اهمیت محبت کردن به کودک

وقتی فرزند از محبت خانوادگی به خصوص محبت پدر و مادر محروم باشد، گرفتار رفتارهای حقارت آمیزی مانند دروغگویی می‌شود.
 

اینکه انسان ها فرزندان خود را دوست داشته باشند یک امر فطری و طبیعی است؛ اما چگونگی بیان کردن محبت  در چه زمان و مکانی از مهمترین بحث های است که در حوزه تربیت کودک وجود دارد. هر نوزاد و کودکی نیاز دارد تا  مورد مهر و محبت خانواده خودش قرار گیرد و در سایه سار این محبت ها، استعداد های خود را شکوفا سازد و از لحاظ روحی و جسمی رشد نماید. محبت کردن، نوش دارویی است که اگر در زمان و مکان خاص استفاده شود بسیاری از مشکلاتی که در کمین فرزندتان است را دفع خواهد کرد و باعث می‌شود تا آینده ای درخشانی در انتظار فرزندتان باشد اما اگر نتوانید محبت کافی به فرزندتان داشته باشید باید بدانید فرزند خوبی تربیت نخواهید کرد.  

توجه: بزرگسالانی که از نظر عاطفی از همه نیازمندترند همان کسانی هستند که در کودکی از والدین خود محبت کافی ندیده اند و سالم ترین بزرگسالان کسانی هستند که قادرند محبت شان را به دیگران ابراز کنند درکودکی والدین شان به آن ها به صورت بی قید و شرط ابراز محبت کرده اند.[1] 

از زمان تولد تا سن 7 سالگی باید بیشترین محبت ها و علاقه ها را به فرزندتان داشته باشید؛ چون زمان مهمی است برای شکل گیری عاطفی کودک و اگر کودک در این سنین احساس کمبود محبت کند، زمینه بسیاری از بیماری های روحی و روانی مانند؛ اضطراب، نگرانی، ناآرامی ذهنی و انحراف های بسیاری برای او بوجود خواهد آمد. 
 

وقتی فرزند از محبت خانوادگی به خصوص محبت پدر و مادر محروم باشد، گرفتار رفتارهای حقارت آمیزی مانند دروغگویی می‌شود. کمبود محبت در کودکان یکی از علل مهم دروغگویی  است. پدران و مادران گرامی باید بدانند که هیچ چیز جای توجه و محبت آنها را نمی گیرد و این کمبود محبت علت بسیاری از رفتارهای سو کودک است.

نکته: پدر و مادر اگر بتوانند در امر تربیت کودک تلاش کنند، در ادامه رشد جسمی و روحی کودک به مشکلات زیادی برخورد نمی‌کنند؛ بهترین نوع تربیت هم این است که محبت خود را به فرزندتان ابراز کنید.
 

این نکته را می دانید که کودک و فرزندان به محبت والدین خود نیاز دارند و اگر این نیازها برطرف نشود، کودک احساس کمبودی در وجود خود می‌کند و احتمال اینکه در آینده به هر کسی پناه ببرد تا این کمبود ها را جبران کند وجود دارد. 

توجه: با دقت کردن در متن بالا پی خواهیم برد که دود این بی احتیاطی به چشمان پدر و مادر خواهد رفت چون فرزندشان به هر روشی دست خواهند زد تا این کمبود محبت ها را جبران کنند و باعث ننگ و بی آبرویی پدر و مادر می شوند؛ دخترانی که کمبود محبت دارند به راحتی در جاده انحراف قرار می‌گیرند و پسرانی که کمبود محبت دارند در جاده اعتیاد قرار می‌گیرند. پس همت خود را بلند نگه دارید و محبت خود را تقدیم فرزندتان کنید. در پرتو محبت می‌توان احساسات و عواطف کودک را به خوبی پرورش داد و از او انسانی شایسته ساخت، اما کمبود محبت از کودک، شخص عقده ای، دزد، قاتل و جنایتکار می‌سازد.[2] 
 

کودکان در تمام مراحل زندگی خود نیاز به محبت دارند، از زمانی که در شکم مادر هستند و در بدو تولد که نیاز به آغوش گرم مادر دارند و در تمام مراحل رشد به محبت پدر و مادر نیاز دارند و اگر این محبت ها با قید و شرط باشد، تاثیر خود را از دست خواهد داد و برای کودک شما آرامش بخش نخواهد بود. کودکان باید بی قید و شرط مورد محبت قرار بگیرند. محبت بی قید و شــرط یعــنی محبتی که هیچ شرطی برای ابراز آن تعیین نشده و بی دریغ نثار کودک می شود. در خانواده هایی که صمیمیت و محبت و مهربانی وجود دارد کودک می تواند با اطمینان به شخصیت خود با مشکلات روبرو شود و از سوی دیگر بدون داشتن اضطراب و تشویش رفتارهای نامناسب خود را مورد تردید قرار داده و سعی کند آن ها را به نحو مطلوبی تغییر دهد.
 

همه پدر و مادر ها فرزندشان را دوست دارند و از صمیم قلب برای موفقیت آنها تلاش می‌کنند اما این به تنهایی کافی نیست؛ باید به فرزند دلبندتان نشان دهید که او را دوست دارید زیرا تا در عمل دیده نشود، برای کودک درک نخواهد شد که شما او را دوست دارید. کودکی که محبت والدین را نمی‌بیند و در محیطی این‌گونه قرار نمی‌گیرد ابراز محبت را بلد نیست. پس به عهده والدین است تا چگونه محبت کردن را به فرزندان خود بیاموزند.

مفضل بن عمر می‌گوید؛ خدمت امام موسی کاظم (علیه السلام) رسیدم، دیدم آن حضرت، فرزند خود امام رضا(علیه السلام) را در دامان خود نشانده و او را می‌بوسد؛ گاه او را در آغوش می‌گیرد و گاه بر شانه اش می‌گذارد و می‌گوید: پدر فدای تو باد! چه بوی خوشی داری و چه اخلاق نیکو و پاکیزه ای و چه آشکار و روشن است، فضل و دانش تو. [3]

نکته: در این روایت کوتاه مشاهده کردیم که امام موسی کاظم (علیه السلام) هم به صورت عملی و هم گفتاری به فرزند خود‌ان محبت کردن و برای فرزندش اظهار دوستی کردند والدین گرانی هم باید الگو برداری کنند از اهل بیت (علیهم السلام) تا فرزند سالمی تربیت کنند. 

پی نوشت :
[1] دکتر هلاکویی، اصول پدری و مادری در تربیت فرزندان، تهران: انتشارات باهدف، 1393،صفحه 170
[2] سید علی حسینی زاده، تربیت فرزند، قم: انتشارات حوزه و دانشگاه 1384، چاپ چهارم، صفحه 80
[3] وسائل الشیعه، جلد 18، صفحه 557