رذایل اخلاقی
مفضل بن عمر گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم چرا خداوند شراب را حرام نمود: حضرت فرمودند:
حَرَّمَ اللهُ الْخَمْرَ لِفِعْلِها وَ فَسادِهالِأَنَّ مُدْمِنَ الْخَمْرِ تُورِثُهُ الْإرْتَعاشَ وَ تَذْهَبُ بِنُورِهِ وَ تَهْدِمُ مُرُوَّتَهُ وَ ... .
خدا شراب را حرام دانست، بخاطر فساد و تباهي اي که در آن است، چرا كه آدمي بر اثر نوشيدن آن تعادل خود را از دست مي دهد و ايمان او نابود مي گردد و مروت وي نيز از بين مي رود و به ارتکاب زنا با محارم و خونريزي مي پردازد و هنگامي که مستي بر او قلبه كرد، قبح کردار زشت خويش را ادراک نمي کند.
وسائل الشيعه، ج 17، ص 244
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
مَنْ شَرِبَ الْخَمْرَ لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلاةٌ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً فَاِنْ عادَ فَأَرْبَعِينَ لَيْلَةً مِنْ يَوْمِ شُرْبِها فَاِنْ ماتَ فِِي تِلْک الْأَرْبَعِينَ لَيْلَةً مِنْ غَيْرِ تَوْبَةٍ سَقاهُ اللهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ مِنْ طِينَةِ خَبالٍ.
کسي که شراب مي نوشد نماز وي تا چهل شبانه روز مقبول نيست و اگر بار ديگر لب به شراب زد بازهم تا چهل شبانه روز از زمان نوشيدنش، نماز وي مقبول نيست و اگر بدون «توبه» در اين چهل روز بميرد، خداوند متعال وي را از «طينت خبال» سيراب خواهد ساخت.
تفسير القمي، ج 1، ص 181
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
عِلَّةُ ضَربِ الزَّانِي عَلَي جَسَدِهِ بِأَشَدِّ الضَّربِ لِمُبَاشِرَتِهِ الزَّانِ، وَاستِلذَاذِ الجَسَدِ کلِّهِ بِهِ، فَجُعِلَ الضَّربُ عُقُوبَةً لَهُ، وَعِبرَةً لِغَيرِهِ، وَهُوَ أَعظَمُ الجِنَايَاتِ.
علت آن که بر پيکر زناکار بايد با سخت ترين ضربات تازيانه زد، اين است که بدن مرتکب زنا شده و با تمام وجود از آن لذّت برده است. لذا تازيانه به عنوان کيفر بدن و درس عبرت براي ديگران قرار داده شده است و زنا بزرگترين جنايت است.
عيون أخبار الرضا عليه السلام ، ج 2، ص 97