چگونگی ارتباط مادر با پسر (بخش اول)

مادر اولین عشق پسر است و باید ملایم و احترام‌آمیز و سر زنده باشد، بدون آنکه بخواهد بر او تملک یابد یا بر دنیای او غلبه کند.
 

آیا اولین لحظۀ آرامی را به یاد می‌آورید که نوزادتان در آغوش تان آرمیده بود و شما اولین فرصت واقعی را برای تماشای او به دست آوردید و به‌صورت و بدن کوچکش خیره شدید؟ گاهی مادران مدتی طول می‌کشد که بپذیرند واقعاً یک پسر دارند، یک جسم مذکر درون بدن مؤنث او رشد کرده است. بیشتر زنان می‌گویند که نوزاد دختر احساس اعتمادبه‌نفس و آرامش بیشتری به آن‌ها می‌دهد. آن‌ها حس می‌کنند که به‌صورت ذاتی می‌دانند با نوزاد دختر چطور برخورد کنند. اما یک پسر! پس از تولد پسر، بیشتر اوقات می‌شنویم که مادران با وحشت می‌گویند که نمی‌دانند با یک پسر چگونه رفتار کنند. علاوه بر این‌ها احساس مادر نسبت به پدر نوزاد (همسرش) نیز وضعیت را پیچیده‌تر می‌کند. آیا وقتی او بزرگ شد، مانند پدرش خواهد شد؟ آیا این امر باعث خواهد شد مادر، نوزاد را بیشتر دوست بدارد؟

تمام نگرش‌ها و عقاید اولیۀ ما دربارۀ مردان، در مراقبت روزمرۀ ما از پسران مان منعکس می‌شود: هر بار که برای کمک به کودکان به‌سرعت به سراغ شان می‌رویم یا اجازه می‌دهیم خودشان کار را انجام دهند؛ هر بار که آن‌ها را تشویق می‌کنیم یا از کاری باز می‌داریم. تمام واکنش‌های ما ناشی از نگرش‌های درونی ما نسبت به داشتن یک نوزاد پسر است. اگر برخوردی همراه با کنجکاوی داشته باشید و بخواهید دربارۀ دنیای پسران بیاموزید و آن را درک کنید، کمک بزرگی کرده‌اید. شما به‌عنوان یک زن نمی‌توانید بفهمید که درون بدن یک مرد چه می‌گذرد.

مادران چیزهای زیادی دربارۀ زندگی و عشق به پسر می‌آموزد. او به‌صورت بی‌نظیری می‌تواند به پسرش کمک کند تا در مقابل جنس مخالف اعتمادبه‌نفس به دست آورد. مادر اولین عشق پسر است و باید ملایم و احترام‌آمیز و سر زنده باشد، بدون آنکه بخواهد بر او تملک یابد یا بر دنیای او غلبه کند.

وقتی پسر به سن مدرسه می‌رسد، مادر او را تشویق و کمک می‌کند تا دوستانی پیدا کند و در مورد برخورد صحیح با دخترها نکاتی را می‌آموزد. حتماً تصدیق می‌کنید که امروزه ایجاد رابطه با جنس مخالف به کمک نیاز دارد. مادر می‌تواند به پسرش کمک کند تا در مقابل دخترها یا زن‌ها احساس آرامش داشته باشد. او می‌تواند به پسرش بیاموزد که در آینده با همسر خود چگونه برخورد کند و چگونه ارتباط کلامی مناسبی داشته باشد.
 

بسیاری از پسرها هنگامی‌که به سن دبیرستان می‌رسند، به‌طور ناراحت کننده‌ای خجول می‌شوند. ظاهراً آن‌ها از اینکه جنس مذکر هستند، بزرگ و پر از هورمون هستند، خجالت می‌کشند. رسانه‌ها اغلب مردان را به شکل افراد تجاوزگر، قاتل یا احمق‌های به‌ درد نخور به تصویر می‌کشند. پس ممکن است پسر از اینکه فردی از جنس مذکر باشد احساس بدی داشته باشد.

مادران می‌توانند برای غلبه بر این حس، کمک مؤثری باشند. برخی از مادران از سنین ده سالگی به بعد جملات زیبایی در مورد پسران شان به کار می‌برند. مثلاً وقتی او لباس جدیدش را می‌پوشد به او می‌گویند: پسر، تو واقعاً خوش‌تیپ هستی. یا وقتی کاری را در خانه خیلی خوب انجام می‌دهد به او می‌گویند: دختری که با تو ازدواج خواهد کرد، چقدر خوشبخت است یا هم‌صحبتی با تو جالب است.
 

همچنان که پسری از یک نوزاد بی‌دفاع به یک نوجوان بلندقد تبدیل می‌شود، سبک تربیتی شما نیز باید با او وفق پیدا کند. در ابتدا شما رئیس هستید و نظارت دائمی بر او دارید. در سال‌های مدرسه آموزش می‌دهید، مراقب هستید و محدودیت‌ها را تعیین می‌کنید.

بعدها به یک مشاور و دوست تبدیل می‌شوید و این در حالی است که او مسیر خود را پیدا می‌کند. به‌مرور مسئولیت و آزادی بیشتری به او بدهید. همۀ این مسائل به موقعیت‌شناسی شما بستگی دارد. چند مورد در اینجا اشاره شده است.

ادامه دارد...