فضائل اخلاقی کودک نه ساله

عمومأ کودک 9 ساله به خوبی نشان می دهد، اگر چیزی را که از او خواسته اند شنیده باشد، آن را اطاعت می کند و بر اساس توجهی که به کارش معطوف می دارد و همچنین بر اساس فایده ای که از انجام آن کار خواسته شده عایدش می شود و نیز بر اساس حسن نیتش در مورد موضوع، می تواند درخواست را بشنود یا نشنود؛ و عکس العمل او اغلب ویژگی یک جرقه ناگهانی را دارد، و اگر عملش فوری باشد یک و حرکت سریع، او را در جهت مورد نظر به کار می اندازد، و اما اگر «کندکاری» می کند، شایسته است که آن را فراموش کنیم؛ در اینجاست که کودک نیاز دارد کارش را به او یادآوری کنیم، کودک آن را با مهربانی هرچه تمامتر می پذیرد.

مقاصد و اهداف کودک ۹ ساله اغلب از کارهایش فراتر می رود، واقعا آرزو می کند که مفید باشد و به مادرش کمک کند اما برای انجام این کارها فاقد خلاقیت است، با وجود این نسبت به نیازها و تمایلات سن خود حساس است، سنی که به بیشتر امتیازات و مسئولیت ها اهمیت می دهد. هرچند که مشاجرات اندکی در اطراف تکالیف مشکلی که باید انجام دهد وجود داشته باشد. اگر کودک ۹ ساله در این رابطه زیاده از حد تحت فشار قرار گیرد (به ویژه اگر یک پسر بچه باشد) رنجیده خاطر شده و شکایت می کند. اکثر کودکان ۹ ساله برای در اختیار داشتن زمان و اختصاص آن به تکالیف مشکل و اندک خود، بیش از حد گرفتار و درگیر هستند.
خوشبختانه کودک 9 ساله به خوبی از بعضی نیازها و مقتضیات فوری که در مورد کارهای مشکل برایش ایجاد می شوند، اطاعت می کند. کودک، کشمکش ها و عدم اعتمادی که سابقا قبل از تصمیم گیری چندان آشکار نبوده اند، متحمل می شود. کودک 9ساله به سرعت و با رضایت والدین خود تصمیم گیری می کند، تصمیمات او اغلب به سادگی اتخاذ شده و تقریبا اختیاری هستند. همچنین کمی در مورد تصمیم خود پیش بینی می کند زیرا می تواند در انجام کار نهایت سعی خود را به عمل آورد و تمامی مشکلات را تا پایان سپری کند.
 

کودک ۹ ساله به خوبی سرزنشی را که مستحق آن است می پذیرد، اما اگر برای خطائی که مرتکب آن نشده مورد سرزنش قرار گیرد، متأثر می شود. گاهی اوقات کودک در یک فعالیت گروهی شرکت می کند که فاقد خلاقیت و ابتکار است اما شرایط به سرعت نشان می دهد که کودک در مسئولیت، مشارکت دارد. وظیفه والدین است که شواهد را بررسی کنند تا کودک به آن اندازه که لازم و شایسته اوست مورد سرزنش قرار بگیرد و بی جهت قربانی نکوهش نگردد. اصول اعتقادات کودک ۹ ساله مانند اصول عقاید یک قاضی است و تاحدی می توان او را یک قاضی نامید، می توان وجدان او را تحریک کرد تا ستایشی را که می داند شایسته آن نیست قبول نکند، هرچند که لایق تعریف و تمجید باشد. یک پسر بچه ۹ ساله از گرفتن جایزه ای برای از حفظ خواندن یک شعر خودداری می کند زیرا او عقیده دارد که این جایزه باید به مادرش تعلق بگیرد که به او یاد داده است تا شعر را از حفظ بخواند.
 

کودک 9 ساله یک سری اطلاعات پایه در اختیار دارد. گاهی کودک هرگز دروغ نمی گوید. هنگامی که راه گریز او به کلی مسدود می شود، او قادر است که عذرخواهی قابل قبولی پیدا کند و اگر اجازه عذرخواهی را به او بدهند، اغلب برای اینکه بر سرش غر نزنند دروغ می گوید. او بالاخره روی تسلیم گفتن حقایق می شود.
برای کودک ۹ ساله کمتر لازم است که عاقل باشد مگر، آن موقع که بسیار کوچک بوده است اما حالا عاقل بودن برای او بسیار طبیعی است. او بیشتر از کارهایی که انجام نداده نگران نمی شود تا از کارهایی که انجام داده است. او به معنای خوبی و بدی فکر می کند، می گوید که از موفق نشدن در کلاس یا خوب غذا نخوردن خجالت می کشد، حتی می گوید که احساس گناه می کند زیرا به برگرداندن امانت اهمیت نداده است. اشتباهاتش می تواند به واسطة اهمال یا فراموشی و یا اشتباهاتی باشد که عمدا مرتکب می شود. اگر هر اشتباهی را که از هر نوع باشد مرتکب شود، احساس می کند که به اقرار گناه نزد مادرش نیاز دارد. او بی مقدمه در باره کارهایش توضیح نمی دهد، بلکه حرفش را پیچ و خم داده و سپس توضیح می دهد. او مراقب حالت قیافه مادرش است و نمی خواهد که مادرش از دست او ناراحت شود، و برای مادرش با کمال میل گزارش دقیقی از آنچه که اتفاق افتاده بیان می کند و اگر اقرار به گناه نکند وجدانش عذاب می کشد، البته این تا زمانی است که هنوز زیاد بزرگ نشده است.
 

یادآوری نظم و ترتیب به کودک ۹ ساله نسبتا بسیار آسان است. او به موعظة طولانی نیاز ندارد و دیگر نباید او را برای نکاتی مانند بیرون آوردن لباس هنگام بازگشت از مدرسه ، مرتب کردن پیژاما و بستن بندهای کفش، مورد سرزنش قرار داد. یک جریمه برای سهل انگاری او را به راه آورده تا به کارهایش سرعت شگفت آوری بدهد. گاهی باید او را از هر چیزی دور نگاهداشت و او را از فعالیت های مورد علاقه اش مانند سینما یا انجام کارهایی که دوست دارد محروم کرد. گاهی یک تهدید ساده برای محروم کردن یا یک محرومیت کوچک کافی است. لازم نیست که با کودکان ۹ ساله زیاد جدی بود، اکثر آنان تنبیه را با کمال میل قبول می کنند، هرچند که بعضی از آنها از تنبیه ناراحت می شوند و بنابراین کینه خود را بیان می نمایند: «تنبیه عمل درستی نیست ! » بعضی از کودکان در مفهوم چیزی به یک ناکامی دست می یابند و نمی خواهند کسی به آنها در رفع مشکل کمک کند. با کمال میل تلاش جدید را می پذیرند. نیمی از آنان اشک زیادی می ریزند و برای شروع دوباره و موفق شدن در دومین تلاش خود عجله دارند.
کودک ۹ ساله سعی می کند که نظم را به بهترین نوع در اتاقش برقرار نماید، او گاهی هنگامی که مادرش به او تذکر می دهد که باید چه کارهایی را انجام دهد، به خوبی از مادرش اطاعت می کند و می تواند بخاطر او کاملا وظیفه اش را انجام دهد.
کلمه های صحیح و درست جزئی از خزانه لغات کودک ۹ ساله می شود حتی اگر پیش بیاید که مبالغه کند. کارها را سریعا رو به راه می نماید و می گوید: «اوه مامان تو می دانی این درست نیست». کودک ۹ ساله به ندرت اشیائی را که به او تعلق ندارد برمی دارد، و اگر این کار را انجام دهد دوست دارد که آنها را برگرداند و اشتباهاتش را اصلاح کند. او، حالا یک احساس کمال مطلوب روحی و اخلاقی به دست می آورد و میل دارد که همراه و همگام با روحیه اش زندگی کند.
کودکان ۹ ساله نسبت به کودکان ۸ ساله در باره پول حساس نیستند. بعضی از کودکان می توانند از پول به خوبی استفاده کنند و حتی برای خودشان بودجه ای ترتیب دهند، پول قرض می دهند و مبلغی قابل توجه پول در کیفشان دارند. بعضی از آنها از پول تو جیبی خود مبلغی می پردازند و به مخارج خانه کمک می کنند. کودکان دیگر یک مبلغ ثابت دارند و با آنچه که به دست می آورند برای کمک به مخارج خانه ، آن را افزایش می دهند. بسیار عجیب است که بسیاری از کودکان ۹ ساله فراموش می کنند که پول تو جیبی خود را از والدین خود درخواست کنند و یا اینکه وقتی آن را به دست می آورند ولخرجی می کنند. بسیاری از آنها ترجیح می دهند که به هنگام نیاز ، پول دریافت نمایند زیرا معمولا احتیاج به پول کمتر پیش می آید و زیاد ضروری نیست.