بیماری های مقاربتی برای هر دو جنس یکسان نیست

مانیفست اخیر فمینیست های نسل جدید، باصراحت از لذت جنسی زنان سخن می گوید.
 

تا این مرحله از بحث، درباره اینکه چرا عاقلانه است که زنان تشخیص دهند دارای ساختار جنسی متفاوتی با مردان هستند و اینکه چرا باید در رابطه خود با مردان، آهسته تر از آنها حرکت کنند، سه دلیل عمده ارائه شده است: نخست، خطر بارداری. دوم، مردان عاشق زنانی می شوند و ترجیح می دهند با زنانی ازدواج کنند که در عرضه های جنسی خود به مردان کندتر حرکت می کنند. سوم، اغلب زنانی که رابطه غیر جدی تصادفی دارند یا خود را بدون دریافت سرمایه گذاری از سوی مرد، به هر صورت دیگری عرضه می کنند، در می یابند که رفتارشان رنج عاطفی بزرگی برایشان به بار می آورد.
 

دلیل چهارم، نابرابری در گسترش بیماری های مقاربتی (STDs) است. از نظر زیست شناختی، زنان هنگامی که در برابر یک بیماری مقاربتی قرار می گیرند، بیش از مردان مستعد ابتلاء به آن هستند. برای مثال، یک زن در اثر یک بار عمل آمیزش، هشت برابر بیش از شریک مذکرش منعد ابتلاء به ایدز و حدود چهار برابر بیش از او مستعد ابتلاء به بیماری سوزاک است. تنها یک چهارم مردان از میزان آسیب پذیری بالاتر زنان اطلاع دارند، و فقط یک سوم از زنان این موضوع را می دانند. از آنجا که شریک مبتلا به بیماری اغلب دارای علائم آن بیماری نیست، کنترل و حفاظت در برابر این بیماری ها بسیار دشوار است. البته داشتن شریکان متعدد عامل خطرزای بزرگی است، اما داشتن یک شریک که او خود شریکان متعدد داشته است نیز به همان اندازه خطرناک است.
 
آگاهی وسیع تر نسبت به این واقعیت مطمئنا می تواند بر احساس لذت زنانی که پذیرای محبوب ترین و باتجربه ترین مرد هستند، تأثیر بگذارد.
 

پیامدهای بیماری های مقاربتی نیز برای زنان بسیار بیشتر است، زنان، همین که یک بار به این گونه بیماری ها مبتلا شوند، آمادگی بیشتری برای ابتلاء به سرطان های رحم و نازایی پیدا می کنند. حدود ۲۰ درصد نازایی زنان در نتیجه اثرات بیماری تورم لگن خاصره است که به دلیل بیماری های مقاربتی درمان نشده ایجاد می شوند.
 
همچنین برآورد می شود که بیماری ها مقاربتی درمان نشده علت ۹ درصد از بارداری های خارج از رحم و ۱۸ درصد از موارد درد مزمن لگن باشد. ۴۵ میلیون آمریکایی ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) دارند که می تواند سبب ایجاد زگیل های آلت تناسلی و هم سرطان های گردن رحم شود.
 
خطرپذیری بالاتر زنان برای ابتلاء به یک بیماری مقاربتی از شریکی آلوده و پیامدهای وخیم تر ابتلاء به این بیماری ها در زنان، به ندرت مورد توجه قرار می گیرد. آخرین دستیاران پژوهشی من که در دانشجوی دختر رتبه اول بودند، از این واقعیت ها اطلاع نداشتند. دست کم در جمع اطراف من، این گونه اطلاعات در مواد درسی آموزش جنسی یا جزوه های فرزندپروری برنامه ریزی شده درباره بیماری های مقاربتی وجود ندارد.
 

مانیفست اخیر فمینیست های نسل جدید، باصراحت از لذت جنسی زنان سخن می گوید در این بیانیه به اختصار به بیماری های مقاربتی اشاره شده است، اما سخنی از خطرپذیری بیشتر برای زنان وجود ندارد. یکی از نویسندگان به صراحت اذعان میکند که تبخال هایش وسیله ای برای کمک به پایان دادن به اخلاق سکوت، پیرامون بیماری های مقاربتی و تلاش برای ایجاد همبستگی خواهرانه است. اما به هر حال، انسان با کسانی که دارای بیماری های مقاربتی درمان ناپذیر هستند، احساس همدردی بسیار می کند؛ برای خواهرانی که اگر مبتلا به چنین بیماری هایی نبودند می توانستند مردان دلخواه تری را جذب کنند و زندگی خالی از دردی داشته باشند.
 

نویسنده: استون ای.رودز

 
منبع: کتاب «تفاوت های جنسیتی را جدی بگیریم!»