شکستگی لگن، پیشگیری و درمان آن (بخش اول)

شکستگی های لگنی باعث افزایش خطر لخته شدن خون می شود.
 

اگر شکستگی لگن ناپایدار داشته باشید، درمان بستگی به محل شکستگی و سایر آسیب های احتمالی شما خواهد داشت. هدف اصلی درمان شکستگی ناپایدار لگن در درجه اول این است که لگن را تثبیت کند و از خونریزی بیشتر جلوگیری شود، و سپس برای حفظ استخوان ها اجازه داده شود تا بهبود یابند.
 

تا زمانی که کمک فردی نرسد و احتمال شکستگی لگن وجود داشته باشد، فرد باید با یک پتو یا ژاکت پوشیده شود و نباید توسط کارکنان غیر متخصص آموزش دیده تکان داده شود، به خصوص اگر درد شدید باشد. اگر در یک تصادف جاده ای جدی هستید و فرد در حال راه رفتن است، فرد را بنشانید. از فرد بپرسید که آیا هر گونه دردی در هر نقطه، به ویژه در قفسه سینه، شکم وجود دارد.

اگر درد در هر جایی در نزدیکی لگن وجود داشته باشد، می تواند یک شکستگی بزرگ لگن داشته باشد، و شما باید فرض کنید که آنها به طور جدی مجروح شده اند و تا زمانی که خدمات اورژانسی نرسیده اند، آنها را همچنان گرم نگه دارید. دیده شده است که گاهی اوقات افراد با شکستگی های شدید لگن بلافاصله پس از تصادفات جاده راه میروند، چون شوک می تواند در ابتدا از احساس درد زیاد جلوگیری کند.
 

کاهش میزان خونریزی از لگن در ابتدا با حفظ وضعیت لگن تا حد ممکن امکان پذیر است. در ابتدا این کار توسط اتصال دهنده ها و ورق ها انجام می شود و سپس با استفاده از تثبیت کننده و تکه های خارجی انجام می شود.
 

این کار شامل پیچ های طولانی است که در داخل استخوان ها قرار گرفته و یک قاب خارجی بزرگ می شود. این کار در عمل جراحی، تحت بی حسی انجام می شود. این کار از خونریزی بیشتر جلوگیری می کند و به نگه داشتن استخوان با هم کمک می کند. پیچ و مهره های فلزی به داخل استخوان ها از طریق برش های کوچک به پوست و عضلات وارد می شود. آنها از پوست به دو طرف لگن به فیبر کربن متصل هستند. فیکساتور خارجی به عنوان یک قاب ثابت برای نگه داشتن استخوان ها در موقعیت مناسب عمل می کند.
 

این درمان شامل یک سیستم قرقره ای از پین های خارجی در استخوان ها، با وزن و وزنه متعادل کننده می شود. این کار کمک می کند تا قطعات استخوانی تشکیل شوند. کشش اسکلتی گاهی اوقات به عنوان یک درمان موقت استفاده می شود و اغلب باعث کاهش درد می شود. گاهی اوقات، شکستگی های لگنی به تنهایی با کشش اسکلتی درمان می شوند اما  غیر معمول است.
 

تعداد کمی از بیماران نیاز به تثبیت استخوان دارند. این جراحی بازی است که تحت بی حسی انجام می شود. قطعات استخوانی جایگزین می شوند، سپس با پیچ و یا صفحات فلزی نگهداری می شوند که به طور دائم در محل قرار می گیرند. تثبیت لگن و پایدار کردن آن برای کنترل درد و نتایج طولانی مدت درمان بسیار مهم است. در صورت شکستگی های متعدد احتمالا این درمان بیشتر لازم است.
 

درد با استفاده از مسکن و با ثابت نگه داشتن شکستگی لگن ناپایدار مدیریت می شود. داروهای ضد درد و بی حسی موضعی ممکن است در ابتدا مورد نیاز باشند. شما ممکن است ابتدا یک بیهوشی اپیدورال برای کمک به درمان درد اولیه داشته باشید.
 

پزشکان معمولا "رقیق کننده های خون" (ضد انعقادی) را تجویز می کنند تا خطر لخته شدن خون در رگ های پاها و لگن را کاهش دهند. شکستگی های لگنی باعث افزایش خطر لخته شدن خون می شود.
 

درمان اولیه با تسکین درد و استراحت در رختخواب همراه است. پزشکان می خواهند تا شما را در اسرع وقت به حرکت درآورند، زیرا این امر برای بهبود طولانی مدت شما بهتر است و همچنین خطر لخته شدن خون (ترومبوز ورید عمقی) را کاهش می دهد. با این حال، شما احتمالا نیاز به استفاده از واکر برای حدود سه ماه، و یا تا زمانی که استخوان ها کاملا بهبود یابند، دارید. اگر صدمه بر روی هردو پا است، ممکن است لازم باشد از یک صندلی چرخدار برای مدت زمانی استفاده کنید تا بتوانید وزن را در هر دو پا قرار دهید.
 

شما به طور منظم توسط فیزیوتراپیست که سعی خواهد کرد به شما در حفظ قدرت عضلانی و تحرک مفصل ، کمک کند، بررسی می‌شوید. هنگامی که شما شروع به حمل وزن می‌کنید، فیزیوتراپی هنوز به تقویت عضلات شما کمک می کند و به شما کمک می کند تا تعادل خود را دوباره به دست آورید.

ادامه دارد...

منبع: خانه پزشکان