عضویت العربیة English
سه‌شنبه، 18 دی 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
وضو، اذان و نماز
امام علی علیه السلام فرمودند:
حَرَسَ اللّه عِبادَهُ المُؤمِنینَ بِالصَّلَواتِ وَالزَّکَواتِ ومُجاهَدَهِ الصِّیامِ فِی الأَیّامِ المَفروضاتِ؛ تَسکینا لِأَطرافِهِم، وتَخشیعا لِأَبصارِهِم، وتَذلیلاً لِنُفوسِهِم، وتَخفیضا لِقُلوبِهِم، وإذهابا لِلخُیَلاءِ عَنهُم، ولِما فی ذلِکَ مِن تَعفیرِ عِتاقِ الوُجوهِ بِالتُّرابِ تَواضُعا، وَالتِصاقِ کَرائِمِ الجَوارِحِ بِالأَرضِ تَصاغُرا، ولُحوقِ البُطونِ بِالمُتونِ مِنَ الصِّیامِ تَذَلُّلاً.
خداوند، بندگان مؤمن خویش را با نمازها، زکات‌ها و تلاش براى روزه گرفتن در روزهاى واجب شده، نگهدارى کرده است تا اعضایشان آرامش یابد و چشمانشان خشوع پیدا کند و جان‌هایشان رام گردد و دل‌هایشان متواضع شود و غرور از آنان زدوده گردد، به سبب حکمت‌هایى که در آنهاست، چون: خاکى شدن چهره‌هاى عزّتمند از روى تواضع، به زمین چسبیدن اعضاى شریف از روى فروتنى، و چسبیدن شکم‌ها به پشت‌ها از روى رام شدن.
نهج البلاغه: خطبه ۱۹۲
امام باقر علیه السلام فرمودند:
شَهرُ رَمَضانَ شَهرُ رَمَضانَ، وَالصّائِمونَ فیهِ أضیافُ اللّهِ وأهلُ کَرامَتِهِ، مَن دَخَلَ عَلَیهِ شَهرُ رَمَضانَ فَصامَ نَهارَهُ وقامَ وِردا مِن لَیلِهِ وَاجتَنَبَ ما حَرَّمَ اللّهُ عَلَیهِ، دَخَلَ الجَنَّةَ بِغَیرِ حِسابٍ.
ماه رمضان، ماه رمضان! روزه داران در آن، میهمانان خدا و اهل کرامت الهى اند. هر کس ماه رمضان بر او وارد شود و او روزش را روزه بگیرد و بخشى از شبش را به عبادت و نماز بایستد و از آنچه خداوند بر او حرام کرده، پرهیز کند، بدون حساب وارد بهشت مى شود.
فضائل الاشهر الثلاثة: ص ۱۲۳ ح ۱۳۰
ابى بصیر گفت:
عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ: رَأَیْتُ رَجُلاً یَسْأَلُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ عَنِ اَلنُّجُومِ فَلَمَّا خَرَجَ مِنْ عِنْدِهِ قُلْتُ لَهُ هَذَا عِلْمٌ لَهُ أَصْلٌ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ حَدِّثْنِی عَنْهُ قَالَ أُحَدِّثُکَ عَنْهُ بِالسَّعْدِ وَ لاَ أُحَدِّثُکَ بِالنَّحْسِ إِنَّ اَللَّهَ جَلَّ اِسْمُهُ فَرَضَ صَلاَةَ اَلْفَجْرِ لِأَوَّلِ سَاعَةٍ فَهُوَ فَرْضٌ وَ هِیَ سَعْدٌ وَ فَرَضَ اَلظُّهْرَ لِسَبْعِ سَاعَاتٍ وَ هُوَ فَرْضٌ وَ هِیَ سَعْدٌ وَ جَعَلَ اَلْعَصْرَ لِتِسْعِ سَاعَاتٍ وَ هُوَ فَرْضٌ وَ هِیَ سَعْدٌ وَ جَعَلَ اَلْمَغْرِبَ لِأَوَّلِ سَاعَةٍ مِنَ اَللَّیْلِ وَ هُوَ فَرْضٌ وَ هِیَ سَعْدٌ وَ اَلْعَتَمَةَ لِثَلاَثِ سَاعَاتٍ وَ هُوَ فَرْضٌ وَ هِیَ سَعْدٌ.
مردى دیدم از امام صادق (علیه السلام) از نجوم پرسید و چون بیرون رفت از بر او، به آن حضرت گفتم: این علم اصلى دارد؟ حضرت فرمودند: بله. گفتم: مرا از آن با خبر کنید. امام (علیه السلام) فرمودند: به تو خبر می‌دهم که آن دشوار می‌باشد و نه نحس؛ خدای جلیل، نماز صبح را در اولین ساعت واجب کرد و آن واجب و سعد است و ظهر را در ساعت هفتم قرار داد و آن هم واجب و سعد است و عصر را در نهمین ساعت قرار داد و آن نیز واجب و سعد است و مغرب را در اولین ساعت شب قرار داد و آن نیز واجب و سعد است و سومین ساعتی که از شب گذشت نیز واجب و سعد است.
بحار الانوار، ج 55، ص 249 ؛ المناقب، ج 4، ص 265
امام باقر علیه السلام درباره عبادت پدرشان امام سجاد علیه السلام فرمودند:
... بَلَغَ مِنَ الْعِبَادَةِ مَا لَمْ یَبْلُغْهُ أَحَدٌ فَرَآهُ قَدِ اصْفَرَّ لَوْنُهُ مِنَ السَّهَرِ وَ رَمِصَتْ عَیْنَاهُ مِنَ الْبُکَاءِ وَ دَبِرَتْ جَبْهَتُهُ وَ انْخَرَمَ أَنْفُهُ مِنَ السُّجُودِ وَ وَرِمَتْ سَاقَاهُ وَ قَدَمَاهُ مِنَ الْقِیَامِ فِی الصَّلَاةِ.
... به حدی عبادت کرده بود که دیگران به آن حد عبادت نمی‌کنند و از شب زنده داری رنگش زرد گشته بود و از گریه چشمانش سرخ شده بود و از سجده پیشانی‌اش برجسته شده بود و از ایستادن برای نماز، پاهایش ورم کرده بود.
مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 148 ؛ ارشاد مفید، ص 255