مسجد و اماکن مذهبی
ابو عبیده حَذّاء گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى‌فرمودند:
مَن بَنى مَسجِدا بَنَى اللّه ُ لَهُ بَیتا فِی الجَنَّةِ ، قالَ أبو عُبَیدَةَ: فَمَرَّ بی أبو عَبدِاللّه ِ علیه السلام فی طَریقِ مَکَّةَ ، وقَد سَوَّیتُ بِأَحجارٍ مَسجِدا ، فَقُلتُ لَهُ: جُعِلتُ فِداکَ ، نَرجو أن یَکونَ هذا مِن ذلِکَ ، فَقالَ: نَعَم .
هر کس مسجدى بر پا کند، خداوند در بهشت برایش خانه اى بر پا خواهد کرد. امام صادق علیه السلام در مسیر مکّه بر من گذشت ، در حالى که با سنگ هایى مسجدى را فراهم کرده بودم . گفتم: فدایتان شوم! امیدوار باشیم که این، از آن جمله است؟ حضرت فرمودند: «آرى»
الکافى: ج 3 ص 368 ح 1
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
مَن بَنى للّه ِِ مَسجِدا بَنَى اللّه ُ لَهُ بَیتا فِی الجَنَّةِ. قالَ رَجُلٌ: یا رَسولَ اللّه ِ، وهذِهِ المَساجِدُ الَّتی تُبنى فِی الطَّریقِ؟ قالَ: نَعَم؛
هر که براى خدا مسجدى بسازد، خداوند در بهشت براى او خانه اى خواهد ساخت. مردى گفت: اى پیامبر خدا! همین مسجدهاى ساخته شده در راه نیز [از این قبیل اند]؟ حضرت فرمودند: «آرى».
المعجم الکبیر: ج 3 ص 19 ح 2521 ، تاریخ دمشق: ج 5 ص 110 ح 1204 وزاد فی آخره: وهذه المساجد التی تبنى فی الطرق ، کنز العمّال: ج 7 ص 655 ح 20766 .
امام صادق علیه السلام به فضل بن عبدالملک فرمودند:
یا فَضلُ ، لا یَأتِی المَسجِدَ مِن کُلِّ قَبیلَةٍ إلّا وافِدُها ، ومِن کُلِّ أهلِ بَیتٍ إلّا نَجیبُها ، یا فَضلُ إنَّهُ لا یَرجِعُ صاحِبُ المَسجِدِ بِأَقَلَّ مِن إحدى ثَلاثٍ: إمّا دُعاءٍ یَدعو بِهِ یُدخِلُهُ اللّه ُ بِهِ الجَنَّةَ ، وإمّا دُعاءٍ یَدعو بِهِ لِیَصرِفَ اللّه ُ بِهِ عَنهُ بَلاءَ الدُّنیا ، وإمّا أخٍ یَستَفیدُهُ فِی اللّه عَزَّوجَلَّ؛
اى فضل! از هر قبیله اى ، جز برگزیده آن ، و از هر خاندانى ، جز اصیل آن ، ره سپار مسجد نمى شود . اى فضل! مسجدرو ، دستِ کم یکى از این سه چیز نصیبش مى شود: یا دعایى مى کند که خداوند با آن او را به بهشت مى برد ، یا دعایى که به سبب آن ، خداوند ، بلاى دنیا را از او دور مى سازد ، و یا برادرى که در راه خداى عز و جل بهره اش مى گردد.
بحار الأنوار: ج 78 ص 195 ح 16 .
امام علی علیه السّلام فرمودند:
إنَّ اللّه َ تَبارَكَ وتَعالى إذا أرادَ أن يُصيبَ أهلَ الأَرضِ بِعَذابٍ قالَ: لَولَا الَّذين يَتَحابّونَ بِجَلالي ، ويَعمُرونَ مَساجِدي ، ويَستَغفِرونَ بِالأَسحارِ ، لَولاهُم لَأَنزَلتُ عَذابي .
هر گاه خداوند ـ تبارك و تعالى ـ بخواهد كه زمينيان را عذاب كند ، مى فرمايد: «اگر نبودند كسانى كه به پاس بزرگى و عظمت من ، يكديگر را دوست مى دارند و مسجدهايم را آباد مى كنند و سحرگاهان آمرزش مى طلبند ، بى ترديد ، عذابم را فرو مى فرستادم .
ثواب الأعمال: ص 212 ح 1
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
مَن أدمَنَ الاِختِلافَ إلَى المَساجِدِ أصابَ إحدَى الثَّمانِ: أخا مُستَفاداً فِي اللّه ِ عَزَّوجَلَّ ، أو عِلما مُستَظرَفا ، أو كَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلى هُدىً ، أو اُخرى تَصرِفُهُ عَنِ الرَّدى ، أو رَحمَةً مُنتَظَرَةً ، أو تَركَ الذَّنبِ حَياءً ، أو خَشيَةً .
هر كه پيوسته به مساجد ، آمد و شد كند ، به يكى از هشت چيز دست خواهد يافت: برادرى كه در راه خداى عز و جل از او بهره برَد ، يا دانشى لطيف و نغز ، يا سخنى كه او را به هدايتْ ره نمون شود ، يا از هلاكت برَهاند ، يا رحمتى كه چشم به راهش باشد ، يا آن كه گناهى را از روى شرم يا ترس [ از خدا ] ترك گويد .
كنز العمّال: ج 7 ص 570 ح 20303 .
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
إنَّ اللّه َ جَلَّ جَلالُهُ إذَا رَأى أهلَ قَريَةٍ قَد أسرَفوا فِي المَعاصي ، وفيها ثَلاثَةُ نَفَرٍ مِنَ المُؤمِنينَ ، ناداهُم جَلَّ جَلالُهُ وتَقَدَّسَت أسماؤُهُ: يا أهلَ مَعصِيَتي ، لَو لا ما فيكُم مِنَ المُؤمِنينَ المُتَحابّينَ بِجَلالي ، العامِرينَ بِصَلاتِهِم أرضي ومَساجِدي ، المُستَغفِرينَ بِالأَسحارِ خَوفاً مِنّي ، لَأَنزَلتُ بِكُم عَذابي ثُمَّ لا اُبالي .
هر گاه خداوند باشكوه ، مردم ديارى را غرق در نافرمانى ببيند ، در حالى كه در آن ديار ، سه مؤمن نيز حضور دارد ، او ـ كه باشكوه است و نام هايش مقدّس ـ ، آنان را چنين ندا مى دهد: «اى نافرمانان از من ! اگر نبودند در ميان شما ايمان آورندگانى كه به ياد جلالت و شكوه من با يكديگر دوستى مى ورزند ، آنان كه با نمازشان زمين و مساجد مرا آباد مى كنند و در سحرگاهان به خاطر ترس از من ، آمرزش مى طلبند ، بى ترديد ، عذابم را بى آن كه پروا كنم ، بر شما فرو مى فرستادم» .
بحار الأنوار: ج 73 ص 381 ح3 .