علت کبودی بدن و راه درمان آن

کبودی زمانی بوجود می آید که جراحتی باعث خونریزی رگ های کوچک زیر پوست شود.
 

چکیده : همه ما گاه به گاه شاهد کبودی ها روی بدن مان هستیم. شاید نصف شب پای تان به در گیر کند یا هنگام پیاده روی زمین بخورید. اغلب کبودی ها نیازی به نگرانی ندارند و خود به خود بهبود پیدا می کنند. ولی بعضی کبودی ها هم نشانه مشکلی جدی هستند. بهتر است تفاوت این دو را بدانید.با ما همراه باشید .
 
تعداد کلمات 1168 / تخمین زمان مطالعه 6 دقیقه

کبودی زمانی بوجود می آید که جراحتی باعث خونریزی رگ های کوچک زیر پوست شود. پوست تان دچار پارگی نشده، بنابراین خون بیرون زده از رگ ها جایی برای رفتن ندارد، بنابراین یک جا جمع شده و لخته می شود و رنگ پوست روی جراحت را تغییر می دهد. ضربات سخت تر باعث ایجاد کبودی های بزرگ تر می شوند، که به آن ها کوفتگی هم می گویند، که ممکن است حساس و بسیار دردناک باشند.
 اگرشما به راحتی و حتی با یک ضربه بسیار جزئی دچار کبودی روی پاها، بازوها و سایر قسمت‌های بدن می‌شوید، این مقاله را دنبال کنید تا دلیل این مسئله را بیابید.
 

ممکن است برخی از مکمل‌های غذایی به کبودی بی‌دلیل منجر شود، از جمله مکمل‌های حاوی گل مینا، جینگو (کهن‌دار)، سیر، زنجبیل، جینسنگ، اسیدهای چرب امگا 3 (روغن ماهی)، پالمیتو و ویتامین E. این یادآوری خوبی است که همیشه قبل از مصرف هرگونه مکمل به هر دلیلی، با پزشک خود مشورت کنید. زیرا نه تنها ممکن است این مکمل‌ها تداخل دارویی ایجاد کنند، بلکه ممکن است از طرف سازمان غذا و دارو مجوزی دریافت نکرده باشند.
  

این مسئله ناعادلانه به نظر می‌رسد اما درست است. زنان راحت‌تر از مردان دچار آسیب می‌شوند. مردان، پوست ضخیم‌تر و همچنین کلاژن بیشتری دارند که رگ‌های خونی زیر پوست را از آسیب ایمن نگه می‌دارد.
استروژن همچنین نقش مهمی در کبودی بدون دلیل دارد. مطالعات نشان داده‌اند که این هورمون از ایجاد دیواره‌های رگ‌های خونی جلوگیری کرده و همچنین به عنوان یک وازودیلاتور عمل می‌کند، به این معنی که رگ‌های خونی منبسط می‌شوند. اگر آسیب اتفاق بیفتد، خون بیشتری می‌تواند قبل از اینکه فرصت لخته شدن بیابد، به بیرون نشت پیدا کند.
 

برخی از بیماری های نادر موجب کبودی می شوند، اما کلیدواژه در اینجا «نادر» است. آنها شامل بیماری هایی می شوند که میزان پلاکت های خون ما را کاهش می دهند. پلاکت ها سلول های ریزی هستند که به لخته شدن خون کمک می کنند. پس اگر خون به طور عادی لخته نشود، تماس جزئی قسمتی از بدن با چیزی دیگر می تواند به شکل گیری کبودی منجر شود.
به عنوان مثال، در بیماری پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک (ITP)، پادتن های بدن به پلاکت ها حمله می کنند، که می تواند موجب کبودی شود. کبود شدن آسان می تواند در نتیجه ابتلا به لوسمی (سرطان خون) نیز شکل بگیرد. 
 

هرچه سن ما افزایش می یابد، بافت اطراف رگ های خونی نازک‌تر می شود و پوست نازک‌تر می شود. از این رو، ما هرچه بیشتر مستعد آسیب دیدگی رگ های خونی هستیم زیرا پوست به اندازه دوران جوانی قوی و منعطف نیست. قدرت، انعطاف پذیری و محافظت کمتر به معنای کبودی های بیشتر است.
 

اگر شما از داروهای رقیق‌کننده خون، برای درمان آریتمی قلب یا لخته‌های خون استفاده می‌کنید، این یک توضیح ساده برای کبود شدن بی‌دلیل است. اما همچنین ممکن است شما داروهای دیگری مصرف کنید که اثر خونریزی دهندگی دارند حتی بدون اینکه متوجه آن شوید، مانند ایبوپروفن یا آسپرین.
 

بیماری هموفیلی و وُن‌ویلبراند هر دو اختلالات خونی هستند که می‌توانند باعث کبود شدن سریع شوند. هموفیلی یک بیماری نادر است که بر توانایی خون در لخته شدن تأثیر می‌گذارد و فرد را در معرض خطر خونریزی شدید قرار می‌دهد. بیماری وُن‌ویلبراند یک اختلال خفیف و شایع‌تر در لخته شدن خون است که اغلب با خونریزی در طی کار دندانپزشکی، خونریزی طولانی مدت بینی، وجود خون در ادرار یا مدفوع و دوره‌های قاعدگی سنگین مشخص می‌شود.
 

برخی از مطالعات صورت گرفته بر روی مهارکننده بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs) مانند فلوکستین، سرترالین، سیتالوپرام و بوپروپیون، نشان داده‌اند که این داروها می‌توانند با پلاکت‌ها که بخش مهمی از فرایند لخته شدن خون هستند تعامل داشته باشند.
 

کمبود ویتامین C و ویتامین K می‌تواند کبودی غیر قابل توضیح را ایجاد کند، اما اگر شما در یک کشور توسعه یافته زندگی می‌کنید و به طور منظم به غذای سالم دسترسی پیدا می‌کنید، این امر بعید به نظر می‌رسد که شما به این مشکل دچار باشید. این کمبودها معمولاً در جمعیت‌های دچار سوءتغذیه شدید دیده می‌شود.
 

اگر فردی جوان هستید، هر کاری که موجب پیری زودرس پوست شود نیز می تواند آسیب پذیری مشابه را رقم بزند. سیگار کشیدن و قرار گرفتن طولانی مدت در برابر خورشید از جمله عوامل موثر در پیری زودرس پوست هستند که می تواند به شکل گیری کبودی های بیشتر منجر شود.
  

به طور معمول، اگر هیچ اقدامی در راستای درمان کبودی انجام ندهید، دو هفته زمان لازم است تا به طور کامل بهبود پیدا کند. 
سرما می تواند تورم را کم کرده و اندازه کبودی سیاه و آبی شما را کاهش دهد. همچنین می تواند جریان خون در آن ناحیه را کاهش داده و در نتیجه باعث شود خون کمتری به بافت پوست شما نفوذ کند. به محض ایجاد کبودی یک کیسه سبزیجات یخ زده یا یک کیسه پر از یخ را در حوله پیچیده و به آرامی روی ناحیه جراحت قرار دهید. اجازه دهید 15 تا 20 دقیقه روی کبودی بماند، سپس نیم ساعت کیسه یخ را برداشته و دوباره همین کار را تکرار کنید.
 
اندام آسیب دیده خود را استراحت داده و در صورت امکان بالاتر از قلب خود نگه دارید. مثلا، اگر زانوی تان آسیب دیده، پاها را رو به بالا قرار دهید. این کار جلوی جمع شدن خون، زیر پوست را گرفته، باعث کم تر شدن تورم شده و جلوی بزرگ تر شدن کبودی را می گیرد. بعد از 2 روز از یک پد یا پارچه گرم روی محل کبودی استفاده کنید. در صورت نیاز می توانید مسکن هایی مانند استامینوفن یا ایبوبروفن استفاده کنید.
 

کبودی ممکن است به مراقبت های پزشکی نیاز داشته باشد، اگر:
- فکر می کنید که رگ به رگ شدن یا شکستگی در استخوان سبب ایجاد آن شده است.
- بعد از روز اول هنوز هم در حال بزرگ شدن است.
- باعث شده دست و پای شما متورم یا سفت شود.
- بیشتر از چند هفته طول کشیده یا بدون دلیل دوباره دیده می شود.
- اطراف چشم تان است و نگاه کردن به جهت های مختلف برای تان سخت شده است.
- به خاطر ضربه وارد شده به سر، بالا تنه یا شکم ایجاد شده است.
 
منبع : بخش سلامت بیتوته