داشتن کودک کتک ­زن یا کتک­ خور

 برخی از ویژگی­ های تهاجمی یا انفعالی ، همراه با رشد اجتماعی کودکان تغییر می کند.
 

چکیده  : دعوا در کودکان مسال ه­ای بسیار طبیعی است. کودکان در واقع با دعوا کردن، آماده روبه ­رویی با مشکلات در آینده می­ شوند. نکته مهم در اینجا مدیریت دعوای کودکان است.

تعداد کلمات 557 / تخمین زمان مطالعه 3 دقیقه

 

ما به عنوان والدین، باید مراقب نوع درگیری‌های خود در خانواده باشیم. بحث یا فحاشی و دعوا میان همسران در حضور کودکان، باعث الگوپذیری آنها می‌شود. کودکان از مشاهده‌های خود، مطالب زیادی در ذهن ثبت می‌کنند؛ در درجه اول باید خودمان و شیوه روابطمان را اصلاح کنیم و بعد، انتظار چنین رفتارهایی را از کودکان خود داشته باشیم.

* کودکان در تنظیم روابطشان با هم سن وسالان خود دو دسته اند: دسته اول کسانی که از دوستان خود کتک می خورند. این نوع کودکان هر از چند گاهی برای والدین خود احساس نگرانی بوجود می آورند، زیرا والدین دوست دارند علاوه بر داشتن فرزند مودب ، وی بتواند از حق خودش دفاع کند. و دسته دوم کودکانی که حالت تهاجمی دارند.
* صرف نظر از اینکه کودکی مهاجم باشد یا تسلیم، والدین او سعی می کنند رفتارش را اصلاح کنند زیرا نگران هستند که اگر رفتار ناشایست یک پسر بچه دو ساله اصلاح نشود، در سن سی سالگی نیز به همان گونه، رفتار کند.
* برخی از ویژگی ­های تهاجمی یا انفعالی، همراه با رشد اجتماعی کودکان تغییر می کند، والدین می توانند با راهنمایی های توام با ملایمت، به کودکان بیاموزند که از خود دفاع کنند یا خشم خود را کنترل نمایند.
* اگر دعوایی بین فرزند شما و دوستانش روی داد، بجای اینکه از دوستان او خشمگین شوید، سعی کنید به فرزند خود کمک کنید تا راه حل هایی مسالمت آمیز برای حل مشکل خود بیابد.
* مزیت کودکی که قبل از ورود به جامعه، دوستانی دارد که با آنها اختلاف‌ سلیقه و اختلاف‌نظر دارد، این است که یاد می­گیرد که چگونه باید سعی کند اختلافات خود را با آنها را حل کند. والدین باید به فرزندان خود اجازه رویارویی با چنین مشکلاتی را بدهند. این کار آنها را برای آینده‌ آماده می‌کند.
* والدین می توانند به فرزند خود بیاموزند که اگر دوستش قصد کتک زدنش را داشت فورا به خانه برگردد و رفتارش را نادیده بگیرد. زیرا اگر کودک نسبت به رفتاردوستان مهاجمش واکنش نشان دهد،آنها بیشتر تشویق خواهند شد تا به عمل نامناسب خود مبادرت ورزند.
* اگر دعوا یا بحث میان کودکان، کلامی بود، بهتر است دخالت نکنید و به‌ هیچ‌وجه نقش قاضی را در این میان بازی نکنید. اگر جنگ و دعوای کودکان، به زدو‌خورد کشیده شد، قبل از آسیب رساندن به خودشان یا وسایل، آنها را از هم جدا کنید. بهتر است آنها تا مدتی اجازه هیچ ارتباطی با هم نداشته باشند.
* وقتی کودک بفهمد که به جای فرار کردن از دست دوستش که قصد کتک زدن او را داشته، با وی قطع رابطه کند یعنی با حفظ استقلال خود، عدم وابستگی خود را به وی نشان دهد. در طول زمان رفتار خشنونت آمیز طرف مقابل به دلیل از دست دادن هم بازیش از بین خواهد رفت.

تهیه و تنظیم : خانم حدیثه اسفندیار