کارگردان : Woody Allen بازیگران : Cate Blanchett,Alec Baldwin,Sally Hawkins استان فیلم جدید وودی آلن،"Blue Jasmine/جاسمین غمگین"،اقتباسی نه چندان وفادارانه از روی نمایش نامه اتوبوسی به نام هوس از تنسی ویلیامز است.فیلم از نظر روایی نامتوازن است،اما بازی خیره کننده کیت بلانشت در نقش اول به داد فیلم رسیده و این لغزش های گاه و بی گاه را جبران کرده است.کیت بلانشت نقش را به قدری استادانه ایفا کرده که از همین حالا می توان او را نامزد جایزه اسکار دانست و با توجه به علاقه داوران آکادمی اسکار به وودی آلن،تصور اینکه این نقش از نظر آن ها دور بماند مشکل است. حال و هوای فیلم با دیگر فیلم های وودی آلن یا حداقل با فیلم هایی که او بعد از "Match Point/امتیاز نهایی" ساخته متفاوت است.وودی آلن از نظر سبک و جغرافیا به فیلم تنوع داده است.اگرچه در فیلم نامه عناصر کمدی تاریک وجود دارند که ممکن است گاه و بی گاه شما را بخندانند،اما در کل فیلم نسبت به فیلم های دیگر او جدی تر است و آن سبک عجیب و غریب همیشگی را ندارد.وودی آلن فیلم را با آن ذهنیت همیشگی نساخته است.شخصیت اصلی فیلم اگرچه مشکلات ذهنی دارد،اما آن آدم خل و چل همیشگی فیلم های او نیست.از شهر زادگاه وودی آلن به عنوان محیط فلش بک های فیلم استفاده شده است؛اما داستان اصلی در سان فرانسیسکو اتفاق می افتد.این اولین بار از دهه 70 تا زمان حال است که بخش عمده تولید یکی از فیلم های وودی آلن در آمریکا،در شهری به جز نیویورک رقم خورده است. جاسمین (کیت بلانشت) ناامید و فقیر به سان فرانسیسکو آمده تا نزد خواهرش،جینجر (سالی هاکینز) زندگی کند.وقتی صحبت از مهمان باشد سخت می شود کسی بدتر از جاسمین پیدا کرد.او خانه جینجر را به خاطر کوچکی و دکور بد آن تحقیر می کند رای جاسمین مواجه شدن با واقعیت سخت است.او که قبلا همسر ناز پرورده دلالی زبر دست (الک بالدوین) در وال استریت بوده،اکنون همه چیزش را از دست داده است.همسرش هال به خاطر فعالیت های غیر قانونی توسط پلیس فدرال دستگیر شده و ترجیح داده به جای سپری کردن حکم حبس ابد،خود را حلق آویز کند.دولت اموالشان را توقیف کرده و جاسمین که فقیر و بی خانمان شده چاره ای جز آمدن پیش خواهرش و زندگی در خانه ای که به نظرش در شان او نیست،نداشته است.با این شرایط او مجبور است کاری پیدا کند و این چیزی است که به آن عادت ندارد.از طرفی پیدا کردن کارفرما برای زنی ناز پرورده مثل او مشکل است. شخصیت چند لایه جاسمین به زیبایی ترسیم شده است.اگرچه او در فیلم شخصیتی منفی به آن مفهوم رایجش نیست،اما به اطرافیانش آسیب می زند،گاهی از سر جهالت و گاهی به خاطر سطحی بودن شخصیتش.اما اغلب می شود محزون بودن او در درون را دید.هر از گاهی دچار هجوم ترس می شود و شبیه زنی در حال غرق شدن است که می کوشد خود را نجات دهد.تصویر دروغینی که از خود به دیگران نشان می دهد نازک و شکستنی است و در زیر آن زنی غمگین و ناامید قرار دارد. کارگردان اطراف کیت بلانشت را با چند بازیگر مکمل خبره پر کرده است.سالی هاکینز مثل همیشه نقش را با شایستگی بازی کرده و مثل کیت بلانشت او هم در فیلم با لهجه آمریکایی حرف می زند.پیتر سارزگارد نقش خواستگار بالقوه جاسمین را بازی می کند که از گذشته او بی خبر است.الک بالدوین نقش کارگزار بورس جا افتاده که کارهای خلاف قانون و بی تفاوتی اش زمینه ساز سقوطش می شود را به راحتی ایفا کرده است.یکی از غافل گیری های فیلم بازی اندرو دایس کلی است.این کمدین جنجالی در اولین حضور سینمایی اش در زمانی بیش از یک دهه،حضور خوبی به عنوان یکی از دو نیمه استنلی ارائه داده است. جاسمین غمگین" تلاش کرده مرحله از دست رفتن تعادل عقلی در جاسمین را جستجو کند.نتیجه آن یک کاوش شخصیت بازی محور از کار درآمده که بیشتر می شود از جان کاساویتز فقید انتظار داشت تا از وودی آلنی که هنوز بین ما زنده و حاضر است. منبع:سایت نقد فارسی

نقد فیلمBlue Jasmine (جاسمین غمگین)

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته