بعد از کودتاى 28 مرداد، شاه در جهت قبضه نمودن قدرت و خفه کردن هرگونه نداى مخالف با کمک ساواک و دیگر ایادى خود اقدام به برگزارى انتخابات فرمایشى کرد. این جریان پس از سرکوب موقتى قیام پانزده خرداد 1342 به اوج خود رسید، تا جایى که در مجالس این دوران موافق و مخالف حتّى به صورت ظاهرى نیز وجود نداشت1.
مبارزات روحانیت بر علیه رژیم ستمکار شاهنشاهی ادامه داشت تا آن که؛ در اردیبهشت 1349، پس از آنکه رژیم شاه لایحه ننگین کاپیتولاسیون را تصویب کرد؛ و از سرمایهگذاران خارجى خواست تا در ایران سرمایهگذارى کنند، این حرکت مورد اعتراض علماى روحانی در قم واقع شد.
کمیته مشترک ضد خرابکارى با به کارگیرى شکنجهگران آموزش دیده در آمریکا و اسرائیل سعى در به زانو درآوردن مخالفان داشت. شکنجههاى اعمال شده چنان بی‌رحمانه و طاقتفرسا بود که انسان تاب شنیدن آن را ندارد2.
آیت الله سعیدی یکی از شخصیتهاى گران قدر روحانیت مبارز و نیروهاى مقلد امام خمینى بود؛ که سعى در ترویج افکار و روش امام خمینى داشت.
فردى چون شهید آیت الله محمدرضا سعیدى ذوب در افکار امام خمینى بود و شکنجههاى فراوان ساواک رژیم پهلوى را به علت ترویج خط امام خمینى متحمل شد3. آیت الله سعیدى علیه استعمار دست به تبلیغات شدیدى زد که سرانجام رژیم شاه وى را دستگیر و در قزل قلعه زندانى کرد و در زیر شدیدترین شکنجهها، در 20 خرداد 1349 به شهادت رساند4.
شهید سعیدى تنها مبارزه این عرصه نبود که با این وضع اسف انگیز در گوشه زندان از پاى درآمد بلکه چه بسیار افراد مظلوم و بىگناه به جرم حقگویى در سیاه چالهاى زندان‌های نظام مستکبر شاهنشاهی مورد ضرب و شتم و شکنجههاى وحشیانه و رفتار غیرانسانى قرار گرفته و به ملکوت اعلی پیوستند و ادامه مسیر مبارزه و مجاهدت را به ما سپردند.
سید احمد سجادی
پی‌نوشت‌ها:
1) تاریخ سیاسی معاصر ایران، مهدی نظرپور، جلد1، ص 205
2) نهضت روحانیون ایران، دوانی، جلد 5، ص 306-307
3) جریان شناسی سیاسی معاصر ایران ، آیت مظفری، جلد 1، ص 114
4) ایام در نگاه امام خمینی، ص 59
