وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی در حالی طی روزهای اخیر قانون ممنوعیت تبلیغ کالاهای مضر را به صداوسیما ابلاغ کرد که این قانون پیشتر هم وجود داشته اما چندان جدی گرفته نشده است.
به گزارش راسخون به نقل از ایسنا، تبلیغ کالاهای مضر در رادیو و تلویزیون بر اساس ماده‌ی 37 قانون برنامه‌ی پنجم توسعه و آیین‌نامه تبلیغات سازمان صداوسیما، ممنوع است، اما این قانون که در بسیاری از موارد نادیده گرفته شده، طی روزهای اخیر بار دیگر از سوی معاون وزیر بهداشت به سازمان صداوسیما ابلاغ شد؛ با این حال مشخص نیست قانونی که در خودِ سازمان صداوسیما وجود دارد و چندان رعایت نمی‌شود، چگونه به واسطه‌ی ابلاغ از سوی سایر مراجع، ضمانت اجرایی پیدا می‌کند.
منع تبلیغات «کالاهای مضر برای سلامتی» مثل انواع چیپس و پفک، در حالی در رسانه ملی همچنان مورد مناقشه است که بیشتر تلویزیون‌های دنیا، این ممنوعیت را به عنوان امری پذیرفته شده که سلامتی جامعه را تضمین می‌کند، قبول کرده‌اند. مالزی، تایوان، استرالیا، انگلیس و ... از جمله کشورهایی هستند که پیش از این تبلیغ مواد خوراکی مضر را ممنوع اعلام کرده‌اند.
همواره به پخش آگهی‌های بازرگانی به عنوان منبعی مهم برای درآمدزایی در رادیو و تلویزیون ایران نگاه شده است و در شرایطی که خود مسؤولان صداوسیما هم به پخش حجم بالای تبلیغات رادیو و تلویزیونی رغبت نشان نمی‌دهند و حتی معاون سیما از آگهی‌های بازرگانی به عنوان پاشنه‌ی آشیل تلویزیون یاد می‌کند، اما همچنان تبلیغات بازرگانی مبنعی مهم برای درآمدزایی است.
در چنین شرایطی و با توجه به اینکه حجم قابل توجهی از آگهی‌های بازرگانی مربوط به کالاهایی بوده که سلامت مصرف‌کنندگانشان را به خطر می‌اندازند، شاید نتوان انتظار داشت، تلویزیون و رادیو به راحتی از این منبع مهم درآمد چشم بپوشند. از این منظر، عدم اجرای این قانون هم جای تعجب ندارد.
بنابراین اگر قرار باشد همکاری دوجانبه‌ای از سوی وزارت بهداشت و سازمان صداوسیما برای منع پخش تبلیغات کالاهای مضر صورت گیرد، نیاز به تزریق بودجه‌ای به رسانه ملی است تا دست کم بهانه‌ی نیاز مالی از این سازمان، گرفته شود.
با این حال باید توجه داشت که یک سوی این ماجرا خانواده‌هایی قرار دارند که فرزندان کوچکشان، تاثیر بسیاری از رسانه می‌پذیرند و نمی‌توانند این حجم از تبلیغ کالاهای مضر را کنترل کنند. در نتیجه رسانه ملی با رعایت نکردن این قانون، آسیب بسیاری به مخاطبان و به خصوص قشر کودک و نوجوان که هدف اصلی این قبیل تبلیغات هستند می‌زند.
و همه این‌ها درحالی است که مسؤولان رسانه ملی بارها اعلام کرده‌اند تنها دلیل پخش حجم زیاد تبلیغات، کسب منابع مالی جهت ساختن برنامه‌های مفید و فاخر است اما نگاهی اجمالی به عملکرد رادیو و تلویزیون در پخش آگهی بازرگانی، نشان می‌دهد این نگاه ساده‌انگارانه، هیچ گاه به هدفی که اعلام شده منتهی نخواهد شد.
/111/
