چونان کسي مباش که بدون عمل به (ثواب) آخرت اميد مي بندد ... هرگاه عافيت بيند خود پسند شود و هرگاه گرفتار گردد، نوميد مي شود ...
امام علی علیه السّلام فرمودند:
لا تَکن مِمَّن يَرجُو الآخِرَةَ بِغَيرِ العَمَلِ ... يُعجَبُ بِنَفسِهِ إِذَا عُوفِيَ، وَيَقنَطُ إَذَا اُبتُلِيَ ... إِن اِستَغنَي بَطِرَ وَ فُتِنَ، وَإِن اِفتَقَرَ قَنِطَ وَ وَهَنَ.
چونان کسي مباش که بدون عمل به (ثواب) آخرت اميد مي بندد ... هرگاه عافيت بيند خود پسند شود و هرگاه گرفتار گردد، نوميد مي شود ... اگر بي نياز شود، سرمست و فريفته گردد و اگر نيازمند شود، به نوميدي و سستي گرايد.
نهج البلاغه، حکمت 150
