درمان هایی طبیعی برای بیش فعالی کودک

تحقیقات نشان داده مصرف داروهای بیش فعالی می تواند سطح فشار خون دیاستولیک را بالا ببرد.
 

تولید داروهای درمان اختلال کم توجهی – بیش فعالی (ADHD) در دهه های اخیر به شدت افزایش یافته است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) می گوید که تشخیص اختلال بیش فعالی در کودکان حدود از سال 2003 تا 2011، حدود 41 درصد افزایش یافته است. تخمین زده می شود 11 درصد از کودکان 4 تا 17 ساله به اختلال بیش فعالی مبتلا باشند. یعنی 6.4 میلیون کودک. اگر به هر دلیلی دوست ندارید از درمان های دارویی برای کودکان خود استفاده کنید، گزینه های غیر دارویی و طبیعی دیگری نیز وجود دارد که می توان از آن ها به جای درمان های دارویی بهره برد.
 

داروهای درمان ADHD با بهبود و توازن ناقل های عصبی، علائم این اختلال را کاهش می دهند. ناقل های عصبی موادی شیمیایی هستند که سیگنال ها را میان نورون های مغز و بدن حمل می کنند. چندین نوع مختلف دارو وجود دارد که برای درمان ADHD تجویز می شوند. در ادامه به برخی از آن ها اشاره می کنیم:
 
- داروهای محرک مانند آمفتامین و آدرال (که برای افزایش تمرکز تجویز می شوند)
 
- داروهای غیر محرک، مانند آتوموکستین (استراترا) یا بوپروپیون (ولبوترین)، در صورتیکه عوارض داروهای محرک برای فرد زیاد باشند می تواند این داروها را جایگزین نمود.
 
هر چند که این داروها می توانند تمرکز کودک را افزایش دهند، اما ممکن است عوارض جانبی زیادی نیز به همراه داشته باشند که در ادامه به برخی از آن ها اشاره می کنیم:
 
- مشکلات خواب
- نوسانات خلقی
- کاهش اشتها
- مشکلات قلبی
- افکار و یا اقدام به خودکشی
 
البته پژوهش های زیادی در مورد عوارض بلند مدت این داروها انجام نشده است. اما همان تحقیقات اندک نیز نتایج خوبی را نشان نداده اند. مطالعه ای که در سال 2012 در استرالیا منتشر شد، نشان داد که مصرف این داروها هیچ تأثیر قابل توجهی بر مشکلات رفتاری و تمرکز کودکان 5 تا 14 ساله نداشتند. خودآگاهی و عملکرد این کودکان پس از مصرف داروهای بیش فعالی، تغییر چندانی نداشت.
 
تحقیقات نشان داده مصرف داروهای بیش فعالی می تواند سطح فشار خون دیاستولیک را بالا ببرد. همچنین مصرف این داروها می تواند عزت نفس کودک را به شدت پایین بیاورد.
 
در ادامه به برخی روش های طبیعی و غیر دارویی برای درمان بیش فعالی اشاره می کنیم:
 

درمان های جایگزین ممکن است شامل مدیریت برخی علائم مرتبط با ADHD باشد که از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره نمود:
 
- مشکل در توجه
- مشکلات سازمانی
- فراموشی
- قطع کردن حرف طرف مقابل
 
کلینیک مایو اشاره می کند که برخی مواد غذایی حاوی رنگ های مصنوعی و یا مواد نگهدارنده می توانند رفتارهای مرتبط با بیش فعالی را در کودکان تشدید نمایند. پس سعی کنید از چنین غذاهایی به کودک خود ندهید.
 

رژیم هایی که در آن ها مصرف آلرژن ها (مواد آلرژی زا) محدود می شود، ممکن است به بهبود رفتار در برخی کودکان مبتلا به ADHD کمک کند.
 
بهتر است در مورد اینکه کودک شما به چه موادی حساسیت دارد، با یک پزشک متخصص آلرژی مراجعه کنید. اما در هر حال می توانید با اجتناب از مواد غذایی زیر این مسأله را امتحان کنید:
 
افزودنی های شیمیایی و یا نگهدارنده ها مانند BHT (هیدروکسی تولوئن بوتیل‌دار) و یا BHA (هیدروکسی آنیزول بوتیل دار). معمولاً از این نگهدارنده ها برای حفظ کیفیت روغن در محصولات و غذاهای فرآوری شده مانند چیپس، آدامس، انواع کیک های بسته بندی شده، کره و ... استفاده می شود.
 
- شیر و تخم مرغ
- شکلات
- غذاهای حاوی سالیسیلات‌ از جمله پودر فلفل، سیب، انگور،پرتقال، هلو، آلو و گوجه (سالیسیلات‌ ماده ای شیمیایی است که به صورت طبیعی در برخی گیاهان وجود دارد و به عنوان ماده اصلی در بیشتر داروهای مسکن استفاده می شوند.
 

الکتروانسفالوگرافی (EEG) بیوفیدبک نوعی نوروتراپی است که می تواند امواج مغز را اندازه گیری کند. مطالعه ای که در سال 2011 انجام شد نشان داد که تمرینات EEG می تواند به درمان ADHD کمک کند.
 
در این روش یک بازی ویدیویی برای کودک به نمایش در می آید. سپس به کودک گفته می شود باید به یک شیء مشخص مانند هواپیمای در حال پرواز تمرکز کند. اگر حواس کودک پرت شود، هواپیما شروع می کند به سقوط کردن و یا اینکه صفحه نمایش تاریک می شود. در واقع این بازی تمرکز کردن را به کودک می آموزد. با انجام این تمرین ها، به مرور زمان تمرکز کودک افزایش قابل ملاحظه ای خواهد یافت.
 

برخی مطالعات نشان می دهند یوگا می تواند برای مبتلایان به ADHD مفید باشد. پژوهشی که در سال 2013 منتشر شد نشان داد انجام منظم تمارین یوگا در پسران مبتلا به بیش فعالی می تواند تا حد زیادی بر بیش فعالی، اضطراب و مشکلات اجتماعی آن ها تأثیر مثبت بگذارد. 
 
مطالعاتی که اخیراً انجام شده نیز تأثیر تای چی بر بهبود علائم ADHD را تأیید نموده اند. محققان دریافته اند که نوجوانان مبتلا به ADHD در صورت انجام منظم ورزش تای چی، کمتر دچار اضطراب شده و آرام تر نیز خواهند بود. همچنین کمتر به خیال پردازی پرداخته و هیجانات نامتناسب را کمتر از خود بروز می دهند.
 

گذراندن وقت در بیرون از خانه مزایای زیادی برای مبتلایان به ADHD دارد. شواهدی قوی وجود دارد که نشان می دهد 20 دقیقه بودن بچه ها در بیرون از خانه می تواند تمرکز آن ها را تا حد زیادی افزایش دهد. رفتن در فضای سبز و طبیعت به مراتب مؤثرتر است.
 
مطالعه ای که در سال 2011 انجام شد و همچنین چندین مطالعه که پیش از این انجام شده بود، این ادعا را تأیید می کردند که رفتن به طبیعت و فضای سبز یکی از ساده ترین و سالم ترین روش های درمان بیش فعالی محسوب می شود.
 

برای کودکانی که شدت بیماری شان بیشتر است، رفتار درمانی می تواند مفید باشد. محققان بر این باورند که رفتار درمانی باید در خط اول درمان کودکان مبتلا به بیش فعالی قرار بگیرد.
 
این نوع درمان گاهی اوقات اصلاح رفتاری نامیده می شود. در این رویکرد بر روی اصلاح برخی رفتارهای مشکل زا تمرکز می شود و راه حل هایی برای ترک و کنار گذاشتن آن ها ارائه می گردد. همچنین ممکن است برای کودک قوانین و یا اهدافی تعیین شود. از آنجا که رفتار درمانی در کنار دارو درمانی می تواند بسیار اثربخش باشد، بهتر است حتی اگر دارو درمانی برای کودک شما تجویز شده، رفتار درمانی را نیز در کنار مصرف دارو مد نظر قرار دهید.
 
منبع: سایت هلث لاین