راسخون - یار همیشه همراه : معصوم شناسی

حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:
... مَا الَّذى نَقَمُوا مِنْ أَبى الحَسَنٍ؟! نَقَمُوا. وَاللّه ِ. مِنْهُ شِدَّةَ وَطْأَتِهِ وَ نَکالَ وَقْعَتِهِ وَ نَکیرَ سَیْفِهِ. وَ قِلَّةَ مُبالاتِهِ لِحَتْفِهِ. وَ تَبَحُّرِهِ فى کِتابِ اللّه ِ وَ تَنَمُّرِهِ فى ذاتِ اللّه ِ؛
اینان. کارگردانان سقیفه. چه عیبى از ابوالحسن گرفتند؟! که او را براى رهبرى جامعه اسلامى صالح ندیدند!. بخدا سوگند عیب او را بر خورد سخت. و بدون مسامحه و سهل انگارى در برابر حق. و مرگبار بودن رویارویى با او و شمشیر برّان و بى اعتنایى به مرگ و آگاهى گسترده نسبت به کتاب خدا و گردن فرازى در راه خدا دانسته اند.
الاحتجاج، ج 1، ص 147

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كانَ عَلِىٌّ عليه السلام اِذا هالَهُ شَيْى ءٌ فَزِعَ اِلَى الصَّلاةِ. ثُمَّ تَلا هذِهِ الأَيَةَ: وَاسْتَعينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلاةِ؛
هرگاه حضرت علی( عليه السلام) از موضوعى نگران و هراسناك مى شد به نماز پناه مى برد.
اصول كافی، ج 3، ص 480

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كانَتْ لاَِميرِالْمُؤْمِنينَ عليه السلام خِرْقَةٌ يَمْسَحُ بِها وَجْهَهُ اِذا تَوَضَّأَ لِلصَّلاةِ ثُمَّ يُعَلِّقُها عَلى وَتَدٍ وَ لايَمَسُّها غَيْرُهُ؛
حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) را پارچه اى دستمالى. بود كه به هنگام وضو صورت خود را با آن خشك مى كرد و سپس آن را بر ميخى مى آويخت و جز خود حضرت كسى به آن دست نمى زد.
المحاسن، ج 2، ص 207، ح 1618

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كانَ أَميرُالْمُؤْمِنينَ عليه السلام اِذا تَوَضـَّأَ لَمْ يَدَعْ أَحَدا يَصُبُّ عَلَيْهِ الْماءَ قَالَ: لااُحِبُّ أَنْ اُشْرِكَ فى صَلاتى أَحَدا؛
حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) به هنگام وضو گرفتن اجازه نمى داد كسى برايش آب بريزد و مى فرمودند: دوست ندارم در نمازم به درگاه خدا كسى را شريك قرار دهم.
علل الشرايع، ج 1، ص 323

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ عَلِيّاً عليه السلام كانَ اِذا أَصْبَحَ يَقُولُ: مَرْحَبا بِكُما مِنْ مَلَكَيْنِ حَفيظَيْنِ اُمْلى عَلَيْكُما ما تُحِبّانِ اِنْ شاءَاللّه ُ. فَلا يَزالُ فى التَّسْبيحِ وَ التَّهليلِ حَتّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ وَ كذلِكَ بَعْدَ الْعَصْرِ حَتّى تَغْرُبَ الشَّمْسُ؛
حضرت علی(عليه السلام) هر بامداد. در خطاب به دو فرشته نويسنده اعمال. مى فرمودند: مرحبا بر شما دو فرشته بزرگوار و ياد داشت كننده اعمال. به خواست خدا امروز نيز. آنچه دوست داريد بر شما املا خواهم كرد، و به دنبال اين تعهد به ذكر: «سبحان اللّه و لا اله الاّ اللّه » مشغول مى شد تا خورشيد طلوع مى كرد. و هنگام عصر نيز تا غروب آفتاب، به همان ذكرها مى پرداخت.
بحارالانوار، ج 84، ص267

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
كانَ أَميرُالْمُؤْمِنينَ عليه السلام أَشْبَهُ النّاسِ طُعْمَةً بِرَسُولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله كانَ يَأْكُلُ الْخُبْزَ وَ الْخِلَّ وَ الزَّيْتَ وَ يُطْعِمُ النّاسَ الْخُبْزَ وَ اللَّحْمَ؛
حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) در نوع غذا شبيه ترين افراد به پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله) بود. او خود نان و سركه و روغن زيتون مى خورد و به مردم. مهمانان خود. نان و گوشت مى داد.
اصول كافى، ج 6، ص 328

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اِنَّ أَميرَالْمُؤْمِنينَ عليه السلام كانَ يَخْرُجُ وَ مَعَهُ أَحْمالُ النَّوى فَيُقالُ لَهُ: يا أَبَاالْحَسَنِ ما هذا مَعَكَ؟ فَيَقُولُ: نَخْلٌ اِنْ شاءَ اللّه ُ. فَيَغْرِسُهُ فَلَمْ يُغادِرْ مِنْهُ واحِدَةً؛
گاهى اميرالمؤمنين (عليه السلام) به سوى صحرا مى رفت وهمراه خود بارى از هسته خرما مى برد، به حضرتش گفته مى شد: اين چيست كه به همراه دارى؟ مى فرمودند: هر دانه از اينها يك نخل است انشاءاللّه . آنگاه مى رفت و همه آنها را مى كاشت و دانه اى از آنها رد نمى خورد.
اصول كافى، ج 5، ص 75

امام صادق علیه السّلام فرمودند:

به خدا سوگند على بن ابى طالب (عليه السلام) تا روزى كه از اين دنيا رفت مال حرامى نخورد و هيچ گاه بر سر دو راهى. كه هر دو راه مورد خشنودى خدا باشد. قرار نگرفت مگر اين كه پر زحمت ترين آنها را برگزيد و هر حادثه مهمى كه براى پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله) پيش مى آمد. به دليل اعتمادى كه به حضرت على (علیه السّلام)داشت. از او كمك مى گرفت. و در ميان اين امّت هيچ كس نتوانست همانند حضرت على (عليه السلام) راه پيامبر اکرم(صلى الله عليه و آله) را بى كم و كاست. طى كند و با اين همه تلاش و كوشش همواره چون بيمناكان كار مى كرد، چشمى به بهشت و چشم ديگر بر آتش داشت، از سويى اميدوار پاداش بهشت و از سوى ديگر هراسناك از كيفر آتش بود.
الارشاد، ص 255

ابى كهمس گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم: عبداللّه بن ابى يعفور بر شما درود فرستاد. حضرت فرمودند:

بر تو و بر او درود باد، وقتى پيش او رفتى سلام مرا به او برسان و بگو: جعفر بن محمد مى گفت: نيك بنگر هر آن ويژگى كه باعث شد تا على (عليه السلام) به آن مقام بلند نزد پيامبر خدا(صلی الله علیه و آله) برسد. خود را ملازم آن خصلت نما. و يقين بدان هر مقامى كه على نزد پيامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) يافت، تنها و تنها به خاطر راستگويى و امانتدارى بود.
اصول كافى، ج 2، ص104، ح 5

امام باقر علیه السّلام فرمودند:
... وَ لَقَدْ وَلّى خَمْسَ سِنينَ وَما وَضَعَ آجُرَةً عَلى آجُرَةٍ وَلا لِبْنَةً عَلى لِبْنَةٍ وَ لا أَقْطَعَ قَطيعاً وَ لا أَوْرَثَ بَيْضاءَ لا حَمْراءَ؛
اميرالمؤمنين(عليه السلام) پنج سال حكومت كرد، و در طول اين مدت آجرى بر آجر و خشتى روى خشت ننهاد، و زمينى را به خود اختصاص نداد و درهم سفيد و دينار سرخى به ارث نگذاشت.
مناقب ابن شهر آشوب، ج 2، ص 95

پیامبر اکرم صلّى الله عليه و آله فرمودند:
مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْـظُرَ اِلى آدَمَ فى عِلْمِهِ وَاِلى نُوحٍ فى تَقْواهُ وَاِلى اِبْراهيـمَ فى حِلْمِهِ وَ اِلى مُوسى فى هَيْبَتِهِ وَ اِلى عيسى فى عِبادَتِهِ فَلْيَنْظُرْ اِلى عَلِىِّ بْنِ اَبى طالبٍ عليهم السلام؛
هر كه مى خواهد به « آدم » و علم او و « نوح » و تقواى او و « ابراهيم » و دور انديشى. بردبارى. او و « موسى » و هيبت او و « عيسى » و عبادت او بنگرد، به « على بن ابى طالب » بنگرد.
ارشاد القلوب، ص 217

انس بن مالك مى گويد: روزى خدمت پيامبراکرم صلى الله عليه و آله نشسته بودم كه حضرت علی عليه السلام وارد شدند، پيامبراکرم صلى الله عليه و آله به ايشان فرمودند: جلو بيا، بعد ایشان را در آغوش گرفتند و ميان دو چشم شان را بوسيدند و فرمودند:

اى على! خداوند ولايت تو را بر آسمانها عرضه كرد، آسمان هفتم براى پذيرش ولايت تو سبقت گرفت، پس خداوند آن را به عرش زينت بخشيد، سپس آسمان چهارم پيشى گرفت، و خداوند آن را با «بيت المعمور» زينت بخشيد، بعد آسمان دنيا سبقت گرفت، خداوند آن را به ستارگان آذين كرد، سپس ولايت تو را به زمينها عرضه كرد، پس مكه براى پذيرش آن پيشى گرفت و خداوند آن را با كعبه زينت بخشيد، بعد مدينه سبقت گرفت، خداوند آن را بواسطه من زينت بخشيد، بعد از آن كوفه پيشى گرفت و خدا آن را به واسطه تو زينت داد بعد قم براى پذيرش ولايت تو پيش قدم شد و خداوند آن را به واسطه عرب (اشعريها) زينت بخشيد و دربى از دربهاى بهشت را بسوى آن باز كرد.
بحارالانوار، ج 60 ، ص 212

پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
نَحنُ أهلَ البَيتِ لا يُقابَلُ بِنا أحَدٌ، مَن عادانا فَقَد عادَى اللّه َ؛
ما خاندانى هستيم كه هيچ كس با ما برابر نهاده نمى شود و هر كه به دشمنى با ما برخيزد، به دشمنى با خدا برخاسته است.
إرشاد القلوب: ص404

امام مهدی علیه السّلام فرمودند:
أمّا ظُهُورُ الْفَرَجِ فَإنَّهُ إلَى اللهِ، وَ کَذَبَ الْوَقّاتُونَ؛
زمان ظهور مربوط به اراده خداوند متعال مى باشد و هرکس زمان آن را معیّن و معرّفى کند، دروغ گفته است.
بحارالأنوار: ج 53، ص 181

امام مهدی علیه السّلام فرمودند:
وَ أمّا وَجْهُ الاْنْتِفاعِ بى فى غَیْبَتى فَکَالاْنْتِفاعِ بِالشَّمْسِ إذا غَیَّبَها عَنِ الاْبْصارِ السَّحابُ؛
چگونگى بهره گیرى و استفاده از من در دوران غیبت همانند انتفاع از خورشید است در آن موقعى که به وسیله ابرها از چشم افراد ناپدید شود.
بحارالأنوار: ج 53، ص 181

امام مهدی علیه السّلام فرمودند:
إنَّهُ لَیْسَ بَیْنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بَیْنَ أَحَد قَرابَةٌ، وَ مَنْ أنْکَرَنى فَلَیْسَ مِنّى، وَ سَبیلُهُ سَبیلُ ابْنِ نُوح؛
بین خداوند و هیچ یک از بندگانش، خویشاوندى وجود ندارد - و براى هرکس به اندازه اعمال و نیّات او پاداش داده مى شود - هرکس مرا انکار نماید از (شیعیان و دوستان) ما نیست و سرنوشت او همچون فرزند حضرت نوح (علیه السّلام) خواهد بود.
بحارالأنوار: ج 50، ص 227

امام مهدی علیه السّلام فرمودند:
وَ إذا أذِنَ اللّه ُ لَنا فى الْقَوْلِ ظَهَرَ الْحَقُّ وَ اضْمَحَلَّ الْباطِلُ وَانْحَسَرَ عَنْکُمْ وَاِلىَ اللّه ِ أرْغَبُ فى الْکِفایَةِ وَ جَمیلِ الصُّنْعِ وَ الْوِلایَةِ… ؛
و هنگامى که به ما اجازه سخن داده شود، حق آشکار وباطل ریشه کن و از شما دور خواهد شد، از خدا مى خواهم که این مهمّ را به نحو احسن و در حد کفایت و با ولایت ما انجام دهد.
بحارالانوار، ج 53 ص 196.

امام مهدی علیه السّلام فرمودند:
مِنْ فَضْلِهِ، أنَّ الرَّجُلَ یَنْسَى التَّسْبیحَ وَ یُدیرُا السَّبْحَةَ، فَیُکْتَبُ لَهُ التَّسْبیحُ؛
از فضائل تربت حضرت سیّدالشّهداء (علیه السّلام) آن است که چنانچه تسبیح تربت حضرت در دست گرفته شود، ثواب تسبیح و ذکر را دارد، گرچه دعائى هم خوانده نشود.
بحارالأنوار: ج 53، ص 165

امام مهدی علیه السّلام فرمودند:
فَإِنّا يُحيطُ عِلمُنا بِأنْبائِكُمْ، وَلا يَعْزُبُ عَنّا شَى ءٍ مِنَ أخبارِكُمْ وَ مَعْرِفَتِنا بَالِزَّلَلِ الَّذى أصابَكُمْ؛
به راستى كه علم ما بر اوضاع شما احاطه دارد و هيچ چيز از احوال شما بر ما پوشيده نيست و نسبت به لغزشهايى كه از شما سرمى زند شناخت داريم.
[بحارالانوار، ج 53 ص 175.]

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
قد نهانى الله عز و جل ان القى بيدى الى التهلكة فان كان الامرعلى هذا... اقبل ذلك على انى لا اولى احدا و لا اعزل احدا و لاانقض رسما و لا سنة؛
خداوند مرا بازداشته از اين كه خويش را با دست خود به نابودى افكنم، پس اگر قرار چنين است آن را مى پذيرم به شرط آن كه نه كسى را به كار گمارم و نه كسى را از كار كنار گذارم و نه رسم و سنتى را نقض كنم.
علل الشرايع، ج 1، ص226

حدیث

احادیث

حدیث معتبر

احادیث معتبر

بانک احادیث