راسخون - یار همیشه همراه : رذایل اخلاقی

عضویت العربیة English

سه‌شنبه، 4 دی 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنّما الشَّحيح مَنْ منع حقَّ الله و أنفقَ في غَيرِ حقِّ اللهِ عزّوجل.
بخيل كسي است كه از پرداخت حق خدا (مانند زكات و خمس) خودداري نموده، در راه غير خدا بذل و بخشش مي‌كند.
معاني الاخبار، ص 246

از امام حسن عليه السّلام در مورد معناي بخل پرسيدند، حضرت فرمودند:
هو أنْ يَري الرَّجلُ ما أنفقهُ تَلَفاً و ما أمسَكَهُ شرَفا.
بخل آن است كه انسان آنچه را انفاق و خرج مي‌كند از دست رفته و بيهوده بپندارد و آنچه را كه نگه مي‌دارد، مايه شرف و بزرگي بداند.
بحار الانوار، ج 75، ص 113

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
البَخيلُ بَعيدٌ مِن الله، بَعيدٌ من الجَنَّةِ، بَعيدٌ مِن النّاس، قريبٌ مِن النّار.
انسان بخيل از خدا، بهشت و مردم دور و به آتش دوزخ نزديك است.
بحار الانوار، ج 68، ص 356

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
جاهلٌ سَخِيٌّ أفضلُ مِن ناسكٍ بخيل.
نادان با سخاوت و گشاده دست از پارساي بخيل، برتر است.
بحار الانوار، ج 74، ص 288

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
لا يَطمَعَنَّ البَخيلُ في صِلَةِ الرَّحم.
شخص بخيل نسبت به صله رحم رغبتي از خود نشان نمي‌دهد.
بحار الانوار، ج 73، ص 304

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
خيارُكُم سُمَحائكُم و شِرارُكُم بُخَلائكُم.
بهترين شما، جوانمردان با سخاوت و بدترين شما، بخيلانتان هستند.
بحار الانوار، ج 70، ص 307

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
حَسْبُ البَخيلِ مِنْ بُخلِهِ سوء الظنِّ بِرَبِّهِ، مَن ‌أيْقَنَ بالخَلَفِ جادَ بالعطيِّه.
براي (گنه‌گار بودن) بخيل همين بس كه به پروردگارش بدگمان است، كسي كه به جايگزيني انفاق و بخشش از طرف خداوند يقين داشته باشد، نيكو بخشش مي‌كند.
بحار الانوار، ج 70، ص 307

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنْ كانَ الخَلَفُ مِنَ الله عزّوجل حقّاً فَالبُخلُ لِماذا؟
اگر جايگزيني انفاق و بخشش از طرف خداوند حق است (که حق است)، پس بخل ورزيدن براي چه؟
بحار الانوار، ج 75، ص 190

امام علی علیه السّلام فرمودند:
عَجِبتُ لِلبَخيلِ يَستَعجِلُ الفقرَ الذي مِنهُ هَرَبَ و يَفُوتُهُ الغِنَي الذي إيّاه طَلَبَ فَيَعيشُ في الدّنيا عَيْشَ الفُقراء و يُحاسَبُ في الاخرةِ حِسابَ الأغنياء.
در شگفتم از براي شخص بخيل كه مي‌شتابد به سوي تنگدستي و فقري كه از آن گريزان است و مال و ثروتي را كه مي‌جويد از دست مي‌دهد، لذا در دنيا مانند فقيران زندگي مي‌كند و در آخرت مانند توانگران به حسابش رسيدگي مي‌شود.
نهج البلاغه، حکمت 121

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
قال الامام الرّضا عليه السّلام : البخل يُمَزِّقُ العِرض.
بخل، انسان را رسوا و بي‌آبرو مي‌كند.
بحار الانوار، ج 78، ص 357

امام علی علیه السّلام فرمودند:
ليس لِبخيلٍ حبيبٌ.
شخص بخيل، دوست و رفيقي ندارد.
غررالحكم، ص 315

امام علی علیه السّلام فرمودند:
أبْخَلُ النّاس مَن بَخِلَ علي نَفسِهِ بِمالِهُ و خَلَّفَه لِوارثِهِ.
بخيل‌ترين مردم كسي است كه با ثروتش بر خود بخل ورزد و آن را براي وارثش بر جاي نهد.
غررالحكم، ص 103

امام علی علیه السّلام فرمودند:
البخيلُ يَبْخلُ علي نَفسهِ باليَسيرِ مِن دنياهُ و يَسْمَحُ لِوارثهِ بِكلّها.
بخيل جز به مقدار كمي از دارائي خود، بر خودش بخل مي‌ورزد و (بعد از مدتي) تمام دارائي خود را به وارثش مي‌بخشد.
غررالحكم، ص 19

امام علی علیه السّلام فرمودند:
البخيل أبداً ذليلٌ.
بخيل، هميشه خوار و زبون است.
غررالحكم، ص 19

امام علی علیه السّلام فرمودند:
البخل جامعٌ لَمساوِي العُيوب و هو زِمامٌ يُقادُ به إلي كلِّ سُوء.
بخل گرد آورنده بدي‌ها و عيب‌ها است و آن افساري است كه انسان با آن به سوي هر بدي اي كشيده مي‌شود.
بحار الانوار، ج 73، ص 307

امام علی علیه السّلام فرمودند:
البُخلُ جِلبابُ المَسكَنَةِ.
بخل، جامة فقر و تهيدستي است.
غررالحكم، ص 19

امام علی علیه السّلام فرمودند:
البَخيلُ ذليلٌ بينَ أعِزَّتِهِ.
شخص بخيل ميان دوستان و عزيزان خود، خوار و ذليل است.
غررالحكم، ص 19

امام علی علیه السّلام فرمودند:
البُخلُ يُذِلُّ مُصاحِبَهُ و يُعِزُّ مُجانِبَهُ.
بخل، صاحب خود را خوار و ذليل مي‌كند و كسي را كه از آن دوري كند، عزيز و ارجمند مي‌دارد.
غررالحكم، ص 19

امام علی علیه السّلام فرمودند:
البَخيلُ يَسْمَحُ مِنْ عِرضِهِ بأكثَرِ ممّا أمْسَكَ مِنْ عَرضِهِ و يُضَيِّعُ مِن دينه أضعافَ ما حفظ مِن نَشَبِهِ.
بخيل بيشتر از آنچه از مالش امساك مي كند از آبرويش مي‌بخشد و از دين خود چندين برابر دارائي و ثروتش تباه مي‌سازد.
غررالحكم، ص 19

امام علی علیه السّلام فرمودند:
مَنْ بَخَلَ بِمالهُ ذَلَّ و مَنْ بَخَلَ بِدينِهِ جَلَّ.
كسي كه در مال خود بخل ورزد، خوار و ذليل گردد و آن كسي كه نسبت به دين خود بخل ورزد، عزيز و بزرگوار شود.
غررالحكم، ص 335