توان بارداری و میل جنسی در زنان و مردان

توان باروری مرد تا ۸۰ سالگی و بیشتر از آن می تواند ادامه یابد.
 

 قدرت باروری مرد به مراتب بیشتر از زن است. اگر توان آمیزش و انزال در یک مرد بالغ جوان به طور مرتب، سه مرتبه در روز فرض شود و هر بار با یک زن که در حال تخمک گذاری (نیمه دوره جنسی) است و آمادگی کامل برای تولیدمثل دارد، آمیزش جنسی کند، در ماه می تواند ۹۰ زن را باردار سازد. باتوجه به اینکه دوران بارداری و شیردهی زن حدود دو سال به طول می انجامد و در این زمان، رهاسازی تخمک مهار می شود، می توان تصور کرد در این فاصله که زن، تنها یک فرزند می آورد و شیر می دهد، مرد توانایی حامله کردن ۲۱۶۰ زن را دارد، که می تواند به همین تعداد فرزند بینجامد.
 

افزون بر این، برخلاف زن که به طور معمول ماهانه یک تخمک رها می سازد و در طول عمر باروری خود حدود ۴۰۰ تخمک می گذارد، از مرد در هر انزال، حدود ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیون اسپرم خارج می شود و از آنجا که هر تخمک، تنها یک اسپرم را می پذیرد و فرآیند القاح و تشکیل جنین، حاصل تلقیح یک اسپرم با تخمک است، از نظر تئوری، یک مرد با هر بار انزال می تواند ۴۰۰ میلیون زن را باردار سازد. 5/1 تریلیون اسپرمی که در طول عمر مرد تولید می شود در صورت فراهم بودن شرایط لازم، می تواند ۵۰۰ برابر جمعیت فعلی جهان را پدید آورد. نیز غدد تناسلی مردان از زمان بلوغ به بعد، کم و بیش فعال باقی می ماند.
 

تا ۸۰ سالگی و بیشتر از آن می تواند ادامه یابد. نارسایی های هورمونی در مردان اندک است؛ کاهش قدرت جنسی مردان با افزایش سن با تغییرات قابل توجه فیزیولوژیک همراه نیست و مظاهر بیرونی و چشم گیر در مرد ایجاد نمی کند، «شواهد به طور روشن نشان می دهند که هیچگونه «یائسگی مردانه مشابة آنچه در زنان ایجاد می شود، در مردان وجود ندارد.» در حالی که فعالیت تخمدان های زنان پس از یک دوره زمانی، متوقف می شود، دوره های جنسی پایان می یابد و با یائسه شدن در سن ۴۰ تا ۵۰ سالگی، زن، توان باروری خود را از دست می دهد.
 

مسئله دیگر، عقیمی مرد و نازایی زن است، گرچه براساس برخی از آمارها، از هر ۲۰ مرد، یک نفر عقیم، و از هر ۲۰ زن، یک نفر نازاست و از این رو، در بعضی از جوامع، میزان عقیمی در زن و مرد، مساوی است. براساس گزارش های دیگر در هر ۶ ازدواج، یک مورد نازائی وجود دارد که به طور معمول، (بیش از ۶۳ درصد) آن از عقیمی زن ناشی می شود و می توان گفت که عقیمی در زن ها، بسیار شایعتر از مردهاست. ناهنجاری های اکتسابی یا مادرزادی و نیز آشفتگی های فیزیولوژیک دستگاه تناسلی زن، از مهمترین علل عقیمی زن دانسته می شود.
 
شواهدی این چنین، توان بالای باروری نسبی مرد را روشن می سازد.
 

 میل جنسی همانند تشنگی و گرسنگی، امری است طبیعی و شدت آن به تناسب تفاوت های فردی و ویژگی های مختلفی که هر شخص دارد و نیز شرایط و زمینه ها فرق می کند ولی به طور متوسط میل جنسی مرد، شدیدتر از زن است یعنی مرد، جنبه شهوانی بیشتری دارد.
 
هورمون های جنسی مرد، پس از بلوغ، به طور یکنواخت در خون ترشح می شود و نیازهای جنسی او را بر می انگیزاند؛ به گونه ای که هنگام نیاز و طغیان شهوت به هر زنی که به او محبت کند، توجه نشان می دهد. منظره های شهوانی و تحریک آمیز، به هیجان شهوت در او می انجامد، به گونه ای که گاه نا آرام و بی قرار می گردد و عنان صبر و تحمل از کف می دهد. از این روست که جاذبه های جنسی او را می فریبد و بیش از علاقه و محبت، به آنها می اندیشد.
 
براساس تحقیقات کینزی، نمایش های شهوانی معمولی در ۷۲ درصد مردان به استمنا منجر می شود؛ در زنان این رقم ۵۰ درصد است. خواب و رویاهای جنسی در ۷۰ درصد زنان و ۱۰۰ درصد مردان صدق می کند. نمایش های لخت (عکس، تصویر، نقاشی) در ۱۲ درصد زنان و ۵۴ درصد مردان سبب تحریک شهوت است. واکنش های شهری در نتیجه مشاهده جنس مخالف در زنان ۱۷ درصد و در مردان ۳۲ درصد است.
 
در برابر تصاویری که عملیات جنسی را نشان می دهند، ۳۲ درصد زنان و ۷۷ درصد، مردان، برانگیخته می شوند، مشاهده اعضای تناسلی خود در ۹ درصد زنان و ۵۶ درصد مردان، میل جنسی بر می انگیزد. تحریک جنسی بر اثر تماشای جفت گیری حیوانات در زنان ۱۶ درصد و در مردان ۳۲۰ درصد است. زنان پیش از مردان، خواهان فعالیت جنسی در تاریکی هستند. تخیل درباره جنس مخالف در میان زنان، کمتر از مردان، مرسوم است؛ متن هایی که به طور کامل شهوانی اند ۱۴۰ درصد زنان و ۴۷ درصد، مردان را تحریک می کند. گرچه متون ادبی (رمان، شیر و...) که در آن عشق، جایگاه والایی یافته باشد، زنان را اندکی بیش از مردان تحریک می کند.
 
اینکه تجاوز جنسی همواره از سوی مرد است، و بسیاری از جرایم جنسی درباره مرد مطرح می شود، و نیز پیامدهای آمیزش دیوانه وار (صرع و اختلالات روانی) که بیشتر مردان مبتلا می گردند، همه قوی تر بودن غرایز شهوانی و جنسی مرد را تأیید می کند.
 
زن براساس نوسانات هورمونی به طور معمول در نیمه دوره جنسی که تخمک رها می سازد و ترشح هورمون های زنانه به حداکثر می رسد، میل جنسی می یابد، و در دیگر زمان ها به آمیزش جنسی تمایل چندانی ندارد، و تنها تحریک و پافشاری مرد او را به آمیزش وا می دارد. به طور کلی، «در پستانداران، فعالیت جنسی نر کم و بیش مداوم است، اما در بیشتر گونه ها، فعالیت جنسی ماده دوره ای است.
 
بیشتر اوقات ماده از نر دوری می کند و آن را از خود می راند.» نیز میل جنسی زن در دوره قاعدگی، حاملگی، زایمان و شیردهی، به طور محسوس کاهش می یابد و گاه از آن احساس تنفر دارد. همچنین این مسئله که زن در روابط خود با مرد، پیش از جذابیت های جنسی به مهر و محبت توجه می کند و کمتر به انحرافات جنسی (شهوانی) دچار می شود، نشانگر ضعف میل جنسی زن نسبت به مرد است.
 
منبع:  کتاب زن. سیدهادی حسینی و علی احمد راسخ . صص 59-62. انتشارات امیرکبیر. سوم. 1387.