این محققان دریافتند آلودگی هوا و به ویژه آلودگی اُزن باعث تسریع در شیوع بیماری‌های ریوی از جمله آمفیزم ریوی (به معنی از بین رفتن پارانشیم ریوی است که موجب به نابودی ویژگی ارتجاعی ریه و همچنین نابودی دیوارهٔ کیسه‌های هوای ریه می‌شود. با هم بهم بیوستن کیسه‌های هوایی، حفره‌ایٔ بزرگ به وجود می‌آید که همین امر منجر به کاهش سطح تنفسی می‌شود) می‌شود.
طی مدت 10 سال، اگر سطح اُزن در یک شهر فقط سه واحد در میلیارد بیشتر از یک شهری که افزایش گاز آُزن نداشته است، باشد موجب می‌شود ریسک ابتلا افراد به آمفیزم ریوی مانند فردی باشد که هر روز یک بسته سیگار به مدت 29 سال می‌کشد.
یکی از پژوهشگران این تحقیق در بیانیه‌ای اعلام کرد: «ما با دیدن تاثیر آلودگی هوا بر پیشرفت بیماری آمفیزم ریوی که با اسکن‌های ریوی دیده شده است، بسیار شگفتزده شده‌ایم. تاثیر آن مانند تاثیر استعمال سیگار بر ریه و پیشرفت بیماری آمفیزم ریوی است. تا کنون شناخته‌شده‌ترین علت آمفیزم سیگار بیان شده بود.»
در واقع تغیییرات آب و هوایی به افزایش اُزن در برخی از شهرهای آمریکا و دیگر شهرهای جهان کمک کرده است.
مطالعات دیگری نیز از ارتباط میان برخی آلاینده‌های و بیماری‌های قلبی و ریوی گفته‌اند و این تحقیق نیز به ارتباط ماندن طولانی در معرض آلودگی‌های هوایی و آمفیزم ریوی پرداخته است.
همچنین مرکز کنترل بیماری‌ها در تحلیلی از یافته‌ها خود نوشت: تغییر اقلیم موجب افزایش سطح اُزن و یا ذرات آلوده دیگر در هوای برخی از مناطق جهان شده است که همین امر بر سلامت انسان تاثیر بسزایی داشته است.»
این مرکز در ادامه می‌نوسد: «اُزن (یکی از اجزای اصلی هوای آلوده به دود) با بسیاری از مسائل از جمله بیماری‌ها، کاهش عملکرد مناسب ریه، افزایش بستری در بیمارستان به دلیل آسم و مرگ نابهنگام در ارتباط است.»
