با این وجود اتوماسیون کامل بیمارستان مهمترین و جالبترین ویژگی آن است.
داروخانه آن مجهز به ربات هایی است که قرص ها را انتخاب می کنند و در یک پاکت بسته بندی می کنند. همچنین ربات هایی دیگری داروهای بسته بندی شده را به ایستگاه های توزیع می برند. این روند اتوماتیک سبب می شود نیروهای انسانی وقت بیشتری برای انجام فعالیت های دیگر داشته باشند.
در کنار این موارد ۲۳ خودروی اتوماتیک به ارسال لباس ها و ملافه های کثیف و خارج کردن زباله ها می پردازند. حسگرهای موجود در تجهیزات و همچنین همراه کارمندان به طور واقعی ذخایر مورد نیاز بیمارستان را کنترل می کند.
پزشکان و بیماران می توانند از یک مکان چند بیمار را کنترل کنند و از سوی دیگر اسکنرهای MRI و تجهیزات مختلف با یکدیگر یکپارچه می شوند.
به گفته دانشگاه استنفورد این بیمارستان طوری ساخته شده تا ارتقا یابد. بنابراین احتمالا برای افزودن فناوری های جدید به آن نیازی به تغییرات کلی در ساختار آن نیست. به عنوان مثال می توان زیربنای آن را در صورت لزوم به اینترنت۵G منتقل کرد. همچنین در آینده آزمایشی برای بررسی حسگرهای عمق و گرمایشی با کمک سیستم هوش مصنوعی انجام می شود تا ایمنی بیماران ارتقا یابد. این بیمارستان ۳۸۶ اتاق خصوصی دارد.
ساخت این بیمارستان جدید با کلیه فناوری های گفته شده طی ۱۰ سال و با بودجه ۲.۱ میلیارد دلار انجام شده است. چنین مبلغی برای دانشگاه استنفورد بسیار بالا است و هیچ تضمینی وجود ندارد فناوری ها پس از نصب به شیوه ای کارآمد فعالیت کنند.
