرفت و بعد از فتح مکه باز به مدینه بازگشت و در همان شهر به جوار حضرت حق رحلت نمود.

پی‌نوشت:
1- سوره نساء، آیه 97

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت، 1390.