رذایل اخلاقی
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
أیمَا امرَأَةٍ آذَت زَوجَها بِلِسانِها لَم یقبَلِ اللّهُ عز و جل مِنها صَرفا ولا عَدلاً ولا حَسَنَةً مِن عَمَلِها حَتّی تُرضِیهُ؛ وإن صامَت نَهارَها وقامَت لَیلَها وأعتَقَتِ الرِّقابَ وحَمَلَت عَلی جِیادِ الخَیلِ فی سَبیلِ اللّهِ، وکانَت فی أوَّلِ مَن یرِدُ النّارَ، وکذلِک الرَّجُلُ إذا کانَ لَها ظالِما.
هر زنی که با زبان خود، شوهرش را آزار دهد، خداوند عز و جل از او هیچ توبه و فِدْیه ای و هیچ عمل نیکی را نمی پذیرد تا آن گاه که شوهرش را راضی کند، گرچه روزها را روزه بگیرد و شب ها را عبادت کند و بنده ها آزاد کند و اسبان تیز تک [برای جهاد]، در راه خدا تجهیز کند. او جزو نخستین کسانی است که به آتش در می آیند. همچنین است مرد، اگر به زنش ستم کند.
من لایحضره الفقیه: ج ۴، ص ۱۴
امام رضا علیه السلام در پاسخ به یکى از پرسش هاى محمّد بن سنان فرمودند:
الإمامُ الرِّضا علیه السلام ـ مِمّا کتَبَ فی جَوابِ مَسائلِ محمّدِ بنِ سِنانٍ ـ : وحُرِّمَ النَّظَرُ إلى شُعورِ النِّساءِ المَحجوباتِ بالأزواجِ وإلى غَیرِهِنَّ مِن النِّساءِ؛ لِما فیهِ مِن تَهییجِ الرِّجالِ، وما یدعو التَّهییجُ إلَیهِ مِن الفَسادِ والدُّخولِ فیما لا یحِلُّ ولایجمُلُ، وکذلک ما أشبَهَ الشُّعورَ، إلّا الّذی قالَ اللّهُ تعالى: «والقَواعِدُ مِن النِّساءِ اللاتی لا یرجُونَ نِکاحا …» … فلا بأسَ بالنَّظَرِ إلى شُعورِ مِثلِهِنَّ.
نگاه کردن به موى زنان شوهردار و دیگر زنان به این علّت حرام شده است که باعث تحریک مردها مى شود و این تحریک به فساد و ارتکاب اعمال حرام و ناشایست مى انجامد. همچنین است چیزهایى که [به لحاظ تحریک کنندگى] مانند مو باشد. مگر در مواردى که خداى متعال فرموده است «و زنان از کار افتاده اى که امید به ازدواج ندارند ···» ··· نگاه کردن به موهاى این گونه زنان اشکالى ندارد.
عیون اخبار الرّضا علیه السلام: ج ۲، ص ۹۷