تحقیقی در مورد مشروبات الکلی صورت گرفت که توسط کمیسیون جهانی سیاست‌‌گذاری موادمخدر (Global Commission on Drug Policy) منتشر شد. این کمیسیون در تحقیق خود به این نتیجه رسید که طبق شواهد علمی موجود، قانون‌های مرتبط با موادمخدر دلیل موجه و منطقی بر آنها حاکم نیست. این کمیسیون، سیستم طبقه‌بندی موادمخدر توسط سازمان ملل را زیر سوال برد. سازمان ملل حدود 300 ماده مخدر را با توجه به عوارض، آسیب‌زا بودنشان و مزایای آنها (مثلا در پزشکی) و بدون در نظر گرفتن خطرناک بودنشان طبقه‌بندی کرده است. برای مثال، مورفین و یا سیلوسایبین (قارچ‌هایی چتری حاوی مادهٔ توهم‌زای سیلوسایبین و سیلوسین هستند) جزو موادمخدری محسوب می‌شوند که در بخش پزشکی نیز از آنها استفاده می‌شود. از سوی دیگر، این سازمان موادمخدری که هیچگونه کاربردی در پزشکی ندارند را به طور خودکار جزو خطرناک‌ترین مواد مخدر قرار دادند، بدون اینکه آسیب‌زا بودنشان را در نظر بگیرند.
ولی این نقص سیستم سازمان ملل متحد، سال‌هاست که آشکار شده است. در سال 2010 یک گروه از کارشناسان این حوزه در بریتانیا، 20 ماده مخدر را بر اساس 16 عارضه جسمی، روانی و اجتماعی مورد تحقیق قرار دادند. جواب بدست‌آمده شگفت انگیز بود: الکل به عنوان آسیب‌زاترین مواد مشخص شد و پس از آن نیز موادی همچون هروئین و کراک کوکائین در رتبه بعدی خطرناک بودن قرار گرفتند. و این در حالی است که تنابکو در رتبه ششم این طبقه بندی از نظر آسیب‌زا بودن قرار گرفت.
این تحقیق البته این را نیز خاطرنشان کرد که الکل به عنوان ماده‌ای که بیشتر از هر چیزی، با مصرف آن، به جامعه و اطرافیان آسیب می‌رساند، در رتبه نخست این طبقه‌بندی قرار گرفت. کراک کوکائین نیز جایگاه اول از نظر آسیب رساندن به خودِ مصرف‌کننده را به خود اختصاص داد.
