5 آنتی بیوتیک طبیعی و بسیار مؤثر

عصاره برخی گیاهان، برخی اسانس ها و حتی برخی مواد غذایی، دارای خواص آنتی بیوتیک هستند.
 

از آنتی بیوتیک ها برای از بین بردن یا مهار رشد باکتری ها استفاده می شود. اگرچه ممکن شما برای درمان عفونت ها و باکتری ها به فکر استفاده از داروهای مدرن باشید، اما باید بدانید برخی آنتی بیوتیک های طبیعی قرن هاست که مورد استفاده قرار می گیرند. نکته جالب اینجاست که بسیاری از آنتی بیوتیک هایی که امروزه تجویز می شود، در واقع از همین عناصر طبیعی گرفته شده اند.
 
عصاره برخی گیاهان، برخی اسانس ها و حتی برخی مواد غذایی، دارای خواص آنتی بیوتیک هستند. مثلاً عصاره برخی مواد غذایی و سبزیجات می توانند از رشد باکتری ها در مواد غذایی جلوگیری کنند.
 
عصاره زغال اخته حاوی ترکیبات ضد باکتریایی و آنتی اکسیدانی است و می تواند به عنوان یک درمان خانگی برای عفونت های دستگاه ادراری محسوب مورد استفاده قرار گیرد.
 
برخی گیاهان دارویی نیز خواص آنتی بیوتیک دارند. مطالعه ای که بر روی 58 گیاه دارویی انجام شد دریافت که 23 گیاه دارای خواص ضد باکتریایی و 15 گیاه دارای ویژگی های ضد قارچی هستند.
 
مطالعه ای که در سال 2014 انجام شد، دریافت که در درمان عفونت روده کوچک، درمان های گیاهی دقیقاً به اندازه درمان های شیمیایی، مؤثر هستند.
 
با ما باشید تا 5 آنتی بیوتیک مشهور خانگی را به شما خواننده عزیز راسخون معرفی کنیم.
 

عسل یکی از قدیمی ترین آنتی بیوتیک هاست که قدمت آشنایی با آن به عنوان یک آنتی بیوتیک به دوران باستان باز می گردد. مصری ها معمولاً از عسل به عنوان یک آنتی بیوتیک طبیعی و محافظ پوست، بهره می برده اند.
 
عسل حاوی پراکسید هیدروژن است، که ممکن است برخی ویژگی های ضد باکتریایی آن هم به خاطر وجود این ماده باشد. همچنین عسل حاوی قند بالایی است که می تواند به جلوگیری از رشد برخی باکتری ها کمک کند.
 
بعلاوه، عسل دارای pH بسیار پایینی است. همین امر باعث می شود رطوبت باکتری ها را به خود جذب کند و درنتیجه باکتری به علت بی آبی خواهد مرد.
 
اگر می خواهید از عسل به عنوان یک آنتی بیوتیک استفاده کنید، می توانید آن را مستقیماً بر روی زخم و یا ناحیه ای که دچار عفونت شده قرار دهید. عسل می تواند به فرآیند کشتن باکتری ها و ترمیم زخم کمک کند. اگر برایتان ممکن است از عسل حرارت ندیده و به عبارتی عسل خام استفاده کنید.
 
همچنین می توانید برای کمک به درمان عفونت های داخلی، عسل را میل کنید. می توانید عسل را با قاشق در دهان گذاشته و مصرف کنید و یا آن را در یک فنجان دمنوش آرامبخش حل نموده و بنوشید.
 
به طور کلی مالیدن و میل نمودن عسل برای همه افراد بدون مشکل است اما یادتان باشد که مصرف عسل برای نوزادان زیر 1 سال ممنوع است.
 

سیر از قدیم الایام به عنوان یک ماده غذایی با خواص آنتی بیوتیکی مطرح بوده است. مطالعه ای که در سال 2011 انجام شد، نشان داد که عصاره سیر می تواند به خوبی با باکتری ها مبارزه کند. عصاره سیر را می توانید از مراکز مجاز خریداری نموده و یا با خیساندن چند حبه سیر در روغن زیتون، خودتان عصاره سیر بسازید.
 
مصرف سیر کاملاً بی خطر است، اما یادتان باشد که زیاده روی در خوردن سیر ممکن است به خونریزی داخلی منجر شود. مصرف 2 حبه سیر در یک روز، یک دوز قابل قبول برای همه محسوب می شود. اگر از قرص ها و مکمل های ساخته شده از سیر استفاده می کنید، ختماً بر اساس دستور العمل نوشته شده بر روی بروشور عمل کنید.
 
اگر داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنید، قبل از مصرف سیر به عنوان آنتی بیوتیک، با پزشک خود مشورت کنید. مصرف زیاد سیر می تواند تأثیر این داروها را دو چندان کند.
 
همچنین می توانید عصاره سیر را مستقیما بر روی زخم قرار دهید.
 

بسیاری از افراد با این گیاه آشنایی دارند، اما قدرت آن در مبارزه با میکروب های مضر، برای بسیاری از افراد ناشناخته است.
 
پژوهشگران از مطالعه ای که در سال 2000 انجام شد دریافتند که عصاره مر می تواند چندین عامل بیماری زا را از بین ببرد. برخی از این عوامل از این قرارند:
 
- باکتری ای کولای
- استافیلوکوک اورئوس
- سودوموناس آئروژینوزا
- کاندیدا آلبیکانس
 
ممکن است مصرف خوراکی عصاره مر موجب اسهال گردد. اگر مر را بر روی پوست خود استعمال می کنید، ممکن است راش های خفیف پوستی را تجربه کنید. توجه نمایید که افراط و زیاده روی در مصرف مر، می تواند موجب مشکلات قلبی گردد.
 

امروزه به خوبی اثبات شده که اسانس آویشن یک آنتی بیوتیک قوی است.
 
در مطالعه ای که در سال 2011 انجام شد، محققان به بررسی اثربخشی اسانس لوندر و آویشن پرداختند. هر دو گیاه در استخری حاوی انواع باکتری ها ریخته شدند. پژوهشگران دریافتند که اسانس آویشن نسبت به اسانس لوندر، اثربخشی بیشتری در کشتن باکتری ها داشت.
 
یادتان باشد که اسانس آویشن را تنها می توان به صورت موضعی مصرف کرد و شما نمی توانید آن را به صورت خوراکی میل کنید. قبل از استفاده از اسانس آویشن، حتماً آن را با روغن های پایه مانند روغن نارگیل و یا روغن زیتون مخلط کنید.
 
اضافه ننمودن این روغن ها به اسانس آویشن ممکن است سبب خارش و التهاب پوست شود.
 
افراد مبتلا به پرفشاری خون و یا پرکاری تیروئید، نباید اسانس آویشن را مصرف کنند.
 

کارواکرول ماده ای مؤثره است که در اسانس مرزنجوش یافت می شود. این ماده مؤثره ویژگی ها درمانی فوق العاده ای دارد. تحقیقات نشان داده است که روغن مرزنجوش می تواند به بهبود زخم معده و کاهش التهاب کمک کند.
 
برای درمان عفونت های قارچی بر روی پوست، یک قطره اسانس مرزنجوش را با یک قاشق چایخوری روغن نارگیل و یا زیتون، ترکیب کنید. ترکیب به دست آمده را بر روی ناحیه مورد نظر بمالید.
 
 همچنین می توانید با تبخیر روغن مرزنجوش و پراکنده نمودن آن در فضای خانه، به درمان عفونت سینوسی کمک کنید. هرگز اسانس مرزنجوش را به صورت خوراکی مصرف ننموده و بدون ترکیب کردن آن با روغن های پایه، آن را بر روی پوست خود نمالید.
 
همچنین می توانید با استفاده از اسانس مرزنجوش، سرکه، لیمو و آب، ترکیبی ساخته و از آن برای خلاصی از باکتری های موجود در فضای خانه، استفاده کنید.
 
منبع: سایت هلث لاین