نویسنده، تهیه کننده، کارگردان: خسرو سینایی/ مدیر فیلمبرداری: علی لقمانی/ تدوین:علیرضا کریمی/ موسیقی: لوریس چکناوریان/ طراحی و ترکب صدا:علیرضا کریمی/ دستیار کارگردان: سید منصور بنی‌هاشمی/ مدیر تولید: مجید کریمی/ مشاور امور رسانه‌ای:علی زادمهر
بازیگران: مهدي احمدی، طیبه دهقان منشادی، عبدالرسول دریا پیما، محمد سلامتی، نرگس هرمزی، مصطفی شب تاری
فیلم سینمایی «جزیره رنگین» دهمین ساخته خسرو سینایی از 6 دی ماه در گروه هنر و تجربه اکران شده است. فیلم «جزیره رنگین» در کاخ زامک شهر پوزنان لهستان و جشنواره غیر رقابتی ون کوور کانادا حضور داشته است.
فیلم «جزیره رنگین» در بخش خارج از مسابقه سی‌و سومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت.
خلاصه فیلم «جزیره رنگین»:
داستان فیلم «جزیره رنگین» اقتباسی آزاد است از فعالیت دکتر احمد نادعلیان در جزیره هرمز. او یک – هنرمند محیطی- است چند سال پیش به آن جزیره رفت، بیغوله ای ویران را خرید و آن را به موزه‌ای برای نمایش آثار هنری بومی مردم جزیره تبدیل کرد. علاوه بر این طی کارگاهی به اهالی علاقه‌مند جزیره آموخت که چگونه می‌توانند با بهره‌گیری از خاک‌های رنگارنگ جزیره نقاشی کنند و آثار خود را برای فروش به گردشگران ایرانی و خارجی ارائه دهند. حاصل این فعالیت آن است که امروز کسانی که از این کارگاه‌ها بهره برده‌اند؛ می‌توانند با فروش آثارشان به گردشگران، شرایط اقتصادی بسیار بهتری را برای خود و خانواده‌شان فراهم کنند. بدیهی است که این فعالیت از طرف یک – سرحدی- ( فردی که از اهالی بومی جزیره نیست) ؛ در ابتدا با سوءظن و مخالفت کسانی از اهالی بومی مواجه شد و برخوردهایی را به وجود آورد. اما پس از حدود ده سال، نقاشی روی شیشه با خاک‌های رنگین جزیره به یک – هنر اجتماعی– تبدیل شده است که گردشگران بسیاری را از ایران و کشورهای دوردست برای دیدار از جزیره هرمز جلب می‌کند.
یادداشت خسرو سینایی، کارگردان فیلم «جزیره رنگین»:
فیلم «جزیره رنگین» برای من با این نگاه شکل گرفت:
۱- هر یک از ما می‌توانیم در حد امکانات‌مان برای ساختن سرزمینی زیباتر و زندگی بهتر برای مردم آن کوشا باشیم.
۲- حتما در این کوشش موانعی در سر راه خواهیم داشت؛ اما با مداومت و پیگیری می‌توان بر این موانع فائق آمد؛ و حتی با شکیبایی و پرهیز از دشمنی؛ از آن موانع عواملی سازنده ساخت.
۳- همیشه باور کرده‌ام که در سراسر کشورمان استعدادهایی بسیار جوشان و باطراوت وجود دارند که متاسفانه کمتر مورد توجه فیلم‌سازان قرار می‌گیرند. معتقدم در فیلم‌هایی که به فضاهای واقعی و زندگی روزمره مردم می‌پردازند؛ همکاری با بازیگران محلی نتیجه‌ای بسیار اصیل تر و باورپذیرتر دارد.
۴- فیلم به شکلی داستانی مستند ساخته شده تا بتواند مخاطب جویای داستان را نیز به خود جلب کرده، در عین حال با سرزمین‌مان، مردم آن و آداب و رسوم آن‌ها آشناتر کند.
منبع : سلام سينما
/118/
