آسیب اجتماعی در ازدواج سفید (بخش اول)

چکیده : ازدواج سفید پدیده ای است که شاید این روزها کمتر رسانه ای به آن بپردازد. شاید توجیه آنها از سخن نگفتن در این خصوص به این دلیل است که امکان دارد قبح این مسئله در جامعه ریخته شود. چه بسا که در بطن جامعه بسیار از این اتفاقات می افتد. اما برای حل هر مشکلی باید در مورد ان سخت گفت، اطلاع رسانی کرد، ریشه یابی کرد و در نهایت دست به حل این مسئله زد.

تعداد کلمات 833 / تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه

منظور از «ازدواج سفید» زندگی مشترک زن و مرد بدون ازداوج رسمی است، یعنی به گونه ای که زن و مرد بدون اینکه خطبه عقد یا صیغه بین شان جاری شود برای زندگی زیر یک سقف می‌روند؛ اتفاقی که نه از نظر سنت و نه از نظر شرع برای خانواده های اصیل ایرانی پذیرفتنی نیست.
 هم‌خانگی بدون ازدواج یا ازدواج سفید، پدیده‌ای است که دختر و پسر به عنوان هم‌خانه با یکدیگر زندگی می‌کنند، بی آنکه میان آن‌ها پیوند رسمی ازدواج و رابطه زن و شوهری باشد. رواج چنین پدیده ای در جامعه صدای هشدار کارشناسان را به دلیل مخاطرات گسترده حقوقی، روانی و اجتماعی آن بلند کرده است. در دنیای غرب، با توجه به تغییر سبک زندگی و در کنار آن، افزایش فشارهای اقتصادی، به طور کلی میل به ازدواج شرعی و رسمی کاهش یافته و روابط، بیشتر بر پایه ارضای غرایز و آزمایش گونه شکل می گیرد.
 

پیوند و رابطه بین دو نفر غیر هم جنس (زن و مرد) که بینشان مبادله احساسی، عاطفی، اقتصادی و فرهنگی وجود دارد و توسط قانون و عرف آن جامعه به رسمیت شناخته شده باشد، ازدواج نامیده می شود. تا اوایل قرن بیستم خانواده گسترده در گوشه و کنار جهان دیده می‌شد. خانواده ای که مجوعه افراد چند نسل بوجود آورده بود اما با گذشت زمان در قرن بیستم شکل غالب خانواده به سمت خانواده هسته ای پیش رفت، یعنی زندگی پدر، مادر و فرزندان، که ازدواج این پدر و مادر در مراجع قانونی به ثبت می رسید و خواستگاری صرفا توسط مرد از زن صورت می گرفت. این شیوه ازدواج و تشکیل خانواده مورد تایید قانون و پذیرش افراد جامعه نیز واقع می شد اما به مرور زمان به دلایل اقتصادی و فرهنگی شیوه جدیدی از ازدواج و تشکیل خانواده در کشورهای غربی بوجود آمد که تحت عنوان «ازدواج سفید»، «هم باشی» و یا «زندگی پارتنری» شناخته می‌شود. 

 این ازدواج اول بار در آمریکا رشد پیدا کرد و به دنبال فعالیت های «جنبش‌های آزادیخواهانه زنان» پدید آمد تا زنان از قید و سلطه مردان به درآیند. این شکل ازدواج از پیوند دو فرد غیر هم جنس تشکل می شود که آنها مدتی را بدون ازدواج رسمی و قانونی با یکدیگر، زیر یک سقف می گذرانند و هر گاه مایل باشند از یکدیگر جدا می شوند. این نوع ازدواج تا سال های دهه ۱۹۷۰ در ایالات متحده آمریکا نیز غیرقانونی بود اما در فاصله سال های ۱۹۶۰ تا ۲۰۰۰ اینگونه ازدواج ها ده برابر شد به طوری که اکنون به عنوان پیش شرط شناخت دو نفر از یکدیگر به رسمیت شناخته می شود. این به رسمیت شناخته شدن هم توسط خانواده و هم قانون صورت می گیرد.
«ازدواج هم باشی» که در ایران تحت عنوان «ازداوج سفید» شناخته می شود، معمولاً چندان هم، سفید و عاری از آسیب نیست شاید دلیل نام گذاری آن عدم دوام و مغایرتش با هنجارهای اجتماعی باشد، زیرا هنوز هم در ایران ازدواج دائم پذیرفته شده ترین نوع ازدواج است و هنوز اکثریت افراد جامعه به دلیل عرفی و قانونی ازدواج موقت یا صیغه را به رسمیت نمی شناسند چه رسد به ازدواج سفید اما چند صباحی‌ست که به دلایل اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی مورد اقبال برخی جوانان قرار گرفته و محتمل است در سال‌های آتی گسترش چشمگیری پیدا کند؛ مگر اینکه عوامل پدید آورنده آن حذف یا کاهش یابند.
 

چندین عامل برای رشد این پدیده در ایران وجود دارد که مهمترین آن عدم تمایل افراد جهت قبول مسئولیت زندگی زناشویی است که شاید ریشه آن را باید در دوران کودکی و نحوه تربیت خانواده های ایرانی جستجو کرد. امروزه دیگر کمتر خانواده ای پسرش را به عنوان مرد یا شوهر در مقابل مسئولیت آینده آماده می سازد و یا دخترش را برای مادر نمونه بودن تربیت می کند. عمده توجه خانواده ها به امور تحصیلی و درسی و آینده شغلی فرزندان است به طوری که آموزش مهارت‌های زندگی به طور کلی حذف شده است. شاید یکی از دلایل این امر کوچکی بعد خانواده های ایرانی است. در گذشته ۱۰ یا ۱۲ نفر در یک خانواده زندگی می کردند و عملاً بچه های بزرگتر بایستی در امر تربیت یا نگهداری بچه های کوچکتر به والدین خود کمک می کردند. 

ادمه دارد...

منبع: مهر