زندگی مشترک شیرین با انجام وظایف

بانوی خانه می ‏تواند زندگی را به بهشت برین یا جهنم سوزان تبدیل کند.
 

چکیده : شوهرداری کار آسانی نیست و از هر زنی ساخته نیست، زن باید برای بدست آوردن رضایت همسرش مواظب اخلاق، رفتار، گفتار و حرکاتش باشد و او را محبوب خویش سازد، تا برای او شوهری مهربان و برای خانواده‏ اش سرپرستی لایق باشد.

تعداد کلمات 954 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه 

 

زندگی مشترک یک ارتباط دو سویه بین دو نفر است که زن وشوهر در تمامی ابعاد جسمانی و روانی شریک یکدیگرند. اگر چه«وظایف» محدوده عمل آدم‏ها را مشخص می کند ولی یک زندگی گوارا و دلنشین را نمی‏توان تنها بر حسب تذکر وظایف افراد، شکل داد. وظایف، برای پیشگیری از تخطی افراد است نه شکل دهنده یک زندگی زیبا و دلچسب. یک زندگی مشترک مناسب، مهر و ارادت دارد، ایثار و گذشت دارد، احترام به احساس و خواهش همراه دارد، خوشرویی و خوشگویی می خواهد، آغوش و نوازش و شور و مهر و عشق دارد. گذشتن از خواسته های خود در مسیر رضایت و رفاه و راحتی شریک زندگی خود دارد و ... خیلی خوبی های دیگر، اما در هر صورت اگر بانوی خانه بخواهد راه و رسم زندگی کردن را به نحو احسن بیاموزد میبایست به برخی وظایف و نکته‏ها توجه جدی داشته باشد.
 

 اولین نیاز روحی و روانی شوهر، مهر و محبت و دوست داشتن اوست. ابراز محبت، موجب دلگرمی و علاقه‏مندی او نسبت به زندگی می شود و اساسا رابطه مهر آمیز و محبت با عشق توأم با نرمش و گذشت و مدارا، پر جاذبه ترین و سازنده ترین رابطه هاست چون انسان ها تشنه محبت واقعی اند و شوهر هم از این قاعده مستثنی نیست. خانم محترم! اگر می خواهی عشق و محبت در دل و وجود شوهرت پایدار بماند؛ اگر می‏خواهی در راه تلاش روزانه اش دلگرم باشد؛ اگر می خواهی شوهرت از صمیم قلب دوستت داشته باشد؛ اگر بخواهی، دل به دل راه داشته باشد؛ کلید همه اینها محبت است . پیامبر اکرم (ص) فرمودند:
«بهترین زنان شما، زنانی هستند که دارای عشق و محبت باشند.» مساله شوهرداری آنقدر حائز اهمیت است که جهاد زن محسوب می گردد، چنان که از امام صادق (ع) نقل شده: «جهاد المراه حسن التبعل» «جهاد زن این است که خوب شوهرداری کند.»[1]
 

عشق و محبت در قلب کافی نیست باید آن را علنی ساخت تا خانواده گرم تر گردد. امام صادق (ع) می فرماید: «هر گاه کسی را دوست داشتی او را بدان آگاه ساز، زیرا این کار، دوستی را در میان شما استوار می سازد.»[2]
خانم محترم، اگر شوهرت را قلبا دوست بداری، این کافی نیست. باید با زبان اظهار کنی. و محبت، عشق و علاقه خود را به او نشان بدهی. هر چند وقت، به او بگو دوستت دارم اگر از سر کار روزانه به خانه برگشت. برو جلو «بگو خسته نباشی؛ خیلی دلم برایت تنگ شده بود. یا وقتی از سفر برگشت با یک نگاه محبت آمیز به تمام معنی، به شوهرت بگو دلم برایت تنگ شده بود، عزیزم دوستت دارم. این توصیه را جدی بگیرید تا کانون خانواده همیشه گرم بماند . هنگام برگشت از سر کار روزانه، در خانه را به سوی او با چهره ی خندان و شاد، بگشایید و با کلام زیبا و دلنشین او را سلام کنید. و با گفتن خسته نباشید و با نگاه محبت آمیز، ابراز محبت نمائید.
 

عفت، یکی از صفات نفسانی است که شهوت، را مهار می‏کند. عفت و حیا تمام حرکات و سکنات و گفتار و قلم انسانی را کنترل میکند تا آن چه را که دلش می خواهد نکند. و هر چه را نفسش اراده کرد به قلم و زبان نیاورد. حیا، برای هر انسانی نیکو است. اما در بانوان و زنان نیکوتر و پسندیده تر است.
امام صادق (ع) حیا را ده قسم دانسته و نه قسم آن را از آن زنان و یک قسم را از آن مردان دانسته است.[3]
حیا و عفت، اساس خوشبختی در زندگی است، چه بسا که سهل انگاری در حیا و عفت، کانون گرم خانواده ای را متلاشی نموده و تا ابد لکه ننگی در دامن آنان باقی بگذارد.
 

امام صادق (ع) می فرماید: «بهترین زنان زنی است که چون با شوهرش خلوت کند لباس حیا از تن بکند و چون جامه بپوشد و از خانه بیرون رود، لباسی از حیا و عفت بر تن کند که مانند سپر و زرهی برای او باشد.»
و نیز امام صادق (ع) فرمودند: «زن خوب آن است که در حال خلوت با شوهرش، حیا را کنار بگذارد و حالتی مخالف و متناقض با حالت لباس پوشیدن داشته باشد، یعنی در حال خلوت با شوهر، هر گونه ظرافتکاری و طنازی و عشوه گری، برای زن جایز، بلکه ارجح است. بهترین زن مسلمان زنی است که در زمان خلوت با شوهرش خوش زبان و شیرین حرکات باشد. و هر گونه پرده و حجابی را از میان خود و شوهرش بر دارد»،
 

چیزی که زن را در ردیف بهترین زنان مسلمان می‏گذارد، همین است که بتواند بین این دو حالت متناقض را، در وجود خود حفظ کند. در حالت خلوت با شوهر کاملا حیا و خجالت را کنار بگذارد و تا از خلوت خانه بیرون آمد لباس حیا بر تن کند و مجسمه عفت و وقار باشد.
اگر حیا در زندگی زناشویی جای نداشته باشد موجب هتک حرمت و شکسته شدن حریمها میشود. امام صادق علیه السلام میفرماید: «حیا نوری است که جوهرهاش صدر ایمان است.» رسول اکرم ص میفرماید: «حیا لباسی است که هرکسی آن را بپوشد عیب هایش از مردم پوشیده میماند.»[4]
 
 

کتاب هنر همسرداری، حسن صدری مازندرانی
سایت مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی نمایندگی اصفهان