راسخون - یار همیشه همراه : نبایدهای اقتصادی

عضویت العربیة English

شنبه، 19 آبان 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
إنَّ أكبَرَ الإِثمِ عِندَ اللّه أن يُضَيِّعَ الرَّجُلُ مَن يَقوتُ ؛
هر آينه بزرگ ترين گناه نزد خدا آن است كه انسان ، نان خوران خود را واگذارد .
كنز العمّال : ۱۶ / ۲۸۴ / ۴۴۴۸۹ .

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
مَلعونٌ مَلعونٌ مَن يُضَيِّعُ مَن يَعولُ !
ملعون است ، ملعون آن كه خانواده خود را فرو نهد .
من لا يحضره الفقيه: 3 / 168 / 3631.

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
مَلعونٌ مَلعونٌ مَن ألقى كَلَّهُ عَلى النّاسِ! مَلعونٌ مَلعونٌ مَن ضَيَّعَ مَن يَعولُ !
آن كس كه سربار ديگران شود ، ملعون است ، ملعون ؛ و آن كس كه نان خورانِ خود را تأمين نكند ، ملعون است ، ملعون .
الكافي: 4 / 12 / 9

امام علی علیه السّلام فرمودند:
لاتُحَقِّرُوا ضُعَفَا إخْوَانِكُمْ، فَإِنَّهُ مَنْ اِحْتَقَرَ مُؤمِناً لم يَجْمَعِ اللهُ عَزَّوَجَلَّ بَيْنَهُمَا في الْجَنَّةِ إِلا أَنْ يَتُوبَ.
برادران خود را که دچار ضعف (مالي) هستند خوار و حقير نشماريد که هر کس مومني را خوار شمارد خدا در ميان آنها در بهشت جمع نخواهد کرد مگر آنکه توبه کند.
الخصال، ص 614، ح 10

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنّما الشَّحيح مَنْ منع حقَّ الله و أنفقَ في غَيرِ حقِّ اللهِ عزّوجل.
بخيل كسي است كه از پرداخت حق خدا (مانند زكات و خمس) خودداري نموده، در راه غير خدا بذل و بخشش مي‌كند.
معاني الاخبار، ص 246

از امام حسن عليه السّلام در مورد معناي بخل پرسيدند، حضرت فرمودند:
هو أنْ يَري الرَّجلُ ما أنفقهُ تَلَفاً و ما أمسَكَهُ شرَفا.
بخل آن است كه انسان آنچه را انفاق و خرج مي‌كند از دست رفته و بيهوده بپندارد و آنچه را كه نگه مي‌دارد، مايه شرف و بزرگي بداند.
بحار الانوار، ج 75، ص 113

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
حَسْبُ البَخيلِ مِنْ بُخلِهِ سوء الظنِّ بِرَبِّهِ، مَن ‌أيْقَنَ بالخَلَفِ جادَ بالعطيِّه.
براي (گنه‌گار بودن) بخيل همين بس كه به پروردگارش بدگمان است، كسي كه به جايگزيني انفاق و بخشش از طرف خداوند يقين داشته باشد، نيكو بخشش مي‌كند.
بحار الانوار، ج 70، ص 307

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنْ كانَ الخَلَفُ مِنَ الله عزّوجل حقّاً فَالبُخلُ لِماذا؟
اگر جايگزيني انفاق و بخشش از طرف خداوند حق است (که حق است)، پس بخل ورزيدن براي چه؟
بحار الانوار، ج 75، ص 190

امام علی علیه السّلام فرمودند:
عَجِبتُ لِلبَخيلِ يَستَعجِلُ الفقرَ الذي مِنهُ هَرَبَ و يَفُوتُهُ الغِنَي الذي إيّاه طَلَبَ فَيَعيشُ في الدّنيا عَيْشَ الفُقراء و يُحاسَبُ في الاخرةِ حِسابَ الأغنياء.
در شگفتم از براي شخص بخيل كه مي‌شتابد به سوي تنگدستي و فقري كه از آن گريزان است و مال و ثروتي را كه مي‌جويد از دست مي‌دهد، لذا در دنيا مانند فقيران زندگي مي‌كند و در آخرت مانند توانگران به حسابش رسيدگي مي‌شود.
نهج البلاغه، حکمت 121

امام علی علیه السّلام فرمودند:
أبْخَلُ النّاس مَن بَخِلَ علي نَفسِهِ بِمالِهُ و خَلَّفَه لِوارثِهِ.
بخيل‌ترين مردم كسي است كه با ثروتش بر خود بخل ورزد و آن را براي وارثش بر جاي نهد.
غررالحكم، ص 103

امام علی علیه السّلام فرمودند:
البخيلُ يَبْخلُ علي نَفسهِ باليَسيرِ مِن دنياهُ و يَسْمَحُ لِوارثهِ بِكلّها.
بخيل جز به مقدار كمي از دارائي خود، بر خودش بخل مي‌ورزد و (بعد از مدتي) تمام دارائي خود را به وارثش مي‌بخشد.
غررالحكم، ص 19

امام علی علیه السّلام فرمودند:
مَنْ بَخَلَ بِمالهُ ذَلَّ و مَنْ بَخَلَ بِدينِهِ جَلَّ.
كسي كه در مال خود بخل ورزد، خوار و ذليل گردد و آن كسي كه نسبت به دين خود بخل ورزد، عزيز و بزرگوار شود.
غررالحكم، ص 335

امام علی علیه السّلام فرمودند:
البُخلُ باخراجِ ما أفْترضه الله سُبْحانه من الأموالِ أقْبَحُ البُخل.
بخل ورزيدن نسبت به پرداخت آنچه خداوند سبحان (از اموال) واجب كرده است، زشت‌ترين نوع بخل است.
غررالحكم، ص 19

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنّما الاسرافُ فيما أتلفَ المالَ و أضَرَّ بالبدن.
اسراف آن است كه مال را از بين ببرد و به بدن زيان برساند.
بحار الانوار، ج 75، ص 303

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
مَن أعطي في غَير حقّ فقد أسرف، و مَنْ منع مِنْ حقّ فقد قتر.
كسي كه در غير راه حق هزينه كند، اسراف كرده است و كسي كه از راه حق باز دارد (وخودداري كند)، سخت‌گيري كرده (و بخل ورزيده) است.
تفسير نورالثقلين، ج 4، ص 31

امام علی علیه السّلام فرمودند:
أقبحُ البَذلِ السَّرَف.
زشت‌ترين بذل و بخشش، اسراف و زياده‌روي است.
غررالحكم، ص430

امام علی علیه السّلام فرمودند:
إنَّ إعطاءَ الْمال في غير حقّه تبذيرٌ و إسرافٌ و هو يَرفعُ صاحبَه في الدّنيا و يَضَعَهُ في الآخرة.
بخشش‌هاي بي جا (از مال و ثروت) زياده روي و اسراف است و آن مال بخشنده اش را در دنيا رفعت مي دهد و در آخرت به زير مي‌كشد (خوار و ذليل مي‌كند).
نهج‌ البلاغه، خطبه 126

خداوند عزّوجلّ فرمود:

اي موسي! مرا در هيچ حالتي فراموش نكن و از بسياري مال سرمست نشو.
كافي، ج 8، ص 45.

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
انَّ اللَّهَ يُبْغِضُ . . . اضاغة الْمَالِ ؛
خداوند، تباه سازي اموال را دشمن مي دارد.
تحف العقول، ص804

امام على عليه السّلام فرمودند:
إعطاءُ المالِ في غَيرِ حَقِّهِ تَبذيرٌ وإسرافٌ .
خرج كردن به ناحقّ مال ، حيف و ميل و اسراف است .
نهج البلاغة: الخطبة 126 منتخب ميزان الحكمه: 270