آیت‌الله العظمی جوادی آملی در تبیین بالاترین درجه کفر، گفت : بیشتر مؤمنان به خداوند ایمان دارند اما در شرایط مختلف ممکن است به غیر خدا تکیه کنند که در این‌صورت ایمان آنان متوسط و مشکوک به شرک است، اما مشرک به حساب نمی‌آیند و توبه آنان به درگاه الهی پذیرفته می‌شود.
به گزارش راسخون به نقل از رسا، آیت الله العظمی عبدالله جوادی آملی از مراجع تقلید در برنامه تفسیر قرآن کریم شبکه قرآن و معارف سیما در تفسیر آیات 62 تا 63 سوره یونس، گفت: کسی که ایمان دارد از خداوند هیچ گونه خوفی به دل ندارد ولی گاهی ممکن است کسی خوف‌ناک و اندوهگین نباشد و لی خوشحال هم نباشد که اولیای الهی و مردان خدا این گونه نیستند و تقوا و ایمان مستمر دارند.
وی افزود: تقوا و ایمان اولیای الهی مستمر است و در طول زمان دچار شدت یا کاهش نمی شود و کسی که اهل تقوا باشد میان خود و خدا فاصله ای نمی بیند بنابراین چنین شخصی از خداوند خوفی به دل ندارد.
این مفسر برجسته قرآن کریم اظهار داشت: اولیای خداوند دائم تقوا هستند و کسانی که این گونه باشند ولی خدا در زمین محسوب می شوند و ایمان و تقوای ولی خدا ایمان و تقوای تام است و این ویژگی مخصوص آنان است.
این مرجع تقلید با بیان این که در این میان دسته ای هستند که ایمان آنها مشکوک به شرک است، گفت: بیشتر مسلمانان و مؤمنان این گونه هستند و ایمان ناب و تام کم است و تنها انسان های انگشت شمار که همان اولیای الهی هستند این نوع از ایمان را دارند.
آیت الله العظمی جوادی آملی افزود: بالاترین درجه کفر این است که انسان خدا را در امور کارآمد نبیند و به سراغ انسان های مختلفی به جای خداوند برود تا مشکلات خود را حل کند؛ انسان زمانی به معصیت می افتد که در دل خود احساس خدایی کند و به جای توکل به خدا به بشر توسل و توکل یابد که این نوع دیدگاه ناشی از تعمد و شرک به خداوند است.
وی با بیان این که دعوی ربویت مهم ترین عامل گرفتار شدن انسان به معصیت است، گفت: کسانی که ایمان آنها متوسط است برای حل مشکلاتشان به غیر خدا پناه می برند و برای حل مشکلات خود به معصیت روی می آورند که اگر کسی از روی اجبار به جای خدا به سراغ دیگری رفت انسان مشرکی محسوب نمی شود و توبه اش به درگاه الهی پذیرفته است ولی ایمان چنین شخصی ایمان تام و تمام نیست.
این مرجع تقلید با بیان این که انسان های با تقوا و اولیای خداوند با ایمان خود در برابر خداوند تسلیم هستند، گفت: ایمان با تسلیم در برابر خداوند گره خورده است و اولیای خداوند این گونه هستند که آنچه می فهمند را با جان و دل خود گره می زنند و از این صفت به عنوان عقیده یاد می شود که مقدمه ایمان است.
وی تصریح کرد: کسانی که فهم خود را از دین در عمل انجام نداده و با جان خود نمی پذیرند معتقد نیستند و نمی توان به آنها انسان های معتقدی گفت و چنین انسان هایی در زمان آزمون خداوند دست و دلشان می لرزد.
آیت‌الله العظمی جوادی آملی گفت: ایمان از صنف عمل است و عقلی که اهل فهم باشد ایمان آورده و در عمل خود را بروز و ظهور می دهد و انسان دارای ایمان و اعتقاد تام و تمام، هرگز از خداوند خوفی به دل راه نمی‌دهد.
/2759/
