دبیر شورای عالی امنیت ملی در دیدار همتای ارمنستانی با اشاره به آخرین تحولات منطقه قفقاز و ضرورت تلاش همه طرف‌ها برای استقرار آرامش و امنیت در منطقه، تصریح کرد: هرگونه تغییر در جغرافیای منطقه ناامن کننده و موجب بی ثباتی و تصاعد بحران است. سفر گریگوریان به تهران پس از تحولات اخیر در منطقه قره‌باغ و برقراری آتش بس و انحلال جمهوری خودخوانده در این منطقه انجام شده است.
دبیر شورای امنیت ملی ارمنستان به ایران آمده بود تا در مورد سیاست‌های پاشینیان در مورد فراخواندن اعضای ناتو برای استقرار در منطقه توضیح بدهد. اینکه چرا نخست‌وزیر ارمنستان از کشور همسایه خودش نمی‌خواهد که برای کمک وارد عمل شود اما از طرف‌های فرامنطقه‌ای می‌خواهد بیانگر فکر بیمارش است. در این میان بیش از 100 هزار تبعیدی از قراباغ در شمال ارمنستان تجمع کرده‌اند و کشورهای غربی که پاشینیان چشم انتظار کمک‌های آنها است، هیچ کمکی به آنها نکرده‌اند.
ایران به‌عنوان همسایه بزرگ و قدرتمند ارمنستان باید به سران ایروان بگوید که اگر واقعاً دنبال حفظ تمامیت ارضی کشورشان هستند، این آوارگان را در استان سیونیک مستقر کنند و ایران هم کمک‌های فنی در این زمینه را ارائه خواهد کرد. با افزایش جمعیت این منطقه و احداث یک شهر در نقطه صفر مرزی با ایران، وضعیت بسیار متفاوت خواهد شد و موضع ایروان در منازعه با محور ترکی – اسرائیلی – انگلیسی تقویت می‌شود. البته اگر پاشینیان چنین موضعی داشته باشد. در هر صورت این تبعیدی‌ها نباید در کمپ‌ها بمانند یا در جمعیت ارمنستان ادغام شوند، حفظ هویت تاریخی آنها ضروری است.
این اقدام دولت ارمنستان باتوجه به ایجاد زیرساخت‌ها برای راه‌اندازی دالان تورانی ناتو در بخش جنوبی ارمنستان (متصل به مرزهای ایران) می‌تواند ضربه‌ای سنگین به برنامه‌های و طرح‌های توسعه طلبانه ترکیه و باکو باشد. در طول سال‌های گذشته در محورهای مختلف تلاش شده تا این مسیر ساخته شود. در تازه‌ترین خبر، اداره راه آهن باکو با انتشار عکسی اعلام کرده که ساخت پل راه آهن بر روی رودخانه هاکاری (بخشی از مسیر دالان تورانی یا همان کریدور جعلی زنگزور) در حال تکمیل است. طول آن 418 متر و عرض آن 6.5 متر خواهد بود.
این پل و دیگر پل‌ها و تاسیساتی که محور ترکی – اسرائیلی – انگلیسی با توهم تغییر جغرافیای منطقه می‌سازند، از جمله اهداف مشروعی است که با موشک‌های ایرانی منهدم می‌شوند. ایران بسیار صبور و با حوصله است و تا زمانی‌که کارد به استخوانش نرسد کاری نمی‌کند اما وقتی هم قرار شد دست به کار شود، همه چیز را به تنظیمات کارخانه بر می‌گرداند. ایران در طول 44 سال گذشته در هیچ جنگی در منطقه شکست نخورده است. این را همه به خوبی می‌دانند. یک کشور پیروز، همیشه راهکارهایی برای پیروزی دارد.
به‌صورت مشخص، ایران به هیچ عنوان اجازه هیچ تغییری در منطقه را نخواهد داد، اینجا هیچ مذاکره، هیچ معامله و هیچ رایزنی و لابی و نفوذی موثر نخواهد بود. قدرت ایران تثبیت شده، قابل توجه و بدون رقیب است. منطق ایران نیز به اندازه قدرتش قوی است و به همین دلیل در برابر تهدیدهای مکرر مقامات مختلف کشور مبنی بر مقابله با هرگونه تغییر در جغرافیای منطقه، کسی تا الان جرأت موضع‌گیری صریح نداشته است. همه تلاش‌ها برای اقدامات عوامل و عناصر نفوذی در داخل کشور است که آیا مسیر را باز می‌کنند یا نه؟
با این‌حال، مردم کشور در موضوع قفقاز به‌صورت کامل هوشیارانه‌ای ورود کرده و بدون آنکه منتظر اقدامات دولت و حکومت باشند، شروع به شفاف‌سازی کرده و در این زمینه توانسته‌اند شهروندان را نسبت به تهدیدات آینده چنین اقداماتی همراه کنند. باتوجه به عزم محور ترکی – اسرائیلی و با هدایت کامل انگلیس برای تغییر در مرزها با حمله به ارمنستان، جنگ حتمی خواهد بود، اما اگر جنگ شود ایران باید دقیقا چه مناطقی را هدف قرار دهد و سیاست رزمی و جنگی کشور چه خواهد بود؟
شمال ارس به عنوان بخشی از ایران تاریخی، فرهنگی و سیاسی فقط 200 سال است که از کشور جدا شده و این مدت‌زمان در تاریخ چند هزار ساله عدد قابل توجهی نیست. درست است که جهانِ امروز واحدهای سیاسی با توجه به قوانین بین‌المللی مقاومت بیشتری در مقابل تغییر و تحول می‌کنند ولی در همین 4 دهه اخیر شاهد شکل‌گیری کشورهای جدید و انضمام سرزمین‌ها به کشورهای دیگر است. نمونه عینی و قابل توجه آن را می‌توان امروز در اوکراین دید.
بنابراین، باید گفت آنچه که در شمال ارس پس از وقوع جنگ ممکن است روی دهد، با قبل از آن بسیار متفاوت خواهد بود. ممکن است واحد سیاسی به اسم جعلی «آذربایجان» وجود نداشته باشد و حتی «ارمنستان» نیز در قالب یک کشور ادامه حیات ندهد. جنگ‌ها به سختی شروع می‌شوند و به همان سختی هم به پایان می‌رسند و توافقاتی که باعث پایان این جنگ‌ها می‌گردد هم بسیار پیچیده و معمولاً دیرپا هستند. بنابراین به نظر من، نسبت به میزان مداخله خارجی در منطقه و تلاش برای محاصره ایران، جنگی که درخواهد گرفت فقط باید یک مبنا داشته باشد...
این مبنا، برداشته شدن همیشگی و دائم تهدید است، تهدیدها در این منطقه دو شکل است: نخست جغرافیایی و دوم اقتصادی؛ جغرافیایی که تلاش می‌کند تا نخجوان را به باکو متصل کند و اقتصادی که تلاش دارد تا خطوط مواصلاتی و ترانزیت را از ایران دور کند. با برداشته شدن تهدیدی بنام «باکو» برای دهه‌ها و شاید هم قرن‌ها دشمنان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای نمی‌توانند در این منطقه دست به فتنه‌گری و ایجاد هزینه بزنند. مسیر ارتباطی ایران و روسیه همیشه امن خواهد بود و ناتو به هیچ عنوان نمی‌تواند از این مسیر به آسیای مرکزی دسترسی داشته باشد.
بنابراین، ایران نه تنها باید نخجوان، بلکه باید همه سرزمین‌های شمال ارس تا خاک روسیه را تصرف کند و قدرت کافی به این منظور را دارد، مهم فقط اراده است که با افزایش قدرت و گسترش تهدیدات (که هیچ وقت به پایان نمی‌رسند) اراده هم بیشتر و علنی‌تر می‌گردد. اگر تا پیش از این از ضرورت تصرف و بازگردان نخجوان به خاک کشور می‌گفتم، امروز ما مطالبه همه شمال ارس را داریم و نیروهایی در ارمنستان وجود دارند که خواستار پیوستن به ایران هستند تا هویت و تاریخ خود را حفظ کنند.
به‌همین دلیل و با تاکید عرض می‌کنم؛ جمهوری اسلامی وظیفه‌ای در قبال ایران و کشور دارد که باید آن را انجام دهد. سیاست دائمی اعلامی مبنی بر اینکه ما به هیچ کشوری حمله نکرده و نمی‌کنیم و اصولاً اهل حمله به هیچ طرفی نیستیم و سیاست ما دفاعی بوده و هست، بسیار خوب و قابل توجه است اما این تا زمانی ارزش دارد که طرف مقابل نیز چنین رویکرد و سیاستی را در پیش بگیرد. در حالی‌که تقریبا به جز ترکمنستان و ارمنستان، بقیه همسایگان ما مشتی حسود هستند که هر وقت دست‌شان برسد به خاک ایران دست‌درازی می‌کنند.
شرایط جهانی فرصتی را در اختیار کشور قرار داده و باید از آن نهایت بهره را برد. وجود یک همسایه بنام ترکیه که دیگر رقابت نمی‌کند، بلکه دشمنی علنی می‌کند با نگاه‌های بیمارگونه دردسرهای بزرگی را در آینده برای ما خواهد ساخت. بنابراین با وقوع جنگ، باید عمیق‌تر و دقیق‌تر فکر و برنامه‌ریزی کرد. رفتار ایران نباید محدود به سیونیک باشد، باید تهدید دائمی را بردارد و این تهدید دائمی وجود رژیمی سفاک، وابسته و دشمن بنام علیف در باکو است که هیچ وقت از دشمنی‌اش کم نمی‌شود.
خلف خلف‌اف دستیار الهام علی‌اف رئیس جمهور آذربایجان در امور ویژه هم، قرار است امشب وارد تهران شود. خلف خلف‌اف دیپلمات کهنه‌کار و دستیار الهام علی‌اف رئیس جمهور آذربایجان در امور ویژه، قرار است امشب وارد تهران شود. روابط دوجانبه و تحولات منطقه، محور گفت‌وگوهای او در ملاقات با مقامات ارشد جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. این سفر در حالی انجام خواهد شد که روز یکشنبه نیز آرمن گریگوریان دبیر شورای عالی امنیت ملی ارمنستان برای گفت‌وگو پیرامون مسائل دوجانبه و منطقه در سفر به تهران، با مقامات ارشد ایرانی از جمله علی اکبر احمدیان دبیر شورای عالی امنیت ملی دیدار کرده بود. /کریم جعفری
