« برت واندراستون شگفت انگیز » از جمله آثاری بود که همه طرفداران ژانر کمدی، ماه ها منتظر اکران عمومی آن بودند تا ببینند جمع ستارگان کمدی هالیوود در کنار یکدیگر ، چه نتیجه ای در بر خواهد داشت. استیو کارل، جیم کری، استیو بوشمی، اولیویا وایلد و آلن آرکین از جمله بازیگران مشهوری هستند که در این فیلم پر زرق و برق حضور پیدا دارند. اما آیا این تیم قدرتمند بازیگری، باعث شده تا « بت واندراستون شگفت انگیز » تبدیل به اثری ارزشمند شود یا خیر؟ برت واندراستون پسر بچه ای است که همواره توسط قلدرها مورد آزار و اذیت قرار میگیرد و این مسئله رفته رفته در حال تبدیل شدن به یک معضل بزرگ برای اوست. برت برای خلاصی از این وضعیت، به سمت دنیای شعبده بازی کشیده می شود و شروع به یادگیری انواع و اقسام ترفندهای این حرفه می کند و در این راه یک دوست خوب به نام آنتون هم می یابد که او هم شیفته شعبده بازی است. پس از 30 سال ، حالا برت ( استیو کارل ) و آنتون ( استیو بوشمی ) تبدیل به بزرگترین شعبده بازان لاس وگاس شده اند که برنامه هایشان ، تماشاگران بسیاری را به سالن می کشاند. اما به تازگی یک شعبده باز خیابانی به نام استیو گری ( جیم کری ) توجه ها را به خود جلب کرده چراکه برنامه ای وی جذاب تر و واقعی تر از هر شعبده باز دیگری است و به همین جهت محبوبیت برنامه های برت و آنتون رو به کاهش است. حال ، برت و آنتون می بایست راه حلی برای خارج شدن از این شرایط پیدا کنند. آنها تصمیم می گیرند به هر دری بزنند تا بتوانند اعتبارشان را پس بگیرند اما در مسیرشان با اتفاقات عجیبی مواجه می شوند که مسیر زندگی آنها را تغییر می دهد و ... « برت واندراستون شگفت انگیز » تمام فاکتورهای آشنای زیر ژانر موسوم به " شعبده بازی "را دارد. طبق تعریف رایج، ما شخصیتی داریم که حسابی روی دور هست اما با ورود یک شخصیت به مراتب قوی تر از وی ، او متوجه می شود که همیشه در اوج نخواهد ماند و در حین یافتن یک راه حل جدید برای مشکل جدیدش، به ارزش های دیگر زندگی پی می برد و... این فرمول آشنا در « برت .. » هم به خوبی به بکار گرفته شده و تغییرات خلاقانه ای در روایت این داستان مشاهده نمی شود. گفتگوها، موقعیت ها ، زمان بندی رخداد اتفاقات براساس تعریف رایج این زیر ژانر و ... در شرایط مساعدی به سر می برد که نه می توان به آن خرده گرفت و نه آن را جذاب توصیف کرد. دان اسکاردینو به جای بکارگیری ذهن نسبتاً خلاقش که نتیجه آن را قبلاً در سریالهای محبوبی نظیر « Rock 30 » مشاهده کرده بودیم، به استفاده از کلیشه ها بسنده کرده که نوعی حرکت هوشمندانه هم محسوب می شود چراکه نه کسی آن را ضعیف می خواند و نه کسی آن را شایسته تقدیر؛ در واقع این نوع نگرش به فیلمسازی ، راه رفتن روی یک طناب مطمئن محسوب می شود. اما فیلم « برت ... » درست از جایی ضربه خورده که هیچکس حتی کارگردان هم انتظارش را نداشته و آن هم عدم جذابیت شخصیت ها و نگرفتن شوخی ها فیلم است. ظاهراً سازندگان فیلم « برت ... » به اندازه ای به بازیگران فیلمشان اطمینان داشته اند که احساس کرده اند نیازی به پرداخت و توجه ویژه به آنها نیست و خودِ آنها به راحتی می توانند از پس وظایفشان برآیند! در « برت ... » از وجود ستارگان متعدد سینمای کمدی هالیوود بهره می برد. استیو کارل یکی از بهترین کمدین های این سالهای هالیوود است که حضورش می تواند برای هر فیلمسازی یک برگ برنده محسوب شود. همچنین استیو بوشمی با تجربه فراوان در سینمای کمدی به راحتی قادر هست نبض صحنه را به دست بگیرد و البته مهمتر از همه ، حضور جیم کری در فیلم است که اتفاقا به سبک و سیاق خاص خودش یعنی کمدی فیزیکی ، در فیلم ایفای نقش می کند. شخصیت استیو که جیم کری آن را ایفا می کند، بدون شک اکثر تماشاگران را به یاد فیلمهای دهه نود وی مانند « من خودم و ایرن » خواهد انداخت که می توان گفت دوران یکه تازی وی در سینمای کمدی محسوب می شد. اما حضور کری در فیلم « برت ... » تنها به بازخوانی شوخی های قدیمی گذشته و نکته جدیدی در بازی او مشاهده نمی شود. صاف ایستادن و بدون حرکت دیالوگ گفتن، حرکات خاص فیزیکی و خنده های شیطانی(!) از جمله نشانه های بازی کری در دهه ی نود محسوب میشد که حالا همگی آنها بار دیگر به این فیلم آورده شده اما با خلاقیت و جذابیت بسیار کمتر به نسبت آن سالها. این مشکلات زمانی حاد تر می شود که بدانیم ، نویسندگان فیلم ایده و شوخی های نابی برای این بازیگران توانا در نظر نگرفته اند و در کمال ناباوری، ما با مجموعه ای از شوخی های بی مزه و تکراری طرف هستیم که توسط بهترین کمدین های هالیوود در حال اجرا هستند. ن شوخی ها از به هجو کشیدن آثار شعبده بازان مطرح جهان گرفته بصورت یکی در میان گرفته است. در واقع شاید بتوان اینطور گفت که اگر بازیگران مطرح این فیلم نبودند، این شوخی ها نیز بطور کامل در قید و بند تکرار گرفتار می شدند و جذابیت خود را بطور کامل برای تماشاگر از دست می دادند. اما با اینکه اکثر این شوخی ها و لحظات، تکراری و آشنا هستند ، اما با اینحال فیلم هنوز بازیگرانی دارد که حتی در بدترین شرایط و بدترین لحظات نوشته شده هم بتوانند، خودشان و ارزششان را نشان دهند. آلن آرکین در نقش شعبده باز کهنه کار و بازنشسته ، یکی از خوب های « برت واندراستون شگفت انگیز » است که لحظات زیبا و تماشایی را برای تماشاگر رقم می زند. دیالوگ نوشته شده برای او به مراتب جذاب تر از نقشهای اصلی فیلم می باشد و به راحتی تماشاگر را به خنده وا دارد. اولیویا وایلد هم که نقش دستیار آنتون را ایفا می کند، به اندازه کافی بامزه هست که بتوانیم با وی ارتباط برقرار کنیم. در مجموع باید بگویم که « برت واندراستون شگفت انگیز » ، یک کمدی پر فراز و نشیب است که برخلاف انتظارات ، اصلا در حد و اندازه های یک اثر فاخر کمدی نیست. فیلم در لحظاتی شبیه به آثار نازل به سبک کارهای ویل فارل می شود و در لحظاتی دیگر، با هنرنمایی بازیگرانش ، تبدیل به اثری سرگرم کننده می شود که خنده را بر لب تماشاگران می آورد. اما اگر بازیگران مطرح فیلم را نادیده بگیریم و از خلاقیت های ذاتی آنها در پرداخت شوخی ها صرف نظر کنیم، باید گفت که « برت واندراستون شگفت انگیز » یک کمدی معمولی است که در مدت زمان 100 دقیقه دائما بین متوسط و ضعیف ، در حال حرکت هست و ریتم و آهنگ مشخصی ندارد. برای لذت بردن از « برت واندراستون شگفت انگیز » باید سطح انتظاراتتان را پایین بیاورید و سپس به تماشای فیلم بنشینید. در این صورت به نظرم می توانید از تماشای این فیلم لذت ببرید. منبع: مووی مگ

نقد قیلم برت واندراستون شگفت انگیز : The Incredible Burt Wonderstone

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته