عضویت العربیة English
چهارشنبه، 28 آذر 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
روزه
امام صادق علیه السلام فرمودند:
کانَ عَلِیُّ بنُ الحُسَینِ علیهماالسلام إذا کانَ الیَومُ الَّذی یَصومُ فیهِ أمَرَ بِشاةٍ فَتُذبَحُ وتُقطَعُ أعضاءً وتُطبَخُ، فَإِذا کانَ عِندَ المَساءِ أکَبَّ عَلَى القُدورِ حَتّى یَجِدَ ریحَ المَرَقِ وهُوَ صائِمٌ، ثُمَّ یَقولُ: «هاتُوا القِصاعَ ، اِغرِفوا لاِلِ فُلانٍ وَاغرِفوا لاِلِ فُلانٍ»، ثُمَّ یُؤتى بِخُبزٍ وتَمرٍ فَیَکونُ ذلِکَ عَشاءَهُ، صَلَّى اللّهُ عَلَیهِ وعَلى آبائِهِ.
امام سجّاد علیه السلام هر روز که روزه مى‌گرفت، دستور مى‌داد که گوسفندى ذبح شود و قطعه قطعه و پخته گردد. عصر که مى‌شد‌، بر روى دیگ‌ها خم مى‌شدند تا بوى آب گوشت را در حال روزه احساس کند. سپس مى‌فرمود: «ظرف‌ها را بیاورید. براى فلان خانواده بریزید. براى فلان خانواده بریزید...». سپس نان و خرماى خشک مى‌آوردند و غذایش همان بود. درود خدا بر او و پدرانش باد!
بحار الانوار: ج ۹۶ ص ۳۱۷
امام باقر علیه السلام فرمودند:
تُقَدِّمُ الصَّلاةَ عَلَى الإِفطارِ، إلاّ أن تَکونَ مَعَ قَومٍ یَبتَدِئونَ بِالإِفطارِ فَلا تُخالِف عَلَیهِم وأفطِر مَعَهُم ، وإلاّ فَابدَأ بِالصَّلاةِ؛ فَإِنَّها أفضَلُ مِنَ الإِفطارِ، وتُکتَبُ صَلاتُکَ وأنتَ صائِمٌ أحَبُّ إلَیَّ.
نماز را بر افطار مقدّم مى‌دارى، مگر آن که با گروهى باشى که اوّل، افطار مى‌کنند. پس با آنان مخالفت نکن و با ایشان افطار کن، وگرنه اوّل، نماز بخوان؛ چرا که بهتر از افطار است و نمازت با حالت روزه نوشته مى‌شود و این نزد من، محبوب‌تر است.
المقنعة: ص ۳۱۸
امام صادق علیه السلام فرمودند:
إذا دَخَلَ شَهرُ رَمَضانَ فَلِلّهِ فیهِ شَرطٌ، قالَ اللّهُ تَعالى: « فَمَن شَهِدَ مِنکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ»، فَلَیسَ للرَّجُلِ إذا دَخَلَ شَهرُ رَمَضانَ أن یَخرُجَ إلاّ فی حَجٍّ، أو عُمرَةٍ، أو مالٍ یَخافُ تَلَفَهُ، أو أخٍ یَخافُ هَلاکَهُ، ولَیسَ لَهُ أن یَخرُجَ فی إتلافِ مالِ أخیهِ، فَإِذا مَضَت لَیلَةُ ثَلاثٍ وعِشرینَ فَلیَخرُج حَیثُ شاءَ.
وقتى ماه رمضان وارد مى‌شود، خداوند در آن شرطى دارد. خداوند فرموده است: «پس، هر کس از شما این ماه را شاهد بود، آن را روزه بگیرد». پس وقتى ماه رمضان وارد شد، شخص نمى‌تواند بیرون رود، مگر براى حج، یا عمره، یا مالى که بیم دارد تلف شود، یا برادرى که مى ترسد هلاک گردد. نیز حق ندارد براى تلف کردن مال برادرش بیرون رود. پس چون شب بیست و سوم گذشت، مى تواند هر جا که خواست، برود.
تهذیب الاحکام: ج ۴ ص ۲۱۶
ابوبصیر گوید:
عَن أبی بصیر عن الإمام الصادق علیه السلام، قال: سَأَلتُهُ عَنِ السَّحورِ لِمَن أرادَ الصَّومَ، أ واجِبٌ هُوَ عَلَیهِ؟ فَقالَ: «لا بَأسَ بِألاّ یَتَسَحَّرَ إن شاءَ، وأمّا فی شَهرِ رَمَضانَ فَإِنَّهُ أفضَلُ أن یَتَسَحَّرَ، نُحِبُّ ألاّ یُترَکَ فی شَهرِ رَمَضانَ»
از امام صادق علیه السلام پرسیدم: آیا براى کسى که مى خواهد روزه بگیرد، سحرى خوردن واجب است؟ حضرت فرمودند: «اشکالى ندارد که اگر خواست، سحرى نخورد؛ ولى در ماه رمضان، بهتر است که سحرى بخورد. دوست داریم که در ماه رمضان، سحرى خوردن ترک نشود».
الکافی: ج ۴ ص ۹۴