کارگردان : George Clooney بازیگران: Ryan Gosling George Clooney Paul Giamatti یمه ماه مارس تصویرگر حقیقتی بدیهی است: هیچ چیز ارزش ها و ایده آل ها را مانند "سیاست" لجن مال نمیکند! تاسف برانگیزترین نکته در مورد این تراژدی امریکایی آن است که در سیاست هرگونه خیانت یا تغییر موضع در صورتی که هدف را توجیه کند قابل قبول است. داستان و رویدادها آنقدر واقعی و ملموس بنظر میرسند که اگر نماها را به سبک درام نمی ساختند، فیلم براحتی تبدیل به یک اثر مستند میشد. در واقع مسائل پشت پرده و حقه های کثیف سیاسی همانطور که هست نشان داده میشود، نه آن طور که باید باشد. فیلمی بشدت بدبینانه که با توسل به همین بدبینی اش سرانجام حقیقت را کشف میکند. عنوان فیلم تاریخ قتل ژولیوس سزار و یکی از عناصر تقویم رومی است. نیمه ماه مارس همان 15 مارس است؛ تاریخی که قرار است رویدادهای مهمی رقم بخورد. در واقع روز انتخابات دورن حزبی Ohio است که فرماندار مایک موریس (با بازی George Clooney) منتظر است تا با برند شدن در آن و در ادامه انتخاب درون حزبی سراسری، نامزد دموکراتها در انتخابات ریاست جمهوری آینده شود. کسانی که قرار است او را در این راه کمک کنند، مدیر ستاد انتخاباتی اش پل زارا (با بازی Philip Seymour Hoffman) و استراتژیست ارشدش استفان مایرز (با بازی Ryan Gosling) هستند. اما در اینجا همه چیز در برنده شدن در یک رقابت انتخاباتی سالم در Ohio خلاصه نمیشود، بلکه پای مسائل سیاسی دیگری نیز در میان است. به این ترتیب که اگر دو رقیب موفق شوند تایید سناتوری مهم را کسب کنند، میتوانند در آینده شانس بالایی در نامزی حزبشان داشته باشند. تاییدی که رقیب موریس یعنی سناتور پولمن برای گرفتن آن حاضر به پرداخت رشوه خوبی است. کاری که موریس زیر بار آن نمیرود. Clooney که علاوه بر کارگردانی، فیلمنامه اثر را هم نوشته است، مانند اغلب امریکایی دید مثبتی نسبت به جریانها سیاسی ندارد. با اینکه شخصیت اش در فیلم فردی پیشرو و لیبرال است ولی نشان میدهد که هدف اش در باطن تنها قدرت است و شعار های انتخاباتی فقط وسیله است برای رسیدن به آن. در واقع وقتی پای رقابت انتخاباتی به میان میاید، دیگر تفاوت چندانی میان دموکراتها و جمهوری خواهان نیست. در بازی کثیف سیاسی حتی برنده ها هم اغلب بازنده اند. Clooney نیز با همین نگاه واقعیت سیاسی امریکا را بدون اغراق و حاشیه سازی به شیوه ای کاملاً قابل باور به تصویر میکشد. از لحاظ فنی، نیمه ماه مارس درامی است ماجرایی ولی بدون حتی یک سکانس که بتوان اسم آن را اکشن گذاشت. شخصیت بازیگران، دغدغه ها و رابطه هایشان در نیمه اول فیلم، قبل از به وقوع پیوستن رویدادهای کلیدی به خوبی پرداخته میشود. بطوریکه در نیمه دوم زمانی که تنشها به اوج میرسد، رفتارشان برای تماشاگر براحتی قابل باور است. از آنجایی که در فیلم از عناصر رایج ژانر ماجرایی استفاده نشده، کارگردان سعی کرده برای جذابیت داستان از تعلیق در پایان فیلم استفاده کند. بلاتکلیفی که هوشمندانه تماشاگر را درگیر سرانجام گنگ شخصیتهای داستان میکند و این که نمیدانند آیا این افراد در پایان ماجرا آیا واقعاً پیروز هستند یا اینکه در باطن بازی را باخته اند. بار فنی بازیگری فیلم بسیار بالاست. افراد با استعدادی که از شش نفر آنها یعنی Gosling, Clooney, Hoffman, Giamatti, Tomei, Wood 11 نامزدی و 3 برنده جایزه اسکار بیرون میاید. برای نقشهای مکمل نیز از بهترین "بازیگران شخصیت" (بازیگرانی که نقشهای غیر معمول را بازی میکنند) حال حاضر یعنی Jeffrey Wright و Jennifer Ehle استفاده شده است. جمع شدن این تعداد بازیگر موفق در کنار هم نه تنها به جهت کیفیت بالای تولید، بلکه به خاطر محبوبیت Clooney در هالیوود است. شخصیت پردازی نقش اول کار یعنی Gosling نسبت به سایرین بهتر انجام شده است. فردی که تقریباً در تمامی سکانسها حضور دارد و گویی در طول داستان آرام آرام با دیدن واقعیتها به سوی تاریکی و پوچی گام برمیدارد. البته این شخصیت پردازی بیظیر بدون بازیهای درخشان نقشهای مکمل امکان پذیر نیست. Clooney سیاستمداری صادق و فهمیده؛ Hoffman فردی کهنه کار و با تجربه که وفاداری از همه چیز برایش مهمتر است؛ Giamatti دشمنی با رفتاری ماکیاولیستی که تقریباً تمام انسانیت اش را در مسیر سیاست از دست داده است؛ Tomie خبرنگاری که تنها کسانی را "دوست" مینامد که به او اطلاعاتی جالب بدهند؛ نیمه ماه مارس یکی از صادقانه ترین فیلمها به نمایش در آمده در مورد سیاست در امریکاست. در واقع داستان فیلم چیز جدیدی نیست که مردم امریکا از آن بی خبر باشند، بلکه نکته غیر منتظره، پرداختن به این موضوع توسط فیلمسازی ماهر و شناخته شده ای مانند Clooney است. با وجود تمامی عناصر لیبرال در فیلم، پیام آن کاملاً فراتر از جهت گیری های حزبی است. گویی که میخواهد تلنگری به تمام سیاست مداران امریکا بزند. وقتی فیلم تمام میشود، تماشاگر در تعجب میماند که آیا شخصیتهای برنده داستان واقعاً پیروز شده اند یا خیر. واقعیتی که قبل از این در کمتر فیلمی نشان داده شده است. منبع:سایت نقد فارسی

نقد فیلم نیمه ماه مارس - The Ides of March

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته