امام صادق علیه ‏السلام فرمودند:

کانَ عَلىُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیهماالسلام اِذا کانَ الْیَوْمُ الَّذى یَصُومُ فیهِ، یَأْمُرُ بِشاةٍ فَتُذْبَحُ وَ تُقْطَعُ أَعْضاؤُهُ وَ تُطْبَخُ، وَ اِذا کانَ عِنْدَ الْمَساءِ أَکَبَّ عَلَى الْقُدُورِ حَتّى یَجِدَ ریحَ الْمَرَقِ وَ هُوَ صائِمٌ، ثُمَّ یَقُولُ: هاتُواالْقُصاعَ اِغْرِفُوا لاِلِ فُلانٍ، وَ اغْرِفِوا لاِلِ فُلانٍ حَتّى یَأْتِىَ عَلى آخِرِ الْقُدُورِ، ثُمَّ یُـؤْتى بِخُبْزٍ وَ تَمْرٍ فَیَکُونُ ذلِکَ عِشـاءُهُ.

روزى که امام سجاد علیه ‏السلام روزه مى‏گرفت دستور مى‏داد گوسفندى تهیه و ذبح شود و تکه شود و پخته شود هنگامى که شب مى‏شد سر خود را بالاى دیگها خم مى‏کرد تا بوى آبگوشت را با دهان روزه بچشد و بعد از چشیدن مى‏فرمودند: کاسه‏ها را بیاورید براى فلان خاندان و فلانى پر کنید تا اینکه به آخرین دیگها مى‏رسید، نان و خرما آورده مى‏شد، پس این شامش مى‏شد.

بحار، ج 46، ص 71؛ من لا یحضره الفقیه 90، ح 1955