جنسیت در نگاه کودک 7 ساله (بخش اول)

کودک ۷ ساله به وجود خودش آگاه تر می شود. با تأثیر تمام آنچه که می بیند، می شنود، می خواند و یا درباره ترتیب دادن این اعمال در فکر و احساساتش، به نظر می رسد حس نفس خود را تحکیم می بخشد. در ۸ سالگی می تواند امکاناتش را در دنیای خارج ، اعمال کرده و آنها را روی اطرافیانش آزمایش نماید ولی در ۷ سالگی با وجود جنبه پر سر و صدا و شیطنت آمیزش نظیر دویدن در داخل خانه ، بهم زدن در و فریاد و آواز خواندنش او به طرزی خیلی اختصاص در راحت نشستن و پرداختن به مطالعه و گوش کردن به رادیو و فکر کردن به آنچه که می خواهد انجام دهد، دارد. در بعضی کودکان ۷ ساله، آگاهی از خود به ویژه مربوط به جسم و بدن می شود. کودک ۷ ساله آگاه به وضع بدن خود بوده و چنانچه او را به جنس مخالف نشان دهند، ناراحت می شود. برایش پیش می آید چنانچه توالت مدرسه درب نداشته باشد از رفتن به آنجا خودداری نماید. او دوست ندارد که به او دست بزنند. دختران کوچک مخصوصا خیلی به طرز موهایشان که مرتب و آرایش شده ، حساس می باشند و گاهی می ترسند حتی هویت شان را از دست داده ایا حداقل شناخته نشوند به ویژه اگر روبان بافته شده موهایشان را باز کنند.

غالب کودکان ۷ ساله اهمیت زیادی برای اعمالشان قائل هستند، آنها از اشتباهات و ترس هایشان شرمنده می شوند. آنها از اینکه در حال گریه کردن دیده شوند خیلی ناراحت خواهند شد.
آنها خیلی نگرانند بدانند دیگران درباره آنان چه فکر می کنند و سعی می نمایند خود را در معرض انتقاد قرار ندهند. یکی از بهترین روش  های کودک ۷ ساله برای حفاظت خود، کناره گرفتن از گروهی است که فعالیتشان مورد پسند او نیست.
کناره گیری اش گاهی با یک بیم مجادله ای همراه است. در این سن نمی بایست به کودک طریق از خود دفاع کردن را با دادن آموزش بوکس، آموخت. حدود ۸ سالگی او قادر است به خودی خود از خودش دفاع نماید. در ۷سالگی او نیاز دارد که عقب نشینی اش را پوشش دهند و او را محافظت کنند.

کودک ۷ ساله خود را جدی می گیرد، مسئولیتهایی که به او محول می شود جدی گرفته، مخصوصا اگر اینها مسئولیت های مدرسه ای با مربوط به مسائل خارج از محدوده خانه و خانواده باشد.
او به طور جدی از چیزهایی نظیر دولت، تمدن و غیره حرف می زند. کودک ۷ ساله نه تنها جدی بلکه در فعالیت های فیزیکی و بدنی و همچنین در وضعیتهای اجتماعی و طریق قبول کار جدید می باشد.
او درباره مذهب و دیگر چیزهایی که با او صحبت کرده اند و تجربه مستقیمی از آنها ندارد، کمی دچار شک و تردید است. با وجودی که به خوبی می تواند از بحثی کناره گیری کند ولی قادر است بحث های زیادی بنماید. او مردم را بدجنس و بی انصاف می پندارد. وقتی رویدادها را دوباره بررسی می کند، از آنچه دیگران درباره او فکر می کنند نگران می شود. او می ترسد از اینکه دوستش نداشته باشند و فکر میکند بدا عمل کرده است. او مخصوصا به آنچه که مادرش و دوستانش در باره اش فکر می کنند، علاقه نشان می دهد، او می گوید: «طبیعتا دوستان ، مرا مسخره خواهند کرد». کودک ۷ ساله داری عقده حقارت خیلی مشخصی است.

پسران خیلی زود شروع به آزاد کردن خود از سلطه مادرانه می کنند، ممکن است از پوشیدن لباس، به سر گذاشتن کلاه یا به پا کردن کفش های پلاستیکی سر باز بزنند. در این حال می پرسند: «چرا میبایست این کار را بکنیم ؟»، و وقتی انجام کار را به آنها دستور دهند با حاضر جوابی می گویند: «نه ، من این کار را نمی کنم». کودک ۷ ساله می خواهد جایی برای خود باز کند. این ممکن است یک وضعیت مادی باشد، جایش سر میز غذاخوری ، در اتومبیل پدرش، با داشتن اطاقی مستقل برای خودش، ولی به جای خود در دنیای اجتماعی نیز علاقمند است.
او معمولا یک حس خانوادگی پیشرفته ای دارد، اما ممکن است در عین حال از خود بپرسد آیا واقعا متعلق به خانواده است؟ و آیا فرزند خوانده نیست؟