راسخون - یار همیشه همراه : توحید - خداشناسی

عضویت العربیة English

پنجشنبه، 4 دی 1404 ( جهش تولید با مشارکت مردم )

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
مَن ماتَ وَ لا يُشركُ بِاللهِ دَخَلَ الجنةَ؛
كسي كه بميرد و حال آن كه هيچ گاه شرك به خدا نورزيده باشد، وارد بهشت مي شود.
مشكات الانوار، ص 38

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
كُلُّ مَولُودٍ يُولَدُ عَلَي الفِطْرةِ وَ ابَواهُ يَهَوِدانه و يُنَصِرانه و يُمَجِسانه؛
همه مولودها بر فطرت (توحيدي) به دنيا مي آيند، و اين پدر و مادرها هستند كه آنها را يهودي، مسيحي يا مجوسي بار مي آورند.
بحار الانوار، ج 58، ص 187

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
مَنْ نَظَر في الله كيفَ هو هَلَك؛
هر كسي درباره خدا فكر كند كه او چگونه است، هلاك مي شود.
الکافي، ج 1، ص 126

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اَساسُ الدّينِ التوحيدُ ... امّا التَوحيدُ فَأَنْ لا تَجوَزّ علي ربِّكَ ما جاز عليْكَ؛
اساس دين، توحيد است و توحيد آن است كه سزاوار نشماري پروردگارت را به آنچه خود شايسته آن هستي (صفات مخلوقات را به او نسبت ندهي).
بحار الانوار، ج 5، ص 17

فتح بن يزيد از امام کاظم عليه السلام سوال کرد که: كمترين حد معرفت (خدا) چيست؟ حضرت فرمودند:
إِقْرَارُ بِأَنَّهُ لَا إِلَهَ غَيْرُهُ وَ لَا شِبْهَ لَهُ وَ لَا نَظِيرَ ... ؛
آن است كه انسان اقرار كند كه جز او خدايي نيست و شبيه و مانند ندارد ... و هيچ چيزي مانند او نيست.
الکافي، ج 1، ص 86

امام على علیه السّلام فرمودند:
لَو كانَ لربِّكَ شريكَ لَأَتَتْكَ رُسُلُه، ولرأيتَ آثارَ مُلكِه ... ؛
اگر پروردگارت شريكي مي داشت، همانا پيامبران او نيز به سوي تو مي آمدند و آثار قدرتش را مي ديدي و كردار و صفاتش را مي شناختي، اما خداوند، خدايي است يگانه، همان گونه كه خود توصيف كرده است هيچ كس در سلطنت او نزاعي ندارد.
نهج البلاغه، نامه 31

امام على علیه السّلام فرمودند:
وصيَتي لَكُم لا تُشرِكٌوا باللهِ شَيئاً؛
سفارش من به شما آن است كه هرگز براي خدا شريكي قرار ندهيد.
نهج البلاغه، نامه 23

امام على علیه السّلام فرمودند:
ما وَحَّدّهُ مَنْ كَيَّفَهُ وَ لا حَقيقَتَهُ أصاب مَنْ مَثَلَّهُ ... ؛
كسي كه كيفيتي براي خدا قائل شود، يگانگي او را انكار كرده و آن كس كه همانندي براي او قرار داد به حقيقت خدا نرسيده است و كسي كه خدا را به چيزي تشبيه كرد به مقصد نرسيد و آن كس كه به او اشاره كند يا در وَهم آورد خدا را بي نياز ندانسته است.
نهج البلاغه، خطبه 186

امام على علیه السّلام فرمودند:
الحَمدُ لِلّهِ الدّالُ علي وجودِهِ بِخَلْقِهِ و بمُحدَثِ خَلقهِ عَلي اَزَلِيَّتِهِ ... ؛
ستايش خداوندي را كه با آفرينش بندگان به هستي خود راهنمائي فرمود و آفرينش پديده هاي نو، به ازلي بودن او گواه است و شاهبت داشتن مخلوقات به يكديگر دليل بر بي همتايي اوست.
نهج البلاغه، خطبه 152

امام على علیه السّلام فرمودند:
«لَم يُولَد» سُبحانَه فيَكُونَ في العِزِّ مُشاركاً وَ «لَمْ يَلِدْ» فيَكُونَ مَوْرُوثاً؛
خداوند از كسي متولد نشده تا در عزت و توانايي داراي شريك باشد و فرزندي ندارد تا وارث او باشد.
نهج البلاغه، خطبه 182

امام على علیه السّلام فرمودند:
لا اله الّا اللهُ لا شريكَ لَهُ لَيْسَ مَعَهُ اِلهٌ غَيْرُهُ؛
جز خداي يگانه خدايي نباشد و هيچ شريکي براي او نيست (و) جز او معبودي نيست.
نهج البلاغه، خطبه 35

امام على علیه السّلام فرمودند:
لا توحيد اِلّا بِالاِخلاصِ؛
اعتقاد به توحيد، بدون اخلاص حاصل نمي شود.
تحف العقول، ص 64

امام على علیه السّلام فرمودند:
هو واحدٌ لَيْسَ لَهُ في الاَشْياءِ شَبَه ... ؛
خداوند يكتا است و براي او مثل و مانندي نيست.
المحجة البيضاء، ج 1، ص 214

امام على علیه السّلام فرمودند:
الْحَمدُ لِلِّهِ الَّذِي لا تُدْرِكُهُ الشَّواهِدُ و لا تَحْوِيهِ الْمَشاهِدُ و لا تَراهُ النَّواظِرُ ... ؛
اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: ستايش خداوندي را سزاست كه حواس (پنجگانه) او را درك نكنند و مكان ها او را در برنگيرند، ديدگان او را ننگرند و پوشش ها او را پنهان نتوانند كرد.
نهج البلاغه، خطبه 185

امام على علیه السّلام فرمودند:
فَهُوَ الَّذِي تَشْهَدُ لَهُ أَعْلامُ الْوُجُودِ عَلي اِقرارِ قَلْبِ ذي الْجُحُودِ، تَعالي اللهُ عَمّا يَقُولُهُ الْمُشَبِّهُونَ بهِ ... ؛
پس اوست (خداوندي) كه همه نشانه هاي هستي بر وجود او گواهي مي دهند و دل هاي منكران را به اقرار به وجودش واداشته است، خدايي كه برتر از گفتار تشبيه كنندگان و پندار منكران است.
نهج البلاغه، خطبه 49

امام على علیه السّلام فرمودند:
الْحَمدُلِلِّهِ الَّذِي اَظْهَرَ مِنْ آثارِ سُلْطانِهِ وَ جَلالِ كِبْرِيَائِهِ ما حَيَّر مُقَلَ الْعُقُولِ؛
ستايش خداوندي را سزاست كه نشانه هاي قدرت و بزرگي و عظمت خود را چنان آشكار كرد كه عقول را از شگفتي به حيرت آورده و انديشه ها را از شناخت کنه صفاتش بازداشته است.
نهج البلاغه، خطبه 195

امام على علیه السّلام فرمودند:
الْحَمدُ لِلِّهِ العَلِيِّ عَنْ شَبَه الْمَخلُوقِينَ؛
سپاس خداوندي را سزاست كه از شباهت داشتن به مخلوقات برتر است.
نهج البلاغه، خطبه 213

امام على علیه السّلام فرمودند:
الْحَمدُ لِلِّهِ الكائِنِ قَبْلَ أَنْ يَكُون كُرسيُّ او عرشٌ او سماءٌ او ارضٌ ... ؛
حمد و سپاس خداوندي را سزاست كه همواره وجود داشته پيش از آن كه كرسي يا عرش يا آسمان يا زمين، جن يا انس پديد آيند، خدايي كه ذات او را فكرها و عقل هاي ژرف انديش نتوانند بشناسند و با نيروي انديشه اندازه اي براي او نمي توانند تصور كنند.
نهج البلاغه، خطبه 182

امام على علیه السّلام فرمودند:
التوحيدُ أَنْ لا تَتَوهَّمَهُ؛
توحيد آن است كه خدا را در وهم و خيالت نياري.
نهج البلاغه، حكمت 470

امام على علیه السّلام فرمودند:
أَعلَمُ النّاسِ بِاللّه أَکثَرُهُم لَهُ مَسأَلَةً؛
خداشناس ترین مردم پر درخواست ترین آنها از خداست.
غررالحکم، ج2، ص451، ح3260