برف زمستانی که بر روی کوی و برزن می‌نشیند طیب و مطهر است و پیام آور دوستی، صفا و وفا خواهد بود. این چنین فضای پاک و دل انگیز محبوب خداوند جمیل است که زیبایی و پاکیزگی را دوست دارد.
رابطه انسان با طبیعت در صورتی که او ارزش وجودی خود را تحصیل و حفظ کرده و امین خدا باشد، رابطه تسخیری است؛ یعنی او می‌تواند چرخ نیلوفری را به زیر آورد . برای روییدن یک بذر لازم است تا آب، نور، هوا و املاح معدنی همگی کار خویش را انجام دهند تا جوانه‌ایی از دل خاک سر زند. تمام این عناصر در نهایت نظم و هماهنگی خالق جهان در تکاپو، رشد و نمو هستند تا انسان با مشاهده چنین نظمی خداوند سبحان را بیش از پیش ستایش کند، و انسانی که در مقام مسافر در حال عبور از دنیاست و مقصدی جز لقاءالله ندارد، با نگرش در طبیعت می‌تواند به شناخت بهتری از عظمت خداوندی برسد تا به قرب الهی نزدیک گردد.
یکی از رموز آفرینش دنیا نگرش به فصلهای زیبای آن است. فصولی که با آمدن و رفتن خود برگی از زندگی انسان را رقم می‌زنند. زمستان یکی از فصول زیبای این جهان است که ایرانیان بنا بر سنت و آیین کهن خود هر ساله شب آغاز آن را جشن می‌گیرند و با این جشن به استقبال فصلی پاک و مطهر می‌روند.
بنا بر آیین کهن ایرانیان این شب سنت‌های خاصی دارد. از سنت‌های شب یلدا، شب نشینی، دید و بازدید و صله ارحام است. چنان که بهره‌گیری علمی از فرصت آن با طرح مسایل علمی و تاریخی و خواندن اشعار به ویژه اشعار حافظ و تفأل به اشعار این شاعر گران‌قدر سپری می‌شود. با ورود به فصل زمستان خود را برای بهاری زیبا آماده می‌گردانیم.
ما با گرامی داشت این شب آرزوی آن داریم شب یلدای غیبت امام عصرِ ما به صبح آید و جهان از رخ زیبایش کامیاب گردد و با حضورش جهانی را از زمستان بیدادگری رهایی بخشد.
سید احمد سجادی
