4 عامل زمینه ساز کدورت میان همسران

چکیده: رابطه زناشویی، رابطه ایست که بر اساس مهر و محبت شکل گرفته شده است و هر آنچه که باعث آسیب رسانی به این رابطه می شود باید شناخته و از آن دوری کرد. کدورت میان همسران، یکی از عوامل آسیب زایی است که می تواند این رابطه را به خطر بیاندازد. با ما همراه شوید تا با 4 عامل زمینه ساز کدورت میان همسران آشنا شوید. 

تعداد کلمات 1391 / تخمین زمان مطالعه 7 دقیقه

هر کس که به محبت و دوستى میان خود و دیگرى اهمیت می‌دهد، مخصوصاً زن‌وشوهری که می‌دانند پایه‌های اصلى زندگى مشترک را محبت تشکیل می‌دهد، می‌یابد براى دوام این محبت، امورى را که موجب کدورت و یا کمرنگ شدن محبت می‌دانند بشناسند و از آن‌ها اجتناب کنند.
به‌طورکلی آنچه باروح انسان ناسازگار باشد، روح را مکدر مى کند، این عوامل اگر تکرار شود و بصورت دائمى درآید، انسان را از انجام دهنده آن مکدر و نسبت به او بى رغبت مى کند و اگر شدید و عمیق باشد تبدیل به دشمنى نیز خواهد شد.
نکته مهم در این مسائله که باید مورد توجه باشد این است که: عوامل کدورت بصورت تدریجى و آرام آرام همانند موریانه، ریشه هاى محبت را خشک و پایه آن را سست مى کنند.
نگاه نکنید که همسر شما نسبت به فلان مساله بى اهمیت است و اعتراضى نمى کند، آرى اعتراض نمى کند اما دلش هم نسبت به شما خالى مى شود و از علاقه وى نیز کاسته مى شود و مى دانید که محبت و علاقه اگر برود، بر گرداندن آن به این زودى ممکن نخواهد بود.
عوامل مهم کدورت که باید از آن اجتناب شود:

صرف نظر از مخالفت هایى که شرعاً و عقلاً واجب است و باید انجام پذیرد اصولا مخالفت پى در پى در سخن، یا عمل، زمینه کدورت و جدائى را فراهم مى کند، مخالفت اگر پى در پى باشد، طرفین را در مقابل هم قرار می‌دهد و مخالفت هاى پى در پى در امور جزئى، همچون موریانه اى بى خبر و آرام آرام، کار را به کدورت مى کشد و ریشه هاى محبت را خشک مى کند و زن و شوهر را بصورت دو رقیب در مى آورد.
زن شوهرى که به زندگى علاقه مند هستند، باید شهامت تحمل برخى سخن ها یا اعمالى را که مخالف سلیقه یا نظر آنهاست داشته باشند و براى سعادت و خوشبختى خود و خانواده از انجام کارهائى که مخالفت همسر را بر مى انگیزد، اجتناب کنند.
معمولاً به هنگام برخورد آراء، هر کس شخصیت خود را در گرو ثابت کردن سخن خویش مى داند و شکست را هر چند از همسر و یا دوست خود، نشان تحقیر مى داند و از آن متنفر است، در اینگونه موارد عاقل باشید، اگر در زندگى بر همسر خود اینگونه پیروز شوید، تیشه خود زده اید و به اساس زندگى مشترک که محبت است لطمه زده اید.
سکوت و عدم مخالفت شما نه تنها نشان شکست و تحقیر نیست که علامت متانت و علاقه شما به زندگى مى باشد و همسر شما هم آن را درک و این هوش و اخلاق شما را تحسین مى کند.

فکر نمى کنم شخصى یافت شود که از تحقیر و اهانت متاثر نشود، همه مى خواهند در نظر دیگران بزرگ و محترم باشند، آدمى از تحقیر متنفر است و طبعاً از هر کسى که او را تحقیر کند نیز ناراحت مى شود و احساس کینه مى نماید تا چه رسد به کسى که از او انتظار محبت مى رود.
نکته مهم این است که بسیارى از همسران جوان، به‌طور ناخواسته و به بهانه دوستى و یکرنگى و صمیمیت و شوخى، همسر خود را تحقیر مى کنند و این اظهار محبت تلقى مى کنند، این کار بسیار اشتباه است.
همسرانى که در رعایت احترام متقابل را نمى کنند وى یکدیگر را سبک صدا مى کنند و مخصوصاً در مقابل دیگران سبک و داراى شوخی هاى ناهنجار هستند، در حقیقت بذر کدورت را در دل همسر خود مى پاشند.
رعایت احترام در عین محبت، موجب زیاد شدن علاقه به یکدیگر است. اظهار علاقه با سخنان و رفتار سبک و ناهنجار نتیجه معکوس در بردارد، آرى درست است که صمیمى شدن مهابت را مى برد و عروس و داماد هرگز نباید همانند دو نفر غریبه با هم جملات ادیبانه صحبت کنند، اما این به معناى اهانت و تحقیر و تعبیراتى سبک، مثل تو به جاى شما و یا امر نهى هاى سبک نیست.
محبت خود را با احترام زیاد و اخلاق خوش و گذشت و خدمت نشان دهید، حفظ شخصیت در مقابل دیگران، شما را نزد او بالا مى برد و این احساس که شما موجب سرفرازى او شده اند بیش از هر چیزى او را به شما علاقه مند مى کند.
خلاصه آنکه: هرگز انتظار نداشته باشید، حقیقت و شخصیت و کسى را تحقیر کنید و به بازى بگیرید، با این عمل حال او از شما مکدر نشود.

روانکاوان معتقدند غریزه زیبائى یکى از چهار غریزه فطرى انسان است و هر انسانى فطرتا زیبائى را دوست دارد و از زشتى و کثافت گریزان است.
اگر شما به خود حق مى دهید تا از بوى گند و کثافات متنفر باشید، پس باید به همسر خود حق بدهید تا از سر و وضع ناهنجار شما، از بوى بد یا سرو صورت و یا لباس نامرتب بودن اوضاع زشت شما و یا نامرتب بودن اوضاع زندگى ناراحت باشد.
اگر صفا مى خواهید، محبت مى خواهید باید به زیبائى و آراستگى و تمیزى اهمیت دهید، مرد به تمیز کردن لباس و بدن و امور مربوط به خود اهمیت دهد، بانوان به سر و وضع خود و خانه و اهمیت دهند، تنبلى را کنار گذارند و همواره سعى کنند، خانه را همچون گلستانى با صفا و تمیز جلوه دهند، خانه اى که هر گوشه آن اشغال ریخته است، وضع لباسها و کفشها و اثاث نامنظم است و یا بچه ها ژولیده و کثیف و نامرتب هستند و یا بوى گند از فرش و رختخواب و لباسها بر مى آید، براى هیچکس خوشایند نیست و نشان از نالایقى همسر می‌دهد، تمیزى و زیبائى و نظم و تربیت، مى تواند عامل خوبى جهت تحکیم تو صفا بخشیدن به کانون خانواده باشد و این مهم براى بانوان خود را مرتب کنید، مسواک را فراموش نکنید، هرگز نباید دهان و دندانهایتان بد جلو باشد و ما در فصل آینده نسبت به نظافت و پاکیزگ صحبت خواهیم کرد.

راجع به زیبائى و مذمت زشتى و کثیف بودن صحبت شد، اما زیبائى باطن همان اخلاق حمیده است، که اگر تبدیل به صفات به صفات رذیله شود عامل مهم کدورت خواهد بود اگر باور دارید که یک انسان حق دارد با استشمام بوى گند و لجن صورت ترش کند و بینى خود را بگیرد، باور کنید که همسر شما حق دارد که اگر گند و بوى برخواسته از بد دهنى شما موجب اذیت او شد رخ کند و مشمئز شود، کج خلقى، حسد تنبلى، کینه توزى، بد دهنى و درشتگوئى، بى حیائى، زشتیها هستند که صاحبان آن‌ها هرگز نباید توقع محبت از دیگران داشته باشند.
وقتى کسى با دیدن این صفات آگاه شود که همسرش شخص پستى است و از اخلاق انسانى بى بهره است و صفات حیوانى بر او غلبه دارد، حق دارد که احساس ناکامى و حقارت کند و بر حکم فطرت خویش که طلب کمال و خیر است از پلیدى و زشتى بیزار باشد.
آیا اگر همسر شما زیاده و پر توقع و ناشکر باشد شما ناراحت نمى شوید، آیا اگر در مقابل زحمات طاقت فرساى شما نه تنها ارج ننهد بلکه توقع هم بکند شما از او مکدر نمى شوید.
زیرکى و چالاکى مطلوب انسان است، آن بانویى که تنبلى پیشه مى کند و از محبت همسر خویش سوء استفاده مى کند و از کارهاى روزمره زندگى در خانه شانه خالى مى کند، تیشه به ریشه خویش مى زند. براى موفقیت در زندگى تنها رفاه مادى کفایت نمیکند، مال و جمال و مقام، براى صفا بخشیدن به زندگى کافى نسبت همسر شما مى خواهد که با انسان زندگى کند، مبادا که با انجام کارهاى ضد اخلاقى در جامعه، مثل بى رحمى، بى انصافى، بخل و حسد و ظلم و ستم و بد دهنى و مانند اینها، خود را نزد همسر خویش جانورى انسان نما معرفى کنید، اجتماع دو انسان با صفات انسانى کمال می‌یابد، انسان همیشه ارزشهاى اخلاقى را ستایش مى کند، هر چند از آن بهر زیادى نداشته باشد.
پس سعى کنید، باطن خود را مثل ظاهر خویش از صفات رذیله دور کنید تا در نظر همسر خود زیبا و دوست داشتنى جلوه کنید.
تن آدمى شریف است به جان آدمیت
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت
خور و خواب و خشم و شهوت، شغب است و جهل و ظلمت
حیوان خبر ندارند ز جهان آدمیت
به حقیقت آدمى باش وگرنه مرغ باشد
که همان سخن بگوید به زبان آدمیت