راسخون - یار همیشه همراه : عبادت و فروع دین

عضویت العربیة English

جمعه، 14 ارديبهشت 1403 ( سال مهار تورم و رشد تولید )

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108

امام على علیه السّلام فرمودند:
اُنْظُرْ فيما تُصَلّى وَ عَلى ما تُصَلّى، اِنْ لَمْ يَكُنْ مِنْ وَجْهِهِ وَ حِلِّهِ فَلا قَبولَ؛
بنگريد در چه [لباسى ] و بر چه [چيزى ] نماز مى گزارى، كه اگر از راه صحيح و حلالش نباشد، قبول نخواهد شد
تحف العقول، ص 174 .

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
ذِكْرُ اللَّهِ لِاَهْلِ الصَّلاةِ اَكْبَرُ مِنْ ذِكْرِهِمْ ايّاهُ؛ اَلا تَرى اَنَّهُ يَقولُ: اُذْكُرونى اَذْكُرْكُمْ؟؛
ياد خدا از نمازگزاران، بالاتر از ياد آنان از خداوند است، مگر نمى بينى كه خداوند مى فرمايد: مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم؟
بحارالأنوار، ج 82 ، ص 199

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
صَلاةُ مُتَطَيِّبٍ اَفْضَلُ مِنْ سَبعينَ صَلاةً بِغَيْرِ طيبٍ؛
يك نماز با بوى خوش (عطر) بهتر از هفتاد نماز بدون بوى خوش است.
كافى، ج 6، ص 511 ، ح 7.

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اَحَبُّ الْعِبادِ اِلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ رَجُلٌ صَدوقٌ فى حَديثِهِ مُحافِظٌ عَلى صَلاتِهِ؛
محبوب ترين بنده نزد خداى عزوجل كسى است كه راستگو و مراقب نمازش باشد.
امالى صدوق، ص 371، ح 467 .

امام رضا علیه السّلام فرمودند:

فلسفه خطبه نماز جمعه اين است كه: چون جمعه، روز حضور عامه مردم است، حاكم وسيله اى براى پند و اندرز آنان داشته باشد و مردم را به طاعت تشويق كند و از معصيت بر حذر دارد و از تصميم خود درباره مصالح دين و دنيايشان آگاه سازد و از آنچه از گوشه و كنار مى رسد و حوادثى كه در آنها براى مردم سود و زيانى هست خبردار كند.
وسائل الشيعة، ج 5، ص 39، ح 6 .

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
اِسْتَوُوا تَسْتَوِ قُلوبُكُمْ وَ تَماسّوا تَراحَموا؛
[در نماز جماعت ] صف ها را هماهنگ و منظم نماييد تا دل هايتان هماهنگ شود و به يكديگر (شانه به شانه) متصل گرديد تا با هم مهربان شويد.
كنزالعمال، ح 20575 .

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
اَلصّلَواتُ الْخَمْسُ وَ الْجُمُعَةُ اِلَى الجُمُعَةِ كَفّاراتٌ لِما بَيْنَهُنَّ ما لَمْ تَغْشَ الكَبائِرُ؛
نمازهاى پنجگانه و نماز جمعه تا نماز جمعه بعد، كفاره گناهان ميان آنهاست، تا وقتى كه گناهان كبيره اى در ميان نيايد.
سنن التّرمذى، ج 1، ص 138، ح 214.

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
اَيُّهَا النَّاسُ، اِنَّ الْمُصَلّى اِذا صَلّى فَاِنَّهُ يُناجى رَبَّهُ تَبارَكَ وَ تَعالى ، فَلْيَعْلَمْ بِما يُناجيهِ؛
اى مردم! نمازگزار هنگام نماز با پروردگار بلند مرتبه اش مناجات مى كند، پس بايد بداند چه مى گويد.
مسند احمد، ج 2، ص 129 .

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِذا قُمْتَ بِاللَّيْلِ فَاسْتكِ فَاِنَّ الْمَلَكَ يَاْتيكَ فَيَضَعُ فاهُ عَلى فيكَ فَلَيْسَ مِنْ حَرْفٍ تَتْلوهُ وَ تَنْطِقُ بِهِ اِلاّ صَعِدَ بِهِ اِلَى السَّماءِ فَلْيَكُنْ فوكَ طَيِّبَ الرِّيحِ؛
شبانگاه كه (براى نماز) برخاستى، مسواك بزن چرا كه فرشته اى نزد تو مى آيد و دهانش را بر دهانت مى گذارد و آنگاه هيچ حرفى از قرآن و نماز و دعا نمى خوانى مگر آن كه آن را به آسمان بالا مى برد، پس بايد كه دهانت خوشبو باشد.
وسائل الشيعة، ج 1، ص 357.

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كانَ رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله اِذا اَفْطَرَ بَدَاَ بِحَلْواءَ يُفْطِرُ عَلَيْها، فَاِنْ لَمْ يَجِدْ فَسُكَّرَةٍ اَو تَمَراتٍ، فَاِذا اَعوَزَ ذلِكَ كُلَّهُ فَماءٍ فاتِرٍ وَ كانَ يَقولُ: يُنَقِّى الْمَعِدَةَ وَ الْكَبِدَ وَ يُطَيِّبُ النَّـكْهَةَ وَ الْفَمَ وَ يُقَوِّى الاَْضْراسَ... ؛
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله با حلوا افطار مى كردند و اگر حلوا نبود، با چيز شيرين ديگر و يا چند دانه خرما و اگر نبود، با آب گرم و مى فرمودند: آب گرم معده و جگر را پاك، دهان را خوشبو و دندان ها را تقويت مىكند.
كافى، ج 4، ص 152، ح 4.

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
رَحِمَ اللّه ُ الْمَتَخَلِّلينَ مِنْ اُمَّتى فِى الْوُضوءِ وَ الطَّعامِ؛
خداوند رحمت كند خلال كنندگان امتم را در هنگام وضو گرفتن و بعد از غذا خوردن.
مكارم الاخلاق، ص 153.

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ثَلاثٌ يُذْهِبْنَ النِّسْيانَ وَ يُحْدِثْنَ الذُّكْرَ: قِراءَةُ الْقُرآنِ، وَ السِّواكُ وَ الصِّيامُ؛
سه چيز، فراموشى را از بين مى برد و حافظه را زياد مى كند: خواندن قرآن، مسواك زدن و روزه گرفتن.
دعائم الاسلام، ج 2، ص 137، ح 481.

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
مَعنى قَولِ القائِلِ بِسمِ اللّهِ أَىْ أَسِمُ عَلى نَفسى سِمَةً مِن سِماتِ اللّه ِ و هِىَ الْعِبادَةُ؛
معناى گفته كسى كه بسم اللّه مى گويد، يعنى نشانى از نشانه هاى خداوند را بر خود مى گذارم و آن عبادت است.
التوحيد، ص 229.

امام كاظم علیه السّلام فرمودند:
ما مِن أحَدٍ دَهَمَهُ أَمرٌ يَغُمُّهُ أَو كَرَبَتْهُ كُربَةً فَرَفَعَ رَأسَهُ إلَى السَّماءِ ثُمَّ قالَ ثَلاثَ مَرّاتٍ: بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ إلاّ فَرَّجَ اللّه ُ كُربَتَهُ و أذهَبَ غَمَّهُ؛
هر كس گرفتار چيزى است كه غمگينش مى سازد يا ناخوشايندى كه ناراحتش مى كند، اگر سر به آسمان بلند كند و سه بار بسم اللّه الرحمن الرحيم بگويد، بى ترديد، خداوند، گره از كارش خواهد گشود و غمش را برطرف خواهد كرد.
مكارم الأخلاق، ص 347.

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اَلباءُ بَهاءُ اللّه ِ وَ السِّينُ سَناءُ اللّه ِ وَ الْمِيمُ مَجدُ اللّه ِ و اللّه ُ إلهُ كُلِّ شَى ءٍ الرَّحمنُ بِجَميعِ خَلقِهِ وَ الرَّحيمُ بِالْمُؤمنينَ خاصَّةً؛
باء (بسم اللّه الرحمن الرحيم) بهاء (روشنى) خدا و سين آن سناء (بزرگى) خدا و ميم آن مجد (عظمت) خدا، و اللّه معبود همه چيز، رحمن مهربان به همه خلق، رحيم مهربان فقط به مؤمنان است.
كافى، ج 1، ص 114.