از پاریس با عشق (From Paris With Love)

کارگردان: پي ير مورل
 

بازيگران: جان تراولتا (چارلي واکس)، جاناتان رايس مه يرز (جيمز ريس)، کاسيا اسموتنيکا (کارولين)، ريچارد دردن (سفير)، بينگ ين (وُنگ). 92 دقيقه. درجه ي نمايشي: از پاريس با عشق ارتباط چنداني نه با پاريس دارد نه با عشق و نه با سلول هاي مغزي شما. اين فيلم اکشن احمقانه را بنجل ساز پرتواني به اسم پي ير مورل ساخته که قبلاً به حرفه ي شريف فيلمبرداري در گروه لوک بسون – فيلمساز خوبِ سابق و خشن سازِ فرامليتي لاحق – مشغول به کار بود. پي ير مورل که استعداد استيليزه کردن خشونت و قساوت را نزد استادش، بسون، آموخته، در فيلم قبلي خود، دزديده شده، ليام نيسون را به نابود کردن گروهي از آلبانيايي هاي مشغول در تجارت فحشا واداشته بود. در آن فيلم، مسائلي هم براي دختر نيسون رخ مي داد که مايه هاي «دلي» و «احساسي» فيلم را شامل مي شد. اما خوشبختانه در فيلم از پاريس با عشق هيچ خبري از مايه هاي انساني و بشري نيست و امورات قهرمان اکشن فيلم صرفاً با چوب و شيشه و آهن و باروت و بازوکا مي گذرد.
داستان آبکي فيلم از پاريس با عشق از تراوشات فکري لوک بسون است که توسط آدي هاساک مبدل به فيلمنامه شده است. جاناتان رايس مه يرزِ ايرلندي در فيلم از پاريس با عشق نقش يک آمريکايي اهل برانکس، به نام جيمز ريس را بازي مي کند. جيمز کارمند دون پايه ي سفارت آمريکا در پاريس است و با نامزدش (کاسيا اسموتنيکا) زندگي خوبي را در اين شهر سپري مي کند. اما جيمز در آرزوي اين است که در سلسله مراتب اداري و شغلي خود بالا برود. ديري نمي گذرد که براي خنثي کردن يک توطئه ي تروريستي / مواد مخدري در شهر پاريس با چهره ي برتر سازمان جاسوسي آمريکا، چارلي واکس (جان تراولتا)، همراه و همکار شود. ترکيب ميان اين کارمند دست و پا چلفتي با آن غول نخراشيده نتراشيده ي سازمان جاسوسي آمريکا به زودي کار خودش را مي کند و در عرض 40 دقيقه از 92 دقيقه مدت زمان فيلم نصف شهر پاريس، عمدتاً آسيايي تبارها و عرب تبارهاي مقيم اين شهر، کشته مي شوند و ...
شايد تنها نکته ي جالب در اين فيلم، سروشکل تازه ي جان تراولتا باشد: کله ي طاس، ريش بزي و مزه پراني هايي که آشکارا اشارتي است به قصه ي عامه پسند؛ فيلمي که دوران بازيگري جان تراولتا را احيا کرد. متأسفانه اين اشارات کميک تنها تأثيرش اين است که تماشاگر را وادار به يک مقايسه مي کند بين بنجلي که الان دارد روي پرده ي سينما مي بيند و آن فيلم ارزشمندي که تارانتينو به جهان سينما عرضه کرد.
از پاريس با عشق، چيز تازه اي براي عرضه ندارد جز همان طرح داستاني احمقانه، همان فصل هاي اکشن ساخته شده با کار کامپيوتري که بيشتر به انيميشن مي ماند تا اکشن حرکت زنده. به قول راجر ايبرت، گذشت آن زماني که در فيلم هايي مثل ارتباط فرانسوي مي توانستي يک صحنه ي تعقيب و گريز واقعي و جاندار را ببيني؛ حالا در صحنه هاي تعقيب و گريز فيلم ها آن کسي که بيش از همه عرق مي ريزد تدوينگر فيلم و مسئول CGI است و نه بازيگران!
منبع: نشريه ديناي تصوير شماره 190