----.jpg "علت پرخاشگری کودک و راهکارهای درمان آن (بخش اول)")
بهترین راه برای مقابله با کج خلقی کودک این است که آرام باشید تنها در این صورت می توانید به قدم بعدی خود فکر کنید.
طبق گفته های روانشناس بالینی دکتر هوارد بث، کج خلقی یک کودک وقتی است که او قادر نیست انگیزه های عاطفی خود را تنظیم کند و این منجر به از دست دادن کنترل نفس و بی توجهی به هنجارهای رفتاری پذیرفته شده در گذشته می شود که از تناسب با موقعیت نشات می گیرد.کج خلقی در کودکان از 18 ماهه که بیش ترین عمومیت را دارند شروع و در چهار سالگی شروع به کاهش می کند اما برخی ممکن است حتی بعد از این محدوده سنی نیز ادامه پیدا کنند ؛ در این بخش قصد داریم به طور کامل علل و راه چاره را در مورد کودکان عصبانی از زبان کارشناسان بازگو کنیم.
1. قشر پیشانی نارس یا PFC :
قشر پیشانی بخشی از مغز است که کارکرد اجرایی از جمله شناخت اجتماعی ، رفتار ارتباطی و رفتار اخلاقی را تنظیم می کند. PFC به طور کامل در کودکان بالغ نمی شود و این منجر به عصبانیت می شود. PFC از چهار سالگی شروع به رشد می کند.
2. سیستم لیمبیک:
دستگاه لیمبیک به قشر پیشانی ارتباط دارد و مسئول کنترل احساسات انسانی اصلی مثل ترس ، ناامیدی ، خشم و شادی است.وضعیت نابالغ سیستم لیمبیک اغلب کودکان نوپا را گیج و ناتوان می سازد و نمی توانند احساسات خود را به طور دقیق بیان کنند و منجر به اوقات تلخی آنها می شوند و تا زمانی که پوسته آن ها تنها راه برقراری ارتباط را گسترش دهد، احساسات خود را به شدت بیان می کنند تا نیازهایشان برآورده شود.این دوره عدم بلوغ ، تا بیش از چهار سالگی طول می کشد.
3. مسائل خلقی:
یکی از دلایل کج خلقی و عصبانیت کودکان، مشکل در خلق و خوی آنها است. کودکانی که rigid هستند، نسبت به تغییراتت بی تحمل می باشند و احساسات خود را بد بیان می کنند که به احتمال زیاد کج خلقی و عصبانیت اینها نسبت به سایر بچه ها بیشتر است.
4. روش ارتباط:
اغلب کج خلقی تنها راه برقراری ارتباط با احساسات کودک نوپا با والد است، به خاطر فقدان مهارت های کلامی لازم آنها.آن ها ممکن است سعی کنند به شما بگویند که گرسنه، مایوس، خسته هستند و احساس ناخوشی و غیره دارند.
5. توجه به نیازها:
کودک ممکن است سعی کند نیاز خود را از طریق دیگر نشانه ها بیان کند، اما وقتی شما نتوانید توجه خود را به او جلب کنید و یا آن ها را درک کنید، به کج خلقی متوسل می شوند تا توجه شما را جلب کنند.
توانایی یادگیری یک مهارت جدید مثل گره زدن کفش و یا سازمان دهی کتاب می تواند احساس درماندگی، شکست و ناتوانی و در نهایت عصبانیت را ایجاد کند.
8. عوامل خارجی:
انتظار می رود کودکان بیش از سه سال ، در اغلب شرایط مانند کلاس ها، بیرون و یا در میان بزرگان رفتار خوبی داشته باشند ؛ بعد از بالا نگه داشتن آن ها، اغلب وقتی به خانه برمی گردند، از هم جدا می شوند.
9. خانه و خانواده:
هر وضعیتی در منزل که موجب اضطراب بین والدین شود، مانند ناسازگاری زناشویی، طلاق و یا بیماری می تواند بر کودک تاثیر بگذارد در حالی که اینها دلایل اصلی هستند، اما وضعیت های ویژه ای می تواند موجب عصبانیت کودکان شود.
ناراحتی:
کودکان ممکن است عصبانیت خود را زمانی که در شرایط سخت قرار دارند، مانند محیط شلوغ با چهره های ناشناخته رها کنند.
گیجی ناشی از پاسخ مراقب:
کودکان وقتی که والدین شان نشانه ها و رفتارشان را درک نمی کنند، ناراحت می شوند.کودکانی که بیش از یک مراقب دارند بیشتر با پدر و مادرشان مبارزه می کنند و سایر مراقب ها واکنش متفاوتی به طغیان های آنها دارند.
عدم توانایی در توضیح موردشان:
زمانی که کودک قادر به گفتن چیزهایی نیست که می خواهد بیان کند، آن ها احساس درماندگی می کنند و ممکن است برای آزاد کردن ناراحتی شان، اوقات تلخی کنند.
توجه نکنید:
سعی کنید توجه خود را از او دور کنید، به طوری که میل ندارید با بی ادبی اش عکس العمل نشان دهید اما این کار در شرایط خاصی که در آن کودک به خودشان آسیب می رساند یا اوقات تلخی می کند، کارساز نخواهد بود.
ادامه دارد ...
منبع : سایت نمناک
چکیده : کودکانی که مدام عصبانی می شوند را می توان کنترل و درمان کرد اول باید به دنبال علت آن بود که معمولا بخاطر عدم توجه والدین به آن ها این رفتار را از خود نشان می دهند.
تعداد کلمات 997 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه
تعداد کلمات 997 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه
بداخلاقی کودکان ریشه در چه دارد و چطور می توان آن را کنترل کرد؟
طبق گفته های روانشناس بالینی دکتر هوارد بث، کج خلقی یک کودک وقتی است که او قادر نیست انگیزه های عاطفی خود را تنظیم کند و این منجر به از دست دادن کنترل نفس و بی توجهی به هنجارهای رفتاری پذیرفته شده در گذشته می شود که از تناسب با موقعیت نشات می گیرد.کج خلقی در کودکان از 18 ماهه که بیش ترین عمومیت را دارند شروع و در چهار سالگی شروع به کاهش می کند اما برخی ممکن است حتی بعد از این محدوده سنی نیز ادامه پیدا کنند ؛ در این بخش قصد داریم به طور کامل علل و راه چاره را در مورد کودکان عصبانی از زبان کارشناسان بازگو کنیم..jpg "علت پرخاشگری کودک و راهکارهای درمان آن (بخش اول)")
چرا کودکان کج خلقی می کنند؟ علت عصبانی شدن کودک چیست؟
کج خلقی زمانی اتفاق می افتد که کودک سخت تلاش می کند تا بر محیط خود تسلط یابد.سفری سخت برای آن ها است که از یک کودک نوپا به یک کودک توانمند، پیشرفت پیدا کنند بیایید نگاهی بیندازیم که چرا کودکان کج خلقی می کنند.1. قشر پیشانی نارس یا PFC :
قشر پیشانی بخشی از مغز است که کارکرد اجرایی از جمله شناخت اجتماعی ، رفتار ارتباطی و رفتار اخلاقی را تنظیم می کند. PFC به طور کامل در کودکان بالغ نمی شود و این منجر به عصبانیت می شود. PFC از چهار سالگی شروع به رشد می کند.
2. سیستم لیمبیک:
دستگاه لیمبیک به قشر پیشانی ارتباط دارد و مسئول کنترل احساسات انسانی اصلی مثل ترس ، ناامیدی ، خشم و شادی است.وضعیت نابالغ سیستم لیمبیک اغلب کودکان نوپا را گیج و ناتوان می سازد و نمی توانند احساسات خود را به طور دقیق بیان کنند و منجر به اوقات تلخی آنها می شوند و تا زمانی که پوسته آن ها تنها راه برقراری ارتباط را گسترش دهد، احساسات خود را به شدت بیان می کنند تا نیازهایشان برآورده شود.این دوره عدم بلوغ ، تا بیش از چهار سالگی طول می کشد.
3. مسائل خلقی:
یکی از دلایل کج خلقی و عصبانیت کودکان، مشکل در خلق و خوی آنها است. کودکانی که rigid هستند، نسبت به تغییراتت بی تحمل می باشند و احساسات خود را بد بیان می کنند که به احتمال زیاد کج خلقی و عصبانیت اینها نسبت به سایر بچه ها بیشتر است.
4. روش ارتباط:
اغلب کج خلقی تنها راه برقراری ارتباط با احساسات کودک نوپا با والد است، به خاطر فقدان مهارت های کلامی لازم آنها.آن ها ممکن است سعی کنند به شما بگویند که گرسنه، مایوس، خسته هستند و احساس ناخوشی و غیره دارند.
5. توجه به نیازها:
کودک ممکن است سعی کند نیاز خود را از طریق دیگر نشانه ها بیان کند، اما وقتی شما نتوانید توجه خود را به او جلب کنید و یا آن ها را درک کنید، به کج خلقی متوسل می شوند تا توجه شما را جلب کنند.
6. والدین خیلی سخت گیر:
اگر سخت گیر هستید و اجازه نمی دهید که کودک سعی کند، یاد بگیرد، و مرتکب اشتباه شود، جو منزل برای آن ها خفه کننده خواهد شد ؛ آن ها ناامیدی خود را از طریق کج خلقی نشان می دهند.
توانایی یادگیری یک مهارت جدید مثل گره زدن کفش و یا سازمان دهی کتاب می تواند احساس درماندگی، شکست و ناتوانی و در نهایت عصبانیت را ایجاد کند.
8. عوامل خارجی:
انتظار می رود کودکان بیش از سه سال ، در اغلب شرایط مانند کلاس ها، بیرون و یا در میان بزرگان رفتار خوبی داشته باشند ؛ بعد از بالا نگه داشتن آن ها، اغلب وقتی به خانه برمی گردند، از هم جدا می شوند.
9. خانه و خانواده:
هر وضعیتی در منزل که موجب اضطراب بین والدین شود، مانند ناسازگاری زناشویی، طلاق و یا بیماری می تواند بر کودک تاثیر بگذارد در حالی که اینها دلایل اصلی هستند، اما وضعیت های ویژه ای می تواند موجب عصبانیت کودکان شود.
عوامل موثر در عصبانیت و پرخاشگری کودکان
فاکتورهای رایج کج خلقی چیست؟ بیایید در این بخش نگاهی به شایع ترین عوامل ایجاد کننده اوقات تلخی بیندازیم.ناراحتی:
کودکان ممکن است عصبانیت خود را زمانی که در شرایط سخت قرار دارند، مانند محیط شلوغ با چهره های ناشناخته رها کنند.
گیجی ناشی از پاسخ مراقب:
کودکان وقتی که والدین شان نشانه ها و رفتارشان را درک نمی کنند، ناراحت می شوند.کودکانی که بیش از یک مراقب دارند بیشتر با پدر و مادرشان مبارزه می کنند و سایر مراقب ها واکنش متفاوتی به طغیان های آنها دارند.
عدم توانایی در توضیح موردشان:
زمانی که کودک قادر به گفتن چیزهایی نیست که می خواهد بیان کند، آن ها احساس درماندگی می کنند و ممکن است برای آزاد کردن ناراحتی شان، اوقات تلخی کنند.
راه حل و بهترین رفتارهای والدین برای کنترل و برخورد با کودک عصبانی
بهترین راه برای مقابله با کج خلقی کودک این است که آرام باشید تنها در این صورت می توانید به قدم بعدی خود فکر کنید. حالا چگونه می توان با کج خلقی کودک مقابله کرد؟طی زمان و تجربه یاد می گیرید چطور کودک خود را در طی بحران کنترل کنید در عین حال، می توانید برخی از نکات زیر را دنبال کنید:توجه نکنید:
سعی کنید توجه خود را از او دور کنید، به طوری که میل ندارید با بی ادبی اش عکس العمل نشان دهید اما این کار در شرایط خاصی که در آن کودک به خودشان آسیب می رساند یا اوقات تلخی می کند، کارساز نخواهد بود.
ادامه دارد ...
منبع : سایت نمناک
بیشتر بخوانید :
آموزش مدیریت خشم و عصبانیت برای کودکان
مدیریت خشم کودک
راهکارهایی موثر برای کنترل خشم کودک
برخورد با کودک عصبانی
روش هایی ساده برای کنترل خشم
---.jpg)
.jpg "5 ابزار ضروری برای زنده ماندن در صعودهای زمستانی")
